Mετά από μία μεγάλη καιρική θεομηνία, που έπληξε το Ηράκλειο και ειδικά την περιοχή Φοινικιά – Γιόφυρο στις 13-01-1994, το πρόβλημα συζητήθηκε στο Δημ. Συμβούλιο με εισήγησή μου..
Επίσης γνωστοποιήθηκε από τον ίδιο στο Επιμελητήριο Ηρακλείου για την οικονομική και ηθική συμπαράσταση προς τους πληγέντες.
«ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
κ. Δήμαρχε,
κ. Πρόεδρε,
κ. Σύμβουλοι,
Ιανουάριος 1994
Σε όλους μας είναι γνωστή η κατάσταση που δημιουργήθηκε την νύχτα της περασμένης Πέμπτης 13-1-94 και αυτή τη φορά σε μεγαλύτερη ένταση, στην περιοχή Γιόφυρο, Φοινικιά.
Οι κυριότεροι λόγοι που δημιουργούν αυτή την κατάσταση είναι λίγο πολύ γνωστοί, επιτρέψτε μου δε να τους επαναλάβω σήμερα στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μας.
Ας ξεκινήσουμε από δυο λαϊκές παροιμοίες που τις έλεγαν οι παππούδες μας και ήθελαν να τονίσουν την παραβίαση που διαπράττουν οι άνθρωποι στο φυσικό περιβάλλον. Και οι παροιμίες λέγουν: «Μην αδικήσεις ποτέ ορφανά παιδιά» και «Μην πάρεις χωράφι ποταμού» και «Ο ποταμός την κοίτη του τη βρίσκει κάθε σαράντα χρόνια».
Σε αυτές τις λαϊκές παροιμίες, εντοπίζεται η έννοια και το μέγεθος του σημερινού προβλήματος που δημιουργείται κυρίως σ’ αυτή την περιοχή.
Είναι γνωστή η καταπάτηση και η σμίκρυνση της όχθης του ποταμού Γιόφυρος, των παραποτάμων και ρυακιών του αφ᾽ενός και η απόρριψη και εναπόθεση κάθε είδους μπαζών και αντικειμένων στον εναπομείναντα ποταμό αφ᾽ ετέρου. Γνωστή είναι επίσης, μεταξύ των άλλων, η ραγδαία κάθε χρόνο αυθαίρετη δόμηση στην περιοχή αυτή έχοντας ως συνέπεια και την εξαφάνιση κάθε είδους φυσικής ροής του νερού, ρυακιών και λοιπά.
Οι κυριότεροι λόγοι που με ανάγκασαν να φέρω το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο είναι να εξετάσουμε κατά πόσο ο Δήμος μπορεί να συμπαρασταθεί στους πληγέντες και κυρίως να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και να ενεργήσουμε για να μην επαναληφθεί, ίσως και με πολύ χειρότερες συνέπειες η κατάσταση αυτή.
Η νεροποντή αυτή κράτησε λίγες ώρες, και, αν η διάρκεια της ήταν μεγαλύτερη, ο ποταμός θα έβρισκε την κοίτη του, όπως προανέφερα. Και ασφαλώς θα είχε συμπαρασύρει πέρα από κάθε είδους προϊόντα, εγκαταστάσεις, οικίες και ανθρώπινες ζωές.
Κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι ευτυχώς που έγινε νύχτα η προχθεσινή νεροποντή, γιατί, αν γινόταν μέρα και μάλιστα ώρες μαθημάτων, τουλάχιστον στο 34ο Δημοτικό Σχολείο, που βρίσκεται πίσω από τις εγκαταστάσεις του Χημείου, θα κινδύνευαν άμεσα οι μαθητές, δεδομένου ότι το νερό σε ελάχιστη ώρα κάλυψε και το ίδιο το σχολείο, σχεδόν ένα μέτρο. Αντιλαμβάνεστε τι θα γινόταν, στα 420 παιδιά που εξυπηρετεί αυτό το σχολείο;
Προτείνω να εξεταστεί και να ξεκαθαριστεί ποιος έχει αρμοδιότητα για τον καθαρισμό της κοίτης και των πρανών Γιόφυρου και Καρτερού καθώς και των παραποτάμων και ο καθαρισμός και η απομάκρυνση των ξένων υλών, να γίνει αμέσως.
Να ζητηθεί ο καταλογισμός των ανάλογων ευθυνών σε όσους αυθαιρετούν στο περιορισμό του πλάτους των ποταμών ή με οποιονδήποτε τρόπο. Να γνωστοποιήσει ο Δήμος την κατάσταση αυτή στις υπηρεσίες του Κράτους και να γίνει μια προσπάθεια να καλύψουν ένα μέρος των ζημιών ή να τύχουν σχετικές ελαφρύνσεις σε αυτές τις επιχειρήσεις που επλήγησαν στην περιοχή. Αν μπορεί ο Δήμος να συμπαρασταθεί με ένα σχετικό κονδύλι και να προστεθεί στις χορηγήσεις του Υπουργείου Πρόνοιας, για να διατεθεί στους οικονομικά ασθενέστερους κατοίκους-συμπολίτες μας.
Να εξεταστεί από την Πολεοδομική Υπηρεσία, αν μπορεί να γίνουν ορισμένες διανοίξεις, τουλάχιστον στις περιοχές που έχουν πυκνοκατοικηθεί εντελώς αυθαίρετα.
Είναι ανάγκη να ορίσουμε ένα χώρο που θα μπορεί ο κάθε Δημότης να προσκομίζει τα διάφορα άχρηστα αντικείμενα, παλιά έπιπλα, στρώματα και λοιπά, για να μην τα σκορπίζουν από δω και από εκεί. Ο χώρος αυτός εννοείται ότι δεν θα είναι χώρος εναπόθεσης σκουπιδιών, αλλά παλιών αντικειμένων.
Η συνέχιση της αυθαιρεσίας όλων μας προς το περιβάλλον, αλλά και ιδιαίτερα στην περιοχή που αναφερόμαστε, και η μη αντιμετώπιση τυχόν αρμοδιοτήτων δικών μας και του Κράτους, σίγουρα δημιουργεί ακριβείς προϋποθέσεις για την επανάληψη αυτής της κατάστασης, με πολύ μεγαλύτερες συνέπειες στο προσεχές μέλλον».
Επιτρέψτε μου, αγαπητοί μου αναγνώστες πολύ σεμνά, σήμερα τον Νοέμβριο 2020, πόσες παρόμοιες δυσάρεστες καταστάσεις έχουν πλήξει πολλές περιοχές της χώρας μας τον χειμώνα που διανύουμε.
Ας σκεφτούμε το μεγάλο δυσβάσταχτο κόστος για τους πολίτες, ιδιοκτήτες αλλά και γενικά για την οικονομία της χώρας μας. Όλοι μαζί λίγο-πολύ γνωρίζουμε την κακή οικονομική μας κατάσταση ως πρώτη στην Ευρώπη και δεύτερη στο δημόσιο χρέος στον κόσμο. Ποιός φταίει; Είναι ένα μεγάλο ερώτημα που πρέπει κάποια μέρα να απαντηθεί επίσημα και όχι αποσπασματικά που γίνεται σήμερα.
Επιπρόσθετα, μας προέκυψε καί η επιδημία του κορονοϊού. Και πάλι με μεγάλο κόστος για την οικονομία της χώρας αλλά και των επιχειρήσεων γενικά.
Ας αφήσουμε επιτέλους όλοι μας, τις γνωστές μας γκρίνιες είτε ως πολίτες, είτε ως πολιτικοί σε επίπεδο κυβέρνησης και περισσότερο αντιπολίτευσης, τους θεσμούς τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄ και Β΄ βαθμού, αλλά και άλλων ειδικών φορέων γενικά.
Ας κοιτάξουμε ως πολίτες αντικειμενικά. Αφού δεν φέρουμε ευθύνη να διεκδικήσουμε λογική οικονομική συμπαράσταση της πολιτείας. Εκείνοι όμως που αυθαιρέτησαν κτίζοντας παράνομα και καλύπτοντας κοίτες ποταμών και ρυακιών ή ρυπαίνοντας το περιβάλλον πρέπει να είναι λογικοί.
Το επίσημο κράτος, οι θεσμοί του και οι πολίτες πρέπει να καταλάβουν έγκαιρα ότι κάθε καλοκαίρι πρέπει να καθαρίζονται τα υδροφόρα φρεάτια των πόλεων και των οικισμών, οι κοίτες των ποταμών και ρυακιών και γενικά να προστατεύουν το περιβάλλον ως κόρη οφθαλμού.
*Ο Μιλτιάδης Φαρσάρης είναι πρώην δήμαρχος