Σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ… Σίγουρα απετέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί, μία αιτία για μία σοβαρή κυβερνητική κρίση, με την παραίτηση τεσσάρων υπουργών (ενός υπουργού και τριών υφυπουργών).
Ένα σκάνδαλο που άρχισε να εμφανίζεται ύστερα από την μερική εκτόνωση της μαύρης ιστορίας των Τεμπών, «διαχρονικό και διακομματικό», όπως πονηρά η Κυβέρνηση το διαρρέει από την πρώτη στιγμή· φυσικά και υπάρχουν ευθύνες από παλιά, φυσικά και βαρύνονται αρκετά ονόματα, αλλά προφανώς η πολιτική ευθύνη βαραίνει την παρούσα Κυβέρνηση, που μπορεί να παρέλαβε «καμένα βοσκοτόπια», αλλά η κατάσταση αυτή την βόλεψε.
Σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ! Μια σύγκρουση συμφερόντων με ηθικολογικούς όρους μεταξύ τίμιων, εχόντων το ηθικό πλεονέκτημα από την μία πλευρά και μη τίμιων και πονηρών από την άλλη (δεν θέλω να ανατρέξω σε άλλους χαρακτηρισμούς). Θα προκύψει άραγε κάτι ή θα συγκαλυφθεί το πραγματικό πρόβλημα; Θα κάνει επιτέλους έντονη την εμφάνισή της ή θα επιβεβαιωθεί για μια ακόμα φορά η ανυπαρξία της Δημόσιας Διοίκησης;
Αφήνω, όμως, όλα αυτά και γυρίζω αρκετά χρόνια πίσω…
Τέτοιες μέρες… πριν από έναν αιώνα περίπου ήταν όταν πέθανε ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος! Θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, δημοσιογράφος και εκδότης. Πέθανε στις 28 Ιουλίου στα 1922. Έγραψε μεγάλες αλήθειες, που νομίζει κανείς, ότι είναι γραμμένες για τη σημερινή εποχή μας, ενώ ο Δημητρακόπουλος τις έγραψε στα τέλη του προπερασμένου αιώνα:
«Άκουσε τα λόγια μου
και έλα τώρα τζόγια μου
ένα να γίνουμε ταίρι
και ν’ ανοίξουμε δευτέρι
Έχει τόσα βερεσέδια η πατρίδα που χρωστάει,
πάμε εμείς και για τα ρέστα και όποιος πια τα πρωτοφάει!».
Ανέκαθεν οι κλέφτες του δημοσίου χρήματος απασχολούσαν τους συγγραφείς σατιρικών κειμένων. Τόσα έχουν γράψει οι Εμμανουήλ Ροΐδης, Γεώργιος Σουρής, ο Άννινος και φυσικά ο Δημητρακόπουλος, που τους παρέλαβε και έγραψε αρκετά, δίνοντας πρωτότυπα μαθήματα με τον δικό του τρόπο:
«Και αν δεις να κλέφτουν κι άλλοι
εσύ να μη μιλήσεις πάλι,
χέρι έχουνε και εκείνοι,
αδειανό μπορεί να μείνει;
Άστους, άστους να βουτάνε
για να κλέβουν, κάτι θα ‘ναι,
όταν ο παράς στερέψει
πού θα βρει κανείς να κλέψει;».
Ανάμεσα στις συμβουλές του, που έχουν έντονο σατιρικό χαρακτήρα, είναι και αυτή, που λέει να μη δίνεις ιδιαίτερη σημασία στο λαό και σ’ αυτούς που λένε για σένα διάφορα:
«Άφησέ τον να φωνάζει,
έχε εσύ χαμοθεό…
κι ένα μπάρμπα στην κορώνη…
και έτσι πλέον η μπογιά σου έχει πάντα πέραση
και φουσκώνει και η κοιλιά σου, απ’ την καλοπέραση!».
Στους μαθητές του, δίνει διάφορες συμβουλές για να προχωρήσουν με επιτυχία στις κομπίνες και στις κλεψιές, τονίζοντας ότι πρέπει να προσέχουν, γιατί κάποια μέρα κάποιοι μπορούν να τους πάρουν τον αέρα και να μην μπορούν εκείνοι να δρουν ελεύθερα σε βάρος των άλλων!
«Γιατί τότε όσα κλέβεις θα τα χάσεις ένα-ένα
και θα πέσει άλλος κλέφτης, να σου κλέψει τα κλεμμένα!».
Αποκάλεσε τη χώρα μας φρενοκομείο για τα όσα τότε
συνέβαιναν με τους στίβους που ακολουθούν:
«Ρίψε μια ματιά και τώρα
να κυττάξεις δω κι εκεί
και να δεις αυτή τη χώρα
που καθείς την αδικεί
κι έχει φθάσει στο σημείον
να την λεν’ φρενοκομείον».
Μία φράση αρκετά γνώριμη σ’ εμάς τους μεγαλύτερους, η οποία ειπώθη από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1989 εξαιτίας του σκανδάλου, του οποίου κεντρικό πρόσωπο υπήρξε ο Γεώργιος Κοσκωτάς. Ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, αν και απείχε από εκείνη την πολιτική κρίση, ρωτήθηκε για τις εξελίξεις και αρκέστηκε να δηλώσει στις 11 Ιανουαρίου 1989:
«Τα πρωτοφανή γεγονότα που σημειώνονται τον τελευταίο καιρό δημιουργούν την εντύπωση, ότι η Ελλάς μετεβλήθη σε απέραντο φρενοκομείο».
Όμως, επανέρχομαι στον Πολύβιο Δημητρακόπουλο, ο οποίος συνιστά στους Έλληνες να γονατίσουν και να προσευχηθούν μπροστά στον Εσταυρωμένο, μήπως και Εκείνος κάνει το θαύμα του και κάτι αλλάξει σ’ αυτόν τον τόπο!
«Στο ματωμένο σου Σταυρό, Χριστέ μου γονατίζω,
κι από τα βάθη της ψυχής, μια προσευχή αρχίζω
που αν στην ευσπλαχνία σου κι αυτή δεν εύρει χάρη,
Ε, τότε πια ο διάολος, ας έρθει να μας πάρει».
Τελειώνοντας δεν έχουμε παρά να κάνουμε μια ευχή! Επιτέλους, όλα αυτά να σταματήσουν, να αντισταθούμε σαν πολίτες σ’ όλες αυτές τις εύκολες λύσεις και να σκεφθούμε ποιο είναι το δίκαιο, το σωστό. Ας πορευθούμε στον ορθό δρόμο, τον οποίο έχουμε χάσει!