Κι επειδή ο καθείς μπορεί να έχει λόγο και να αρθρογραφεί, επί παντός επιστητού, σε τούτη τη χώρα όπου «ἀνθεί φαιδρὰ πορτοκαλέα», δράττομαι αυτού του «δικαιώματος» και καταθέτω κάποιες σκέψεις και θέσεις που έχω εκφράσει κατά καιρούς σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες, με αφορμή δυστυχώς τροχαία συμβάντα και κυκλοφοριακά προβλήματα της πόλης του Ηρακλείου, της Κρήτης ολάκερης, αλλά και της Ελλάδας, προσπαθώντας πάντα να αναδείξω τη σφαιρικότητα του προβλήματος σ’ ένα κοινό παρονομαστή που ακούει στο όνομα Δημόσιο αγαθό.
Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με την πτώση της «Πεύκης», του πεύκου δηλαδή, στην Λεωφόρο Δημοκρατίας και τον άδικο χαμό του συμπολίτη μας;
Έχουν δυστυχώς και παραέχουν. Η διαμόρφωση του αστικού περιβάλλοντος τα τελευταία πενήντα με εξήντα χρόνια στη χώρα μας, κατ’ επέκταση και στο Ηράκλειο, είναι θεμελιωμένη πάνω στην προχειρότητα, που εξυπηρετεί μικροσυμφέροντα και μεγαλοσυμφέροντα, διαπλοκή και μικροπολιτική της ψηφοθηρίας, που ορίζει το παρόν κα το μέλλον των πολιτών.
Το γεγονός ότι ζούμε, υπάρχουμε και αποδεχόμαστε έστω διά της σιωπής μας, στην πόλη με τα περισσότερα αυθαίρετα, τι έχουμε να πούμε;
Η πλήρης κατάληψη κάθε δημόσιου χώρου που εμείς επιβάλαμε με τα αυτοκίνητά μας και αποδέχονται, αλλού σιωπηλά οι άρχοντες της πόλης τοποθετώντας την πινακίδα (Ρ40) απαγορεύεται η στάση και στάθμευση, αλλά δεν μπορεί να επιβληθεί και, αλλού φωνασκώντας, επιβάλλοντας τέλη στάθμευσης, μας προβληματίζει ή όχι;
Το πεύκο που έπεσε, καθώς και τα υπόλοιπα που υπάρχουν σε λίγες δεκάδες μέτρα γύρω από αυτό και που κατά καιρούς επάνω τους έπεσαν αυτοκίνητα και μηχανές προκαλώντας τραυματισμούς μέχρι και θάνατο, όπως αυτά στην διασταύρωση, Βασιλείου Σμπώκου και Ιερολοχιτών, το μοναδικό πεύκο στην μέση –μέση της διασταύρωση Κωστή Παλαμά και Λορέντζου Μαβίλη, είναι μάρτυρες της αχαλίνωτης αχορταγιάς και της αλαζονείας της ιδιωτικοποίησης των πάντων. Είναι μάρτυρες ότι εδώ υπήρχαν περισσότερα δέντρα που τη θέση τους πήραν τα σπίτια.
Είναι γνωστό βέβαια ότι ως χώρα, αλλά και ως λαός δεν μας ενδιαφέρει το δάσος, αλλά το δέντρο!
Έτσι και στην προκειμένη περίπτωση εμείς κρατήσαμε το δέντρο… γιατί βρε αδερφέ, θέλουμε κι ένα δέντρο στην αυλή μας που να φτάνει ως το μπαλκόνι μας… ε κι όπου γίνεται επικίνδυνο, γιατί θέλουμε και αυτοκίνητα και μαγαζιά δίπλα του, τότε οι αρμόδιες υπηρεσίες τοποθετούν επάνω του ειδικό πλαστικό δίχτυ χρωματιστό ώστε να το βλέπουμε να μην πέφτουμε επάνω του…! Τι δεν καταλάβετε;
Ο δρόμος όπως έχουμε πει κατά καιρούς είναι δημόσιο αγαθό. Και όταν λέμε δρόμο δεν εννοούμε μόνο το οδόστρωμα που προορίζεται για τη χρήση από τα οχήματα, αλλά και το πεζοδρόμιο που προορίζεται για τη χρήση από τους πεζούς.
Σ’ αυτό λοιπόν το πεζοδρόμιο που προορίζεται για τους πεζούς, μην το ξεχνάμε, οι αρμόδιες υπηρεσίες πάλι, μελετώντας και εκτιμώντας τις ανάγκες πρασίνου που είναι πάρα πολλές, τοποθετούν νεραντζιές! Πολλές νεραντζιές! Το πλάτος του πεζοδρομίου δεν ξεπερνά, να το σημειώσουμε αυτό, τους 70 πόντους.
Δύο άτομα δεν χωράνε να περπατάνε ταυτόχρονα είτε κατά την ίδια φορά, δίπλα–δίπλα δηλαδή, ή με αντίθετη φορά και κάπου εκεί νάσου και η νεραντζιά να θέλει κι αυτή τον χώρο της! Εάν τώρα βρέχει και αποφασίσουμε να περπατήσουμε κρατώντας ομπρέλα… το γέλιο πάει σύννεφο… Στο τέλος ή κλείνεις την ομπρέλα ή κάνεις ζίκ- ζάκ ανάμεσα στο πεζοδρόμιο, τις νεραντζιές, στο οδόστρωμα και τα σταθμευμένα αυτοκίνητα.
Και καλά τώρα να μπορείς να το κάνεις αυτό. Έχει την πλάκα του! Αν όμως είσαι ολίγον μεγάλος; Ηλικιωμένος, που λένε επισήμως; Ή αν είσαι άτομο με ειδικές ανάγκες πως θα το κάνεις αυτό…;
Θα μου πείτε, έχεις δει πολλούς ηλικιωμένους ή άτομα με ειδικές ανάγκες να κυκλοφορούν και ειδικά στα πεζοδρόμια; Εδώ έχετε δίκιο… Στην όμορφη πόλη μας δεν υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι… ή καλύτερα ο δημόσιος χώρος – το δημόσιο τούτο αγαθό, ο δρόμος δηλαδή, δεν είναι γι’ αυτούς τους ανθρώπους… Κάθε χρόνο στην Ελλάδα πωλούνται περίπου 10.000(δέκα χιλιάδες) αναπηρικά αμαξίδια διαφόρων τύπων… στο Ηράκλειο ως η τρίτη ή τέταρτη πόλη – μην δημιουργήσουμε και με τους Πατρινούς θέμα- να μην έχουμε μερικά! Πού είναι; Από ποιους δρόμους να περάσουν…; έχουν όμως για να παρηγορούνται ζωγραφισμένο σε κάποια σημεία του πεζοδρομίου αυτό το σήμα για Α.Μ.Ε.Α., το αμαξίδιο…
Το πράσινο της πόλης μαζί με τις πλατείες, τα πάρκα, τους δρόμους, τους δημόσιους χώρους, τον δημόσιο φωτισμό, το νερό και πλείστα τόσα άλλα είναι δημόσια αγαθά, μην το ξεχνάμε.
Πόσο αυτά τα δημόσια αγαθά τα υπηρετούμε-σεβόμαστε διαχρονικά ως πολίτες και ως τοπικοί και κρατικοί άρχοντες; Αν δούμε την πληθώρα των καταπατήσεων και των αναξιοποίητων, αλλά και άγνωστων που τυχαία ανακαλύπτουμε ενίοτε δημοτικών-κρατικών-δημόσιων χώρων, η πραγματικότητα είναι άκρως απογοητευτική.
Ξέρουμε όλοι ότι γίνονται κάποιες προσπάθειες αξιόλογες και αξιέπαινες, όπως ο χώρος στην οδό Ερυθραίας και άλλοι που έχουν αξιοποιηθεί ή θα αξιοποιηθούν στο μέλλον. Το οικόπεδο όμως, για παράδειγμα, Λυδάκη στις πατέλες; Τι έγινε και τι μπορεί να γίνει με αυτό;
Γεμίζοντας τα πεζοδρόμια νεραντζιές και μουριές δεν βοηθάμε στην απόκτηση πρασίνου, είναι μια λάθος προσέγγιση που θα την βρίσκουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καθημερινά μπροστά μας.
Υπάρχει μια γενικότερη πολιτική, ένας σχεδιασμός από την περιφέρεια Κρήτης για πράσινο και δασικές εκτάσεις; Και ποιο το μερίδιο του κάθε δήμου σ’ αυτόν τον σχεδιασμό;
Ασφαλώς και το πρόβλημα δεν είναι μόνο στην περιφέρεια Κρήτης και στο δήμο Ηρακλείου, η καταστροφή των δασών, από πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα και η εμπορευματοποίηση των καμμένων εκτάσεων ολοένα και μεγαλώνει.
Στην Ευρώπη τα γεγονότα είναι δυστυχώς χειρότερα.
*Ενώ η περίοδος αιχμής των πυρκαγιών δεν έχει ακόμη τελειώσει, ο προσωρινός απολογισμός τους αυξάνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση με ήδη περισσότερα από 6.600.000 στρέμματα να έχουν καεί από τον Ιανουάριο, αριθμός ρεκόρ γι’ αυτή τη χρονική περίοδο από το 2006 που υπάρχουν τα πρώτα δορυφορικά δεδομένα.
Από την 1η Ιανουαρίου, οι πυρκαγιές έχουν καταστρέψει 6.627.760 στρέμματα δασών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τα στοιχεία του ευρωπαϊκού συστήματος ενημέρωσης για τις δασικές πυρκαγιές (EFFIS) που επικαιροποιήθηκαν σήμερα. Το EFFIS εκπονεί συγκριτικές στατιστικές από το 2006 χάρη στις δορυφορικές εικόνες του ευρωπαϊκού προγράμματος Copernicus.
Από την Καθημερινή 14/08/2022
Η «πεσούσα Πεύκη» στο Ηράκλειο και η απώλεια του συμπολίτη μας δίνει άλλη μια αφορμή, τραγική ασφαλώς, πρώτα απ’ όλα στους τοπικούς άρχοντες και κατά δεύτερο στην κρατική εξουσία, να ξαναδούν την προστασία της ανθρώπινης ζωής, που είναι συνυφασμένη και με το μέλλον του δημόσιου χώρου ως δημόσιο αγαθό.
Εννοείται ότι η λήψη ευθυνών είναι επιβεβλημένη, μαζί με την προστασία και τη βοήθεια προς την οικογένεια του εκλιπόντος, η οποία θα πρέπει να είναι άμεση και σοβαρή.
*Ο Λευτέρης Μιχελάκης είναι εκπαιδευτής οδήγησης, γ. γραμματέας του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτών Οδήγησης