Πολλές και εκτεταμένες συζητήσεις, γραφτές και προφορικές ακούγονται και διαβάζονται, από όλους μας, μικρούς και μεγάλους, περί της Θείας Μεταλήψεως και κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν είναι πρέπον ούτε σεβάσμιον, αμφοτέρωθεν, προς την Θεία Πίστη, να διεξάγονται και να εμπλέκονται δικαίως ή αδίκως τόσοι και τόσοι ιερωμένοι και λαϊκοί, ώστε πολλές φορές να φτάνουν και σε ακραίες συζητήσεις-διαφωνίες, μη συμβατές προς την Χριστιανοσύνη.
Επί του προκειμένου Θείου Μυστηρίου έχουμε δύο βασικά ιερά δεδομένα:
…ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟΝ ΚΑΙ
…ΕΝΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ (άρτος) και ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ (οίνος) ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, (ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ).
Υπάρχει επίσης και η λαβίδα (κουταλάκι), με την οποία ο ιερέας μεταλαμβάνει τους πιστούς.
Στο προκείμενο θείο και ιερό μυστήριο, εμείς οι Χριστιανοί επιθυμούμε να κοινωνήσουμε του αίματος και του σώματος του Χριστού. Την Θεία Κοινωνία.
Δεν ενδιαφερόμαστε πώς θα μας δώσει ο ιερέας την Θεία Κοινωνία. Άλλωστε βλέπε πώς λαμβάνει χώρα η Θεία Μετάληψη σε διαφορετικά δόγματα της Χριστιανοσύνης.
Λαμβάνουμε δε την Θεία Κοινωνία προς κάθαρση των δια λόγου έργου, ή διανοίας, αμαρτημάτων μας, άμα δε, ερχόμεθα σε πνευματικήν κοινωνίαν μετά του Θείου.
Αρά το ζητούμενο στην όλη προσέλευσή μας δεν είναι με ποιο μέσον θα πάρουμε την Θεία Κοινωνία, αλλά θέλουμε με αυτήν-καθαυτήν την Αγία Μετάληψιν την εξάλειψιν των εμών εγκλημάτων, όπως αναγράφεται και στα ιερά βιβλία της Εκκλησίας. Δεν είναι υποχρεωτική η χρήση της λαβίδας, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, εχρησιμοποιείτο τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού, ως τσιμπίδα. Τσιμπούσε, δηλαδή ο ιερέας τον άρτο και χωριστά έδιδε το αίμα του Κυρίου προς Αγία μετάληψη των πιστών.
Συμπερασματικά, θα εκφράσω την ταπεινή μου γνώμη, την οποία θεωρώ ως λογική, λαμβάνοντας πάντα υπ όψιν μου, την προσωπική ευθύνη για την προφύλαξη από την μετάδοση του Κορωνοϊού, ο οποίος, είτε λέγομεν, είτε δεν δεχόμαστε, μπήκε για καλά στο δρόμο της ζωής μας και μάλιστα δυστυχώς ποικιλοτρόπως.
Επίσης, η γνώμη μου, ίσως συμβάλλει στην εξάλειψη των πάσης φύσεως αμφιβολιών, συζητήσεων και διενέξεων.
Δηλαδή, όταν ο κάθε πιστός προετοιμαστεί, πνευματικά και υλικά και αισθάνεται τον εαυτόν του έτοιμο να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων προτείνω να κρατά το δικό του μικρού μεγέθους, απολυμασμένο κουταλάκι που ξέρει και ο ίδιος τι κρατά και με τι θα πάρει την Αγία Μετάληψη και δίνοντάς το στον ιερέα να μεταλαμβάνει άνευ ουδενός προβληματισμού, ή μεταδόσεως του οποιουδήποτε, για το οποίο πιθανόν να αποφεύγουμε τη μετάληψη.
Έτσι επέρχεται η συναισθηματική, ιερή και θρησκευτική ικανοποίηση του πιστού και νομίζω ότι παύει κάθε άλλου είδους σχόλιο εκ μέρους της εκκλησίας (των ιερωμένων) και των λαϊκών.
Ας την μελετήσουν οι ιερωμένοι και οι λαϊκοί κι ας αναγγελθεί με όποιον τρόπο κρίνουν εκείνοι πρόσφορον. Είτε δια του Ιερού Βήματος, είτε δια των εκκλησιαστικών εντύπων είτε μέσω των ΜΜΕ ή δι οποιουδήποτε άλλου μέσου. Αρκεί με τη Θεία Ευχαριστία να επέρχεται στις καρδιές των Χριστιανών η ΘΕΩΣΗ. Δηλαδή η ένωση του ανθρώπου με τον Θεό.