Ο Καραμήτρος είναι ένα φανταράκι, ήσυχο και αγαπητό σε όλους. Πάντα ευδιάθετος, φιλικός και εξυπηρετικός. Και επειδή τα αισθήματα είναι αμοιβαία, όλοι στο τάγμα φροντίζουν ώστε το φανταράκι μας να μην έχει παράπονο. Το δύσκολο σημείο στο χαρακτήρα του Καραμήτρου είναι το ότι, τον διακρίνει μια υπερβολική ευαισθησία στο συναισθηματικό τομέα. Δεν είναι λίγες οι φορές, που χρειάστηκε να παραμείνει στο αναρρωτήριο, επειδή η κοπέλα του άργησε να του γράψει ή επειδή κάποιος φίλος του, πολίτης, έχασε τη δουλειά του. Έτσι, με το πρώτο δυσάρεστο μαντάτο, ο Καραμήτρος πέφτει ξερός, σε κατάσταση εκτός ελέγχου… Κάποια μέρα ήρθε σήμα στο τάγμα για τον Καραμήτρο. Η μητέρα του είχε «αποδημήσει εις Κύριον»…
Στεναχώρια, κατάθλιψη και προβληματισμός σε όλους. Αξιωματικοί και υπαξιωματικοί συγκεντρώθηκαν για να αποφασίσουν περί του πρακτέου… περί του πώς θα ανακοινώσουν στον Καραμήτρο το θλιβερό γεγονός, φοβούμενοι για την αντίδραση και την υγεία του αγαπητού συναδέλφου τους. Τελικά, τη λύση την έδωσε ένας λοχίας, που ισχυρίστηκε ότι γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο θα του ανακοινώσουν τα δυσάρεστα νέα… με το μαλακό! Ελλείψει άλλης καλύτερης λύσης, ανέθεσαν στο λοχία τη συγκεκριμένη αποστολή… Εκείνος, αφού διέταξε τη συγκέντρωση του λόχου και μετά τα δύο – τρία πρώτα «Λόχος … άκυρον», έδωσε τη διαταγή για «Προσοχή». Έτσι, με το λόχο σε στάση προσοχής, είπε: «Όσοι έχουν μητέρα, που βρίσκεται στη ζωή, να κάμουν ένα βήμα μπροστά» … και αμέσως μετά: «Πού πας, ρε Καραμήτρο;»
Με την τιμή των καυσίμων να έχει πάρει «τρεχαπετάμενη» την ανηφόρα, η αχαλίνωτη ανεμελιά μας υποχρεώνεται να επανέλθει σε τάξη και σε κατάσταση σκεπτικισμού και περισυλλογής. Και για να το πούμε απλά και κατανοητά, όπως το νιώθει «ο απλός ο κόσμος», αντίθετα με τους νόμους της φυσικής και συγκεκριμένα της βαρύτητας, ειδικά στο θέμα της τιμής των καυσίμων, «ό,τι ανεβαίνει ΔΕΝ κατεβαίνει»! Θέλετε τη μια η Γιουγκοσλαβία, την άλλη το Ιράκ, την άλλη τα τερτίπια των εμίρηδων, την άλλη η Συρία, την άλλη η Ουκρανία και γενικά οι πάμπολλες απανταχού πολεμικές συρράξεις, ευνοούν την αύξηση της τιμής των καυσίμων … ανεπιστρεπτί.
Και μπορεί μετά τη λήξη ή έστω την ελάττωση της όξυνσης του πολεμικού γεγονότος, η τιμή του πετρελαίου, ανά βαρέλι, να ελαττώνεται, όμως η τιμή των καυσίμων (π.χ. της βενζίνης) στο πρατήριο, υποχωρεί μεν προσωρινά, δεν επανέρχεται όμως στα αρχικά της επίπεδα. Έτσι, η καμπύλη της τιμής, σε σχέση με το χρόνο έχει σχήμα κυματοειδές, αλλά με μονίμως ανοδική τάση. Μοιραία, αυτή η σταδιακή αύξηση στην τιμή των καυσίμων, που συνεπάγεται αύξηση του κόστους παραγωγής, μετακυλίεται και στην τιμή των προϊόντων πάσης φύσεως. Αύξηση του κόστους ζωής και … οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι!
Η εξάρτησή μας από το λιγνίτη κάποτε θα σταματήσει. Η απόσυρση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ επιβάλλεται όχι μόνο για περιβαλλοντικούς αλλά και για οικονομικούς λόγους. Η επιχείρηση είχε ζημιά ύψους 400 εκατ. ευρώ το 2020 και 200 εκατ. ευρώ το 2021 από τη χρήση των λιγνιτικών εργοστασίων… «Όχι άλλο κάρβουνο», λοιπόν. Οπότε, πού μένουμε; Έχουμε το πετρέλαιο, έχουμε το γαιαέριο ή κοινώς φυσικό αέριο, που κάποτε βέβαια θα τελειώσουν, με το ρυθμό που γίνεται η κατανάλωσή τους· ενδέχεται, όμως να έχουμε πρώτα τελειώσει …εμείς!
Μην είμαστε και απαισιόδοξοι. Μας απομένουν οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), από τις οποίες οι κυριότερες είναι η Ηλιακή και η Αιολική ενέργεια… Αν και η τεχνολογία για τη δέσμευση της ενέργειας από τον ήλιο ή τον άνεμο βελτιώνεται και το κόστος των εγκαταστάσεων συνεχώς μικραίνει, υπάρχουν και τα μειονεκτήματα. Το κυριότερο είναι η ασυνέχεια και η αστάθεια της πηγής της ενέργειας. Ούτε ο ήλιος βρίσκεται μόνιμα στον ουρανό, αλλά περιοδικά, ούτε ο άνεμος πνέει συνεχώς…
Πέραν τούτων, αν η ενέργεια που συλλέγεται δεν καταναλώνεται άμεσα, πρέπει να αποθηκευθεί. Ζητούμενο είναι δηλ. το load leveling, δηλ. στις ώρες της χαμηλής ζήτησης να αποταμιεύεται η ενέργεια και να αποδίδεται στις ώρες της υψηλής ζήτησης. Και στο σημείο αυτό έχουμε ένα επιπρόσθετο κόστος για την εγκατάσταση, τις απώλειες που συνοδεύουν κάθε φαινόμενο, αλλά και ένα επιπλέον πρόβλημα: ποιο τρόπο αποθήκευσης θα επιλέξουμε;
Το μυαλό μας οδηγείται αυτόματα στις μπαταρίες. Ιδιαίτερα με τις σημερινές βελτιώσεις (μπαταρίες λιθίου), η μέθοδος αυτή φαντάζει ελκυστική, πλην όμως έχει και πολλά μειονεκτήματα, που η ανάλυσή τους δεν αφορά το σημερινό άρθρο… Άλλη μέθοδος είναι εκείνη της «αντλησιοταμίευσης», που είναι η κυρίαρχη μέθοδος αποταμίευσης, σήμερα και μπορεί να έχει απόδοση έως και 80%. Τέλος, αισιόδοξη προοπτική είναι εκείνη του «πράσινου υδρογόνου», δηλ. του υδρογόνου που θα παράγεται από ßΑΠΕ. Το υδρογόνο είναι το ιδανικό καύσιμο, δεδομένου ότι από την καύση του παράγονται μόνο υδρατμοί (και θερμότητα) -δηλ. καμία σχέση με το επιβαρυντικό για το περιβάλλον διοξείδιο του άνθρακα.
Γενικά, όσο «αυξανόμαστε και … πληθυνόμαστε!!!», η κατάσταση θα γίνεται όλο και πιο δύσκολη στον τομέα της ενέργειας και σε όλους τους τομείς όπου εκείνη επηρεάζει –δηλ. παντού, για να μην ψαχνόμαστε! Οι πόλεμοι, για να γίνουν, απαιτούν τεράστιες ποσότητες ενέργειας, αλλά και το ψωμί για τον Οίκο Ευγηρίας χρειάζεται ενέργεια για την παρασκευή του. Τα σημάδια για την πορεία που ακολουθούμε είναι φανερά και η Ενέργεια δηλ. η ΜΗΤΕΡΑ όλων των φαινομένων, είναι το πιο πολύτιμο ζητούμενο πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, με τον αλόγιστο και ενεργοβόρο υπερπληθυσμό. Ακόμη και από αυτά τα υποβαθμισμένα ΜΜΕ ακούμε καθημερινά το «λοχία» να μας φωνάζει: «Πού πας, ρε Καραμήτρο;»!!!