Βρισκόμαστε στο ξεκίνημα μιας άλλης (ή άλλης μιας) προεκλογικής περιόδου, που έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τις δικές της ιδιαιτερότητες. Στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, όπως δείχνουν όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις, η ΝΔ θα είναι το πρώτο κόμμα. Επομένως, εκείνο που ενδιαφέρει το κοινό και περισσότερο τα επιτελεία των κομμάτων είναι το ποια θα είναι η διαφορά ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικότερα, το ερώτημα είναι αν η ΝΔ θα μπορέσει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Στην αντίθετη περίπτωση, θα υποχρεωθεί να συνεργαστεί με κάποιο τρίτο κόμμα, που πάλι σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις φέρεται να είναι το ΚΙΝΑΛ.
Το κόμμα αυτό, με αρχηγό τη Φώφη Γεννηματά, έχοντας πάρει θάρρος από την υποχώρηση της Χρυσής Αυγής, (λόγω της ανόδου της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου), ονειρεύεται να φτάσει σε διψήφια ποσοστά και να παίξει ρόλο ρυθμιστή, στην περίπτωση που η ΝΔ δεν θα έχει την πολυπόθητη (για εκείνη) αυτοδυναμία. Το τι θα είναι καλύτερο, μεταξύ σύμπραξης και αυτοδυναμίας, δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Έκαστος έχει τις θέσεις του, τα επιχειρήματά του και ό,τι κι αν συμβεί θα μας δώσει τα αποτελέσματά του, τα οποία, τελικά, θα καταγράψει η ιστορία, χωρίς ποτέ να μάθουμε ποια έκβαση θα είχαμε αν επικρατούσε η άλλη εκδοχή… Και μια και αναφέραμε το ΚΙΝΑΛ, μας έχει μπερδέψει, αν το ίδιο δεν είναι από μόνο του μπερδεμένο, καθότι δεν έχει αποφασίσει (και πιστέψει), αν θα προβάλλει τον τίτλο ΚΙΝΑΛ ή θα χρησιμοποιεί, παράλληλα, και τον ξεθωριασμένο πια, όρο ΠΑΣΟΚ, ελπίζοντας ότι έτσι ενισχύει την πολυπόθητη πολυσυλλεκτικότητα…
Κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι όλα, ανεξαιρέτως, τα κόμματα κατέρχονται (ανέρχονται, εισέρχονται…) με (ν+1) προτάσεις για το κοινωνικό κράτος, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τη νεανική επιχειρηματικότητα. Προτείνουν (μ+1) μέτρα για τον αγροτικό κόσμο, την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος.
Δηλώνουν ότι έχουν (k+1) λύσεις για την παιδεία, τη δια βίου μάθηση και την αντιμετώπιση των κόκκινων στεγαστικών δανείων. Έτσι, μας αφήνουν όλβιους, μακάριους και τρισευτυχισμένους, γνωρίζοντας ότι, όποιος και αν εκλεγεί, αλλά και οι υπόλοιποι που μένουν απέξω (αλλά μέσα στη Βουλή), έχουν και κατέχουν τη σωστή συνταγή για να σωθούμε … άρα η σωτηρία μας βρίσκεται around the corner… Κάθε άλλο!
Μπορεί το καθημερινό καφεδάκι ή η περιορισμένη και προσεκτικά υπολογισμένη εβδομαδιαία –πλέον- έξοδός μας στη συνοικιακή (άντε και κάποια περιφερειακή) ταβέρνα να είναι ενέσεις ελπίδας και σκευάσματα της ψευδαίσθησης ότι «τέλος πάντων τι μας λείπει», όμως τελικά… ΛΥΠΗ!
Ας περάσουμε, όμως σε χώρους, όπου υπάρχει αισιοδοξία, έστω και «υπό περιορισμόν». Παίζει δυναμικά το όνομα Κυριάκος… Κι αν το καλοσκεφτούμε δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης. Είναι και ο Βελόπουλος, που από το τίποτα (ή μάλλον από κάτι αλοιφές από το Άγιον Όρος) «κινδυνεύει» να βρεθεί στη Βουλή. Εμπόδιό του είναι η ΜΕΡΑ25, του Γιάνη Βαρουφάκη, που φαίνεται (δημοσκοπικά, πάντα) να κόβει πρώτος το νήμα της εισόδου…
Ο μέγας οικονομολόγος (έχουμε δει και καλύτερους, όπως Ανδρέας Παπανδρέου), αφού μας χρέωσε με 100 δις και μας έμαθε τι σημαίνει «δημιουργική ασάφεια», τώρα έχει περάσει στη «δημιουργική ανυπακοή»! Να δείτε, που με το ακριβό του ντύσιμο, τη μετακίνησή του με μοτό (και πάντα με κράνος), με τη ζωή μπον βιβέρ (όχι ονόματα… ζωή με μικρό ζήτα), που κάνει και με την ευπαρουσίαστη σύζυγο από μεγάλο τζάκι (που πολιτεύεται κι αυτή), όλο και κάποιους (που ήταν πρώτα αδιάφοροι) θα μαζέψει!
Ο Αλέξης Τσίπρας, αφού προσγειώθηκε και εμπέδωσε το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα, αφού διάβασε επιμελώς τις εναντίον του κριτικές, άκουσε τα σχόλια των φωτισμένων συνεργατών του, εμφανίζεται σεμνός, λογικός, φυσιο-λογικός, περίπου σαν «να μην τρέχει τίποτα».
Προσπαθεί συμμαζέψει ό,τι μπορεί… και επειδή και η εμφάνιση μετράει, όσο και η άνεση του λόγου, προκαλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε τηλεοπτική μονομαχία (τηλε-μαχία, debate), μήπως και κερδίσει κάποιους πόντους και κλείσει την ψαλίδα. Δεν ξέρει, όμως, (ή μήπως ξέρει;) ότι όταν είσαι σίγουρα μπροστά, δεν είσαι κορόιδο να κατέβεις σε ντιμπέιτ.
Το ίδιο έκαμαν (δηλ. δεν παρασύρθηκαν σε τηλεοπτική συζήτηση) και άλλοι, που είχαν προεκλογικά σίγουρη την πρωθυπουργική καρέκλα. Βέβαια, η στήλη έχει εκφραστεί με καλά λόγια για τις ικανότητες του σημερινού πρωθυπουργού, όσο κι αν το «πολιτικός» έχει διπλή ανάγνωση, με την άλλη πλευρά, εκείνη του να λες άλλα, να τάζεις άλλα και να πράττεις διαφορετικά.
Όμως, ο Αλέξης Τσίπρας είναι εδώ για να μείνει και δεν πρόκειται για διάττοντα αστέρα της πολιτικής σκηνής. Μην ξεχνάμε ότι είναι πρωθυπουργός με μία από τις μακρύτερες θητείες, πήρε ένα κομματικό συνονθύλευμα του 3,5% και το έφτασε το 35% … και βάλε. Γιατί και πώς; Βάλτε δίπλα – δίπλα τη φωτογραφία του Αλέξη Τσίπρα, με εκείνες των προκατόχων του Αλαβάνου και Κουβέλη και το συμπέρασμα προκύπτει από μόνο του!
Η στήλη υποστήριξε τη χρησιμότητα της Συνθήκης των Πρεσπών με επιχειρήματα και όχι γιατί σαγηνεύτηκε από τη φωτογραφία του σημερινού πρωθυπουργού. Είχαμε, μάλιστα, προχωρήσει και στην πρόγνωση, ότι πριν ένα χρόνο «μετά τα μπάνια του λαού, ο πρωθυπουργός μας θα βγει στο μπαλκόνι και θα μας πει: Σας έβγαλα από τα μνημόνια, σας έλυσα και το Μακεδονικό, τι άλλο θέλετε;».
Υποστηρίξαμε, επίσης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (όπως και οποιοδήποτε άλλο κόμμα) θα έπρεπε να εξαντλήσει το χρόνο της λαϊκής εντολής, ώστε να δείξει τι μπορεί (και τι δεν μπορεί) να κάνει, ώστε να μην δοθεί χώρος στα σενάρια περί … «αποσταθεροποιήσεως» και ελλείψεως χρόνου. Στο κάτω – κάτω, είναι πιο έξυπνοι στις ΗΠΑ, όπου με το σύστημά τους, η τετραετής θητεία του προέδρου είναι δεδομένη (πλην εξαιρετικών περιπτώσεων);.
Κυριάκος Μητσοτάκης, ετών 51… ας αφήσουμε τα υποκοριστικά και τα περί οικογενειοκρατίας (προηγήθηκαν Βενιζέλος, Καραμανλής, Παπανδρέου). Σοβαρός, συνετός, μετρημένος, αποφασιστικός. Κινείται, πλέον, στις δημόσιες εμφανίσεις και συνεντεύξεις του, με τον «αέρα» του αυριανού πρωθυπουργού. Δεν έχει τάξει «τον ουρανό με τ’ άστρα», γι’ αυτό είναι πιο πειστικός. Όμως, οι άμεσες μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ και στη φορολογία θα είναι μειώσεις από το έσοδα του κράτους.
Χωρίς αυτά, πώς θα αντεπεξέλθει στις πληρωμές και τις υποχρεώσεις του; Ο αντίλογος είναι ότι τα χρήματα θα προκύψουν από την ανάπτυξη και την προσέλκυση επενδύσεων. Όμως, οι διαδικασίες αυτές είναι χρονοβόρες και δεν έχουν άμεσο αποτέλεσμα… Εκείνο που είναι άμεσο και ανέξοδο είναι η υπόσχεση για την κατάργηση του Ασύλου και η μεθοδική πάταξη της τρομοκρατίας!
Βλέπουμε…