Φλεβάρης του πενήντα τρια. Τελευταίος μήνας του χειμώνα και όπως είναι φυσικό όλοι περιμένουν και, κυρίως οι Καστρινοί, ετοιμάζονται να υποδεχτούν την Άνοιξη. Οι γυναίκες όπως το συνήθιζαν άλλωστε, πάντα στο προσκήνιο.
Όμως αυτή τη φορά με τρόπο δυναμικό αποφάσισαν να συγκεντρωθούν εκατό περίπου κυρίες και ευάριθμες δεσποινίδες της πόλεώς μας για ένα και μοναδικό σκοπό. Να συσταθεί στην πόλη μας παράρτημα του εν Αθήναις από πεντηκονταετίας λειτουργούντος “Λυκείου των Ελληνίδων”.
Κάποιες κυρίες φυσικά πρωτοστάτησαν και ήρθαν σε συνεννόηση με το εν Αθήναις κεντρικό συμβούλιο του ιδρύματος λαμβάνοντας παράλληλα και την εξουσιοδότηση προκειμένου να προβούν στην ίδρυση του προαναφερόμενου παραρτήματος. Μια δύσκολη αρχή αλλά και προσπάθεια κατά την οποία επρωτοστάτησαν οι κυρίες Άννα Κατσουλογιώργη και Χρυσούλα Ξανθουδίδου.
Οι κυρίες αυτές ανέλαβαν να καλέσουν με έγγραφες προσκλήσεις και τα υπόλοιπα μέλη προκειμένου να παραστούν. αφού προσέλθουν στη Λέσχη Ηρακλείου για να εγκρίνουν και τυπικά την σύσταση του παραρτήματος αφενός και αφετέρου να εκλέξουν με ψηφοφορία το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο. Τελευταία Κυριακή του Φλεβάρη, περί την δεκάτην πρωινή και η αίθουσα της Λέσχης Ηρακλείου παρ’ ότι ήταν μεγάλη, γέμισε από κυρίες και δεσποινίδες. Δια βοής προσωρινή πρόεδρος εξελέγη η Αγλαΐα Βογιατζάκη και γραμματέας η Άννα Κατσουλογιώργη.
Μετά τον καταρτισμό του προεδρείου, ο λόγος δόθηκε στην Χρυσούλα Ξανθουδίδου η οποία με αντικειμενικότητα και ακρίβεια, αλλά και με γλαφυρότητο ύφο, εξέθεσε το ιστορικό του θέματος και ανέπτυξε τους σκοπούς του Λυκείου των Ελληνίδων καταχειροκροτούμενη απ’ όλες. Επίσης δια βοής εξελέγησαν και τα μέλη της Εφορευτικής Επιτροπής, την οποίαν απετέλεσαν οι κυρίες Ιερωνυμάκη, Δαμιανάκη και Γραμματικάκη.
Κάποια διαμαρτυρία από την Ευτυχία Εργαζάκη που ισχυρίσθηκε ότι έπρεπε να προηγηθεί δημοσίευμα στις εφημερίδες προκειμένου οι ενδιαφερόμενες να το πληροφορηθούν, αντεκρούσθηκε από την Ελεωνόρα Κατεχάκη την άποψη της οποίας ενίσχυε και ο παριστάμενος δικηγόρος Κωνσταντίνος Γαλελιανός ο οποίος ισχυρίστηκε ότι δεν πρόκειται για βουλευτικές ή δημοτικές εκλογές στις οποίες έχουν δικαιώμα ψήφου όλες οι ενήλικες γυναίκες του Ηρακλείου, αλλά περί εκλογής, διοικήσεως ενός σωματείου στην οποία σύμφωνα με το νόμο δικαιούνται να λάβουν μέρος μόνο τα εγγεγραμμένα μέλη.
Όλα λοιπόν πήγαν κατ’ ευχήν και κύλισαν με απόλυτη ηρεμία. Η ψηφοφορία διεξήχθη κανονικά και από ογδόντα τρία μέλη που ψήφισαν, ευρέθησαν ογδόντα δύο έγκυρα ψηφοδέλτια. Έτσι λοιπόν ως μέλη του πρώτου διοικητικού συμβουλίου της οργάνωσης εξελέγησαν με σειρά επιτυχίες οι παρακάτω κυρίες:
1) Αγλαΐα Βογιατζάκη και Γιαμαλάκη Ελένη ψήφοι 82.
2) Σοφία Αμαριώτου ψήφοι 81.
3) Μαρίκα Ιερωνυμάκη, Βικτωρία Καλλιατάκη και Χρυσούλα Ξανθουδίδου ανά 80 ψήφους.
4) Ελπίς Αγγελιδάκη και Καίτη Γουναλάκη ανά 79 ψήφους.
5) Άννα Κατσουλογιώργη και Σμαράγδα Κωνσταντινίδου ανά 78 ψήφους.
6) Ελεωνόρα Κατεχάκη και Πιπίνα Περάκη ανά 76 ψήφους.
7) Ελένη Μανδαλενάκη και Μαργαρίτα Μπουρνέλλου ανά 74 ψήφους.
8) Ευαγγελία Τζουλάκη και Μαρίκα Γραμματικάκη ανά 72 ψήφους.
9) Αγγελική Γεωργιάδου 70 ψήφους.
10) Ευτυχία Βουσβούνη και Σπέρω Δαμιανάκη ανά 69 ψήφους.
11). Αφροδίτη Πίκουλα 68 ψήφους.
12) Κλειώ Περδικογιάννη, Τιτίκα Ζαχαριουδάκη και Πιπίνα Χριστοφίδου ανά 62 ψήφους.
13) Γιούλια Φαμελιάδου 46 ψήφους και
14) Μαρία Διαλλυνά 27 ψήφους.
Αυτές λοιπόν ήταν οι πρώτοι κυρίες οι οποίες αποτέλεσαν κατόπιν αρχαιρεσιών το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του παραρτήματος του Λυκείου των Ελληνίδων της πόλεώς μας.
Αυτές έμελλε να αποτελέσουν και το πρώτο εικοσιπενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο του ιδρύματος. Μια από τις πρώτες δραστηριότητες του παραρτήματος ήταν η ίδρυση σχολής αναλφάβητων γυναικών καθώς και η ίδρυση του τμήματος εθνικών χορών. Στη σχολή αναλφάβητων φοίτησαν ογδόντα γυναίκες εκείνη την εποχή, κυρίως εργάτριες οι οποίες ήταν εντελώς αγράμματες.
Πραγματικά μια κίνηση σημαντικής σημασίας. Σήμερα το Λύκειο Ελλήνων Ηρακλείου διακρίνεται για την δραστηριότητά του και φυσικά για την μεγάλη του προσφορά. Αποτελεί συνέχεια του Λυκείου των Ελληνίδων του εν Αθήναις, το οποίο ιδρύθηκε το 1911 από την πρωτοπόρο του ελληνικού φεμινιστικού κινήματος Καλλιρρόη Σιγανού-Παρρέν, κρητικής καταγωγής.
Η Καλλιρρόη Σιγανού γεννήθηκε το 1861 στα Πλατάνια Αμαρίου του νομού Ρεθύμνης. Πάντοτε μαχητική μέσα από την αρθρογραφία της, από τις στήλες της Εφημερίδας των Κυριών. Η ίδια τόσα προσέφερε στο φεμινιστικό κίνημα και ήταν αυτή που χάραξε καινούργιους δρόμους για την γυναίκα! Ευχόμαστε από την στήλη μας αυτή, ο νέος μήνας που ήδη τώρα διανύουμε να είναι χαρούμενος, ευτυχισμένος και να φέρει υγεία και χαρά σ’ όλους μας.