Οι πόλεμοι πρωταρχικά εμφανίστηκαν ως συγκρούσεις ανάμεσα σε ομάδες ανθρώπων και με την πάροδο του χρόνου, η αύξηση των πληθυσμών επέφερε την ανάγκη διαμόρφωσης φυλών και εθνών. Τότε άρχισαν να αναφαίνονται και οι συγκρούσεις ανάμεσα στις αντιθέσεις των απόψεων και των συμφερόντων.
Οι μάχες με όπλα, ελάμβαναν χώρα πριν και κατά την Αρχαιότητα και έκτοτε συνεχίζονται κατά διαστήματα μεταξύ των Φυλών, Εθνών, Χωρών κ.ο.κ. με κύριο αίτιο και στόχο την κατάκτηση του «ζωτικού Χώρου» τον οποίο θεωρούσαν απαραίτητο για την επιβίωση. Οι Λαοί πίστευαν πως μοναδική λύση για την διατήρηση και επέκτασή τους ήταν η βία για να εκδιώξουν τους άγνωστους ή γνωστούς αντιπάλους τους, λαμβάνοντας ταυτόχρονα μέτρα οχυρωματικά, με τα οποία θα διασφάλιζαν τη σιγουριά του χώρου τους. Έτσι απωθούσαν τους εχθρούς μακριά με ευκολία , δυσχεραίνοντας την επανάκτησή τους.
Οι διεκδικήσεις μεταφέρονται επιλεκτικά στη κατάκτηση των εύφορων εδαφών, στη συνέχεια στον έλεγχο του νερού, αναπόφευκτα αναγκαίου στοιχείου για τους ανθρώπους και τα ζωντανά, διαφιλονικίες, που κατέληγαν με το φυσικότερο τρόπο σε πόλεμο. Έτσι συνεχίστηκε το σκηνικό διαχρονικά των πολέμων, από τη θάλασσα στους Νέους Κόσμους (Ηπείρους), από την τροφή στα πολύτιμα μέταλλα και αργότερα νομοτελειακά στα υγρά ορυκτά, επειδή η τεχνολογία επινόησε τις μηχανές εσωτερικής καύσης, τις οποίες ο αρχομανής Χίτλερ αξιοποίησε δεόντως στον Β΄ Π. Πόλεμο. Ο πολιτισμός που είχε παραχθεί «πήγε περίπατο», οι πόλεις που ετυμολογικά οδήγησαν στους πολιτισμούς καταστράφηκαν , ο 2Οος αιώνας με μέσο και συντροφιά το πετρέλαιο, συνέτριψε κάθε πολιτιστική προσπάθεια που απορρέει από την ανθρώπινη νόηση και τον ανθρώπινο ψυχισμό. Τα περισσότερα θύματα, ανθρώπινες ζωές, μαχητές και προπαντός άμαχοι σε απίστευτο νούμερο. Όπου εμφανίζεται η βαρβαρότητα και ο πόλεμος, οπισθοχωρεί και κρύβεται ο αλληλοσεβασμός και φυσικά ο πολιτισμός. Αρκετοί πολιτισμοί , όπως και ο δικός μας Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός, μεσουράνησαν, έλαμψαν και φώτισαν τη Σκοτεινιά που προυπήρχε και πολύ αργότερα έσβησαν, καθώς μία από τις αιτίες ήταν και πάλι οι πόλεμοι. Ευτυχώς μερικοί απ΄αυτούς τους πολιτισμούς, ( Ελληνικός ,Ρωμαικός, Αραβικός κ.α.) άφησαν έντονο το αποτύπωμά τους, σαν θησαυρό κρυμμένο , τον οποίον ανακάλυψε η Ανθρωπότητα η οποία και αναβαπτίστηκε, βάζοντας τις βάσεις του σημερινού τεχνολογικού και πνευματικού επιπέδου.
Ο Πλανήτης μας μετά τους δύο Π.Π. φαίνεται να ησύχασε. Συμφωνίες , μοιρασιές συνεργασίες, Ενώσεις, έδειχναν προς την κατεύθυνση των μεγάλων προσδοκιών, που έγιναν πραγματικότητα για εβδομήντα πέντε ολόκληρα χρόνια.
Φαίνεται όμως πως κάποια μυαλά- άμυαλα- κουράστηκαν. Ποιος θα το περίμενε, μετά από τόσους πολέμους , με τόσες απώλειες , ότι χωρίς δισταγμούς ο πόλεμος θα ξαναφανεί ως λύση των γεωπολιτικών άλυτων προβλημάτων. Και να η ξαφνική μπόρα. Καταιγίδα εν αιθρίω για τους περισσότερους. Για μερικούς,«συννεφάκια» στην άκρη του ορίζοντα, κάτι ήθελαν να πουν, όμως δεν ακουώντουσαν. Μήλο της έριδος και πάλι οι φυσικοί πόροι. Πόλεμος και φυσικοί πόροι, σε μια αμφίδρομη «αντίδραση» με καταλύτες το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, καταλήγει σε κύρια προιόντα και υποπροιόντα..την ακρίβεια της ηλεκτρικής Ενέργειας και Ενέργειας κίνησης, την ακρίβεια της Μεταφοράς, και την ακρίβεια των τροφίμων.
Η τιθάσευση των τιμών απαιτεί Δαμαστή (του Πήγασου) και είναι άκρως απαραίτητη με οποιοδήποτε τρόπο και κόστος, βοηθούντος του αναγκαίου συναισθήματος, που προσγειώνει στην ανθρωπινότητα και στη διάσταση που οφείλει αυτό να είναι. Χώρες με ακμάζουσες οικονομίες ,αλλά προπαντός εκείνες που διατηρούν την σοφότερη κατανομή εισοδήματος μεταξύ των πολιτών τους, επιτυγχάνουν την μεγαλύτερη και μακροχρόνια ευημερία.
* Ο Γιώργος Λυδάκης είναι φαρμακοποιός