-«Εγώ, ξέρεις, είμαι όν μονογαμικό…»! Μέσα στη σχετικά αραιή κυκλοφορία, λόγω του απαγορευτικού, η κοπέλα που μιλούσε στο κινητό της, φαίνεται πως δεν ενδιαφερόταν για την ιδιωτικότητα στην τηλεφωνική συνδιάλεξή της ή έστω, δεν ήταν και η πρώτη προτεραιότητά της.
Ήταν ακριβώς πίσω μου και ακούγοντας αυτή τη μεγαλόφωνη και αποκαλυπτική δήλωση, αντανακλαστικά, γύρισα να κοιτάξω. Αυτόματα, με την πρώτη ματιά, συμφώνησα με το περιεχόμενο της φράσης της, ότι δηλ. είναι (ή θα ήθελε να είναι) μονογαμικό όν. Από την εμφάνισή της, κατάλαβα το γιατί… ακόμα κι αν ο ισχυρισμός της ήταν αληθής, μάλλον επρόκειτο για την πραγματοποίηση ενός κρυφού ονείρου της…
Λίγο πιο πάνω, στη λεωφόρο Δικαιοσύνης, στο πεζοδρόμιο απέναντι από το Δικαστικό Μέγαρο, μια μάλλον πολυάριθμη ομάδα, νέων στην πλειοψηφία αν όχι στο σύνολό της, κραύγαζε, ρυθμικά συνθήματα, για συμπαράσταση στο Δ. Κουφοντίνα.
Η διαδήλωση βρισκόταν σε εξέλιξη, με μεγάλα πανό και με τους νέους να κραυγάζουν ρυθμικά τα συνθήματά τους.
Όμως, η διαμαρτυρία γινόταν κόσμια, υπό τα βλέμματα των οπλισμένων με κράνη και ασπίδες αστυνομικών, παρατεταγμένων στο απέναντι πεζοδρόμιο, δηλ. εκείνο του Δικαστικού Μεγάρου…
Ανακύπτουν, όμως, διάφορα ερωτήματα, στον απλό πολίτη, όπως: όσοι έχουν καταδικαστεί, έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν να εκτίσουν την ποινή τους στη φυλακή της προτίμησής τους;
Υπήρξε κάποιο πρόβλημα κατά την κράτησή του στις φυλακές Δομοκού, όπου μετετάχθη από τις αγροτικές φυλακές του Βόλου; Συμβαδίζει με τις αρχές τις λογικής, ένας που έχει καταδικαστεί σε ισόβια για 11 δολοφονίες να εκτίει την ποινή του στις περίπου «ανοικτές» αγροτικές φυλακές;
Γιατί αυτή η προτίμηση προς τις φυλακές Κορυδαλλού, που είναι φυλακές για υπόδικους, δηλ. γι’ αυτούς που περιμένουν να δικαστούν και όχι για κατάδικους; Καθώς και αν το μέσο δηλ. εκείνο της απεργίας πείνας, εκ μέρους του ισοβίτη, είναι μια πράξη εκβιασμού προς την Πολιτεία και που θα δείξει το δρόμο για παρόμοιες εκβιαστικές ενέργειες και σε άλλους κατάδικους, στο μέλλον;
Παρενθετικά, μέσα στη σοβαρότητα της κατάστασης, να θυμηθούμε ότι το 2015, μετά την άρνησή του να παραμείνει στις φυλακές Αυλώνα, μεταφέρθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού.
Ο ίδιος, έγραφε, τότε (4.8.2015), ότι ξεκινούσε απεργία πείνας, για να διαμαρτυρηθεί: «Τη Δευτέρα το μεσημέρι, μου ανακοινώθηκε ότι μετάγομαι αιφνιδιαστικά στον Κορυδαλλό, σε έναν χώρο όπου βρίσκονται διεφθαρμένοι πολιτικοί, αστυνομικοί, δικαστικοί κ.α. με τους οποίους είναι αδύνατο, φυσικά, να συνυπάρξω.
Η τοποθέτησή μου εκεί θεωρώ ότι είναι εξευτελιστική συμπεριφορά…». Τώρα, απεργεί για το ακριβώς αντίθετο…
Όμως, πέρα από την τραγικότητα και τη σοβαρότητα του γεγονότος, η απεργία πείνας φτάνει τελικά τις 60 ημέρες. Έτσι εγείρεται ένα δίλλημα: είτε οι ειδικοί τα αναφέρουν λάθος, ή ο απεργών ισοβίτης είναι και από πλευράς οργανισμού μια εξαίρεση της φύσης.
Δεν είναι ακριβώς γνωστό το πώς διεξάγεται η απεργία πείνας από το συγκεκριμένο κατάδικο. Όμως, χωρίς τροφή, το θλιβερό «παγκόσμιο ρεκόρ» επιβίωσης είναι 74 ημέρες και χωρίς νερό, 18 ημέρες.
Πρόκειται, όμως, για εξαιρετικά ακραίες περιπτώσεις και με το συνδυασμό στέρησης τροφής και νερού ταυτόχρονα, ο χρόνος επιβίωσης περιορίζεται αρκετά κάτω των 60 ημερών… Επομένως, κάποιο λάθος θα γίνεται είτε στον υπολογισμό του χρόνου και τη διάρκεια της απεργίας πείνας, είτε … στο τυπικά ανύπαρκτο(!) «μενού»! Εκφράζεται η ευχή, η απεργία να μη φτάσει στα άκρα και το πρόβλημα να βρει τη λύση του το συντομότερο…
Ένα άλλο ζήτημα, ίσως μοναδικό, είναι η ύπαρξη συμπαθούντων και αλληλέγγυων προς τον συγκεκριμένο ισοβίτη απεργό, καθώς και οι έκνομες και τρομοκρατικές ενέργειές τους, οι επιθέσεις τους σε αστυνομικά τμήματα, η χρήση μολότοφ κατά αστυνομικών κ.ά. που προκαλούν την απορία του κοινού … πώς δηλ. ένας κατάδικος αυτής της κατηγορίας, μπορεί να έχει τόσους πολλούς και φανατικούς υποστηρικτές!
Μάλιστα, είναι αδύνατο να εξηγήσεις σε κάποιο που δεν έχει ζήσει στη χώρα μας (π.χ. σε αμερικανό, αδιάφορα αν είναι οπαδός του Μπάιντεν ή του Τραμπ), ότι όλες αυτές οι διαμαρτυρίες, που πολλές εξελίσσονται σσε τρομοκρατικές εκδηλώσεις, γίνονται υπέρ ενός πολύ- ισοβίτη! Μήπως είναι η … «νέα μετάλλαξη» του ιού της 17Ν;
Οι ίδιοι, στην πιο ήρεμη εκδοχή τους, μπορεί να ισχυρίζονται ότι διαμαρτύρονται για την ανάγκη ομοιόμορφης εφαρμογής του νόμου, προς όλους· όμως, είναι «πλέον ή βέβαιον» ότι δεν θα είχαν την ίδια αντίδραση, αν επρόκειτο για κατάδικο από την άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος… Την απάντηση –εν μέρει- την έδωσε σε συνέντευξή της η Ντόρα Μπακογιάννη, λέγοντας ότι «η τρομοκρατία έχει στη χώρα μας ιδεολογική και πολιτική κάλυψη»… και ο νοών, νοείτο!
Οι γιατροί του νοσοκομείου, που παρακολουθούν τον Δ. Κουφοντίνα, έχουν την υποχρέωση, σύμφωνα με τις αρχές της ιατρικής δεοντολογίας και τον ιατρικό όρκο τους, να επέμβουν και να βοηθήσουν, όταν είναι αναγκαίο, ώστε να μην κινδυνεύσει η ζωή του…
Από την άλλη, υπάρχει ένα θολό τοπίο στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου· το ερώτημα είναι εάν η υποχρεωτική σίτιση ενός απεργού πείνας είναι καταδικαστέα πρακτική ή όχι και αν μπορεί να θεωρηθεί ως βασανιστήριο ή απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση…
Ευτυχώς, που με τη συγκατάθεσή του, έστω και καθυστερημένα, δεχόμενος ορό ενυδάτωσης, απεφεύχθη η μη αναστρέψιμη επιδείνωση της υγείας του· διαφορετικά, με τα πολιτικά ακροβατικά, στο μέλλον, θα μπορούσε κάποια αθώα πλατεία να έπαιρνε το όνομα του «ένδοξου» πολυϊσοβίτη!
Δύο πράγματα είναι βέβαιο ότι χαρακτηρίζουν την υπόθεση αυτή. Το ένα είναι ότι ο Δ. Κουφοντίνας δεν έχει εκφράσει με κανένα τρόπο μέχρι τώρα, κανενός είδους μεταμέλεια, αναφορικά με τα αποτρόπαια εγκλήματα που έχει διαπράξει, εναντίον της Πολιτείας… Το άλλο είναι ότι επιχειρεί να εκβιάσει την Πολιτεία, χρησιμοποιώντας τους νόμους και τα μέτρα, που ο ίδιος προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να αποδομήσει…
Η Πολιτεία έχει την υποχρέωση να επέμβει και να μην επιτρέψει τη χειροτέρευση της υγείας του, αλλά να τον επαναφέρει σε κατάσταση που να μπορεί να εκτίσει την ποινή που η ίδια του έχει επιβάλει!