Τα περισσότερα χωριά ιδιαίτερα αυτά τα οποία είναι ξυρικά που το μοναδικό τους εισόδημα είναι το λάδι, ο… χρυσός που έγινε μπρούτζος και συνέβαλλε στην ερημοποίηση καισ τη φτώχεια. Ας είναι. Αν πάτε σε πολλά χωριά νομίζετε πως βρίσκεστε στη… Σπιναλόγκα, χωρίς υπερβολή.
Άλλα έχουνε κλείσει εντελώς. Εχουνε βάλει λουκέτο, άλλα είναι όπως τους αρχαιολογικούς χώρους που έχουνε βάλει κάποιους να τους φυλάνε. Μια σύντομη περιγραφή. Αν έρθει ας πούμε κάποιος κάτοικος του χωριού από την Αμερική που είχε 40-50 χρόνια να έρθει για να δει και να θυμηθεί τους χωριανούς του θα πρέπει να πάει στο… νεκροταφείο!
Εκεί θα δει και θα συνομιλήσει με όλους τους παλιούς συγχωριανούς του, θα δει και κάποια παιδιά κι εγγόνια μαζί με τους μπαμπάδες και παππούδες από τα τροχαία! Θα τους κάμει ένα μνημόσυνο, μετά θα κατέβει στο κάτω χωριό στο… μεσοπεθαμένο.
Θα περπατήσει στα σοκάκια και θ’ αρχίζει σε κάθε κλειστή πόρτα που θα σταματάει να θυμάται, να παραμιλάει και να λέει: “Εδώ μέσα καθότανε ο… αείμνηστος Μαλουχογιώργης με την κυρά Γιώργενα. Είχανε 7 παιδιά 3 κόρες και 4 γιους. Ο ένας είναι μαζί με τους γονείς στο νεκροταφείο από τροχαίο, οι άλλοι φύγανε, δεν θυμάμε αν ήρθανε στις κηδείες τους. Πιο πέρα ξανα σταματάει στην άλλη πόρτα. Από μέσα βγαίνανε συκιές και αγριοαμπουρνελιές.
Εδώ μένανε ο Μαυραντώνης με την Μαριορή. Είχανε 5 παιδιά που πήγανε δεν τους ξανάδα, τους γονείς και τους παππούδες τους είδα στο νεκροταφείο. Για να μην τα πολυλογώ πέρασα εννιά σπίτια, στο δέκατο ήτανε ανιοχτή η πόρτα. Κάτι συμβαίνει εδώ. Να μπήκανε κλέφτες; Και τι να κλέψουνε; Η χαρά μου δεν περιγράφεται. Βγαίνουνε δύο γεροντάκια ο Νικολής με την Μαρουλιά! 97 και 94 χρόνων! Τα υπόλοιπα άλλη φορά…