Toυ Νίκου Φλεμετάκη
Αυτός είναι ο τίτλος σε στήλη της “Πατρίδος”, στην οποία στήλη καθημερινώς αναγράφονται διάφορα ενδιαφέροντα πολιτικά ή μη, γεγονότα ή συμβάντα καθώς και διάφορες ειδήσεις, ανακοινώσεις, σχόλια και πληροφορίες.
Μια εκ των πληροφοριών, η οποία προέρχεται από τη Βρετανική εφημερίδα «Dally Mail», όπως μας πληροφορεί στο κείμενό της η τοπική εφημερίδα, αναγράφει: «Πλήρωσαν… Χρυσάφι».
Μεταξύ εκείνων που αναφέρονται στην πληροφορία αυτή είναι ότι: Τουρίστες ακριβοπλήρωσαν ένα ντόνερ κεμπάπ (döner kebap) = Γύρος από αρνίσιο ή μοσχαρίσιο κρέας καμιά φορά και από κοτόπουλο.., ένα τούρκικο καφέ και ένα διπλό εσπρέσο =63 ευρώ.
Καλά όλα αυτά, όπως τα ανέβασαν, «οι παθόντες», στα διάφορα «social media» θα πει ένας άλλος, αφού ίσως αυτά είναι μια αποκλειστικότητά τους που λέει ο λόγος και άρα δεν τα βρίσκεις αλλού, άρα θα τα πληρώσεις… ακριβά!
Εκείνο όμως και δια το οποίο ασχολούμαι, σ αυτήν μου τη γραφή, με περίσσια σκέψη και υπευθυνότητα, είναι ότι στη συγκεκριμένη Τούρκικη περιοχή, όπου πληρώνονται όλα πολύ ακριβά, όπως έγραψα, δηλαδή στην Αλικαρνασσό της Τουρκίας, απέναντι από τη Νήσο Κω και Κάλυμνο, είναι ότι ένα ξενοδοχείο υποχρέωσε τους τουρίστες να καταβάλλουν υποχρεωτικά 71,50 ευρώ για να μπουν στη θάλασσα, όχι σε ιδιόκτητη πισίνα του ξενοδοχείου, αλλά στη Θάλασσα της Φύσης: Πώς σας φαίνεται αυτό;
Εκτός βέβαια και αν έχει, το συγκεκριμένο ξενοδοχείο, αγοράσει τη συγκεκριμένη Θαλάσσια περιοχή. Και επί πλέον μπορεί να την έχει απολυμάνει! όλη τη θάλασσα με ακριβό απολυμαντικό και του στοίχισε «ακριβά» και… πώς θα ανταπεξέλθει!
Δεν είναι μόνον αυτό, αλλά όπως είπαμε μπορεί να έχει αγοράσει τη θάλασσα! Αλλά από ποιόν;
Επίσης ίσως αυτή η θάλασσα, δηλαδή όπως την ξέρουμε όλοι την θάλασσα του Κεραμεικού κόλπου (Τουρκικά: Gökova Körfezi) στα παράλια του Αιγαίου Πελάγους, όσοι έχουν υπηρετήσει την στρατιωτική τους θητεία σε αυτά τα νησιά, θα ξέρουν ότι είναι απόσταση αναπνοής, από τη Χερσόνησο της Αλικαρνασσού ή αλλιώς Μπουντρούμ.
Πληροφοριακά να αναφέρω ότι στη δική μας περιφέρεια είναι γνωστή η φράση «Μπουντρουμιανός» και εννοούμε κάτοικο της Νέας Αλικαρνασσού, αφου αυτή ιδρύθηκε από τους προγόνους όλων αυτών των κατοίκων του Μπουρτούμ, όταν εκδιώχτηκαν κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή και εγκαταστάθηκαν στην Νέα Αλικαρνασσό.
Στη Νέα όμως Αλικαρνασσό η χρησιμοποίηση της θάλασσας είναι ελευθέρα και δωρεάν και όλοι οι κάτοικοι απολαμβάνουν μια απέραντη θάλασσα, ατενίζοντας την παλιά δική του πατρίδα.
Δεν είναι όμως παράλογο να υποχρεώνεις τον τουρίστα, μετά από τόση μεγάλη τουριστική καταστροφή, να καταβάλλει χρήματα και μάλιστα όχι ευκαταφρόνητο ποσόν, για να κάνει ένα μπάνιο, που ίσως και γι αυτό να επισκέφτηκε τον συγκεκριμένο τόπο, αλλά και προς ενίσχυση της τουριστικής οικονομίας, μετά από μια παρατεταμένη καραντίνα;
Και ποιός έδωσε το δικαίωμα της είσπραξης ειδικού ποσού και πώς εμφανίζονται τα έσοδα αυτά; Μη μου πείτε ως ενοικίαση πολυθρόνας, που η κάθε μια στοιχίζει αγορά 15-25 ευρώ ή ως ιδιωτική παραλία με πινακίδα «Ιδιωτική παραλία» αφού σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί λογική ιδιωτικής παραλίας, είτε αιγιαλού με λογική αποκλειστικής χρήσης από λίγους και εκλεκτούς, είτε πρόκειται για ιδιοκτήτες, είτε για ενοικιαστές ή θαμώνες ιδιοκτησιακού κτηρίου. Ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα χρήσης της αμμουδιάς και της θάλασσας ως κοινά αγαθά της φύσης.
Δεν είμαι νομικός, ούτε μπαίνω σε χωράφια νομικής επιστήμης. Όμως η κοινή λογική λέγει ότι: Η παραλία και ο αιγιαλός αποτελούν κοινόχρηστους χώρους και είναι κοινά αγαθά, που ανήκουν στους πάντες και όχι στον κάθε ιδιοκτήτη παραθαλάσσιου κτίσματος.
Άλλωστε, όταν είσαι πελάτης σε ξενοδοχείο των ελληνικών νησιών Κω ή Καλύμνου και θέλεις να απολαύσεις ακριβώς την ίδια θάλασσα, δεν καταβάλλεις οβολούς τόσους. Εκτός αν θέλεις, ως επισκέπτης, να ενοικιάσεις ομπρέλα και κάθισμα.
Ας έχουμε λοιπόν υπ όψιν τα συμβαίνοντα στη γείτονα χώρα, που όλα τα θέλει δικά της και ας αφήσουμε εμείς τους επισκέπτες Τουρίστες οποιασδήποτε χώρας, φυλής και θρησκεύματος, ελεύθερα να χαίρονται και να απολαμβάνουν τις πανώριες παραλίες της χώρας μας και ιδιαίτερα της λεβεντογέννας Κρήτης μας. Ώστε η διαφήμιση, από τους ίδιους τους επισκέπτες μας, επί των προσφερομένων τουριστικών υπηρεσιών καθ όλη την ευχάριστη παραμονή τους, να έχει απήχηση και αντίλαλο, όχι τον αναγραφόμενο στα ΜΜΕ της συγκεκριμένης περιοχής, αλλά ότι η φιλόξενη παραμονή τους δεν περιελάμβανε τουριστικά προϊόντα έξτρα, τα οποία: Πλήρωσαν… χρυσάφι!