Αυτές τις ημέρες πολύς λόγος γίνεται για τις πυρκαγιές.
Η λέξη “πυρκαγιά”, ετυμολογικά, προέρχεται από τη λέξη “πυρ” και το ρήμα “καίω”.
Βέβαια δεν θα ασχοληθούμε με το, υπό του Μενάνδρου, ρηθέν: «Θάλασσα και πυρ και γυνή τρίτον κακόν». Απλώς να τονίσουμε ότι και οι τρεις αυτές «υπερδύναμες έννοιες» εμπεριέχουν και χαρές και λύπες. Αν δε και οι τρείς μαζί συνενωθούν (όντας θηλυκού γένους) και θελήσουν να καταποντίσουν το ανδρικό φύλλο, νομίζω ότι θα το κατορθώσουν!
Επίσης και η κάθε μία, ενεργούσα χωριστά, θα φέρει είτε την καταστροφή είτε τη λύτρωση. (Φεβρουάριος 2019 40χρονη γυναίκα κρατείται για τη φονική πυρκαγιά στο Παρίσι). Θυμηθείτε επίσης την αείμνηστη Μαλβίνα Κάραλη, η οποία κατανίκησε την ανδρική απαγόρευση επίσκεψης στο Άγιον Όρος.
Στην όλη γραφή μου μια ευτράπελη παράγραφος μπορεί να έχει τη θέση της. Μια ευτράπελη παράγραφος χρειάζεται, είτε στην αρχή είτε στο τέλος μιας γραφής, γιατί ίσως αυτή η παράγραφος να μετριάσει τα αρνητικά συναίσθημα, τα οποία δημιουργούνται ως φυσική ανθρώπινη αντίδραση σε δυσάρεστες ανθρώπινες καταστάσεις, οι οποίες και τα προκάλεσαν και όχι μόνον, αλλά ίσως και να αυξήσει τα θετικά συναισθήματα υπέρ των παθόντων και εκείνων που βοήθησαν στην επίλυση της δυσάρεστης νεοδημιουργηθείσας κατάστασης.
Μια τέτοια ανθρώπινη δυσάρεστη και πολλές φορές καταστροφική ενέργεια είναι και η πυρκαγιά. Γι’ αυτήν την καταστροφική, ανθρώπινη πράξη, δημιουργήθηκαν και λειτουργούν άψογα εθελοντικές ομάδες κατάσβεσης, οι οποίες ευρίσκονται εν εγρηγόρσει και επεμβαίνουν όπου υπάρξει έστω και ίχνος φωτιάς.
Η Πυροσβεστική Υπηρεσία του νησιού πανέτοιμη να επέμβει ο διευθυντής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας έδωσε πράγματι μαθήματα παιδείας σε όλους μας, ακούγοντάς τον, από τηλεοράσεως.
Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση καθώς και η Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας ενημερώνουν τις αρμόδιες υπηρεσιακά εμπλεκόμενες υπηρεσίες στους Δήμους, ώστε να βρίσκονται σε αυξημένη ετοιμότητα πολιτικής προστασίας, προκειμένου να αντιμετωπίσουν άμεσα τυχόν επεισόδια πυρκαγιών.
Επίσης ήρθαν δύο πυροσβεστικά ελικόπτερα για τις πολύ μεγάλες ανάγκες και τις εκδηλώσεις πυρκαγιάς του νησιού μας, λόγω των αυξημένων βλαστήσεων, που δημιουργήθηκαν από τις πολλές βροχές της φετινής χειμερινής περιόδου.
Και όλα αυτά για να επεμβαίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όπως κι αν λέγονται με όλα τα μηχανικά μέσα, με ανυπολόγιστα έξοδα και ανθρώπινες ζωές, στην ανθρώπινη (δική μας) ανυπακοή, δηλαδή στη λέξη, που η ετυμολογία της είναι: Το άλφα το στερητικό και η λέξη “υπακοή”.
Δηλαδή εκείνος που στερείται της ικανότητας να συμμορφώνεται και να υπακούει είτε στους ανωτέρους του, είτε στους νόμους της χώρας.
Η λέξη που φανερώνει εκείνον, ο οποίος αρνείται να υπακούσει και γενικά τον υπερόπτη, τον ματαιόδοξο, τον ξεδιάντροπο και τον αλαζόνα. Και όπως μας αφηγείται ο Αισχύλος στις Ευμενίδες: Η αλαζονεία είναι της ασέβειας γέννημα. (Δυσσεβείας μεν ύβρις τέκος).
Επίσης δείχνει τον άνθρωπο (άνδρα ή γυναίκα), ο οποίος διέπεται από ανταρσία στη λογική ή από απείθεια δηλ. άρνηση στην υπακοή κανόνων και διαταγών, γιατί έτσι του γουστάρει, κατά το κοινώς λεγόμενο, και όχι στον παραδεκτόν και επιτρεπόν εν συνόλω.
Ακόμη αυτός θεωρείται απείθαρχος, δηλαδή μέσα του ενυπάρχει ένας δύστροπος χαρακτήρας, (ο οποίος δεν γνωρίζουμε τις πηγές δημιουργίας του) με τον οποίον συμπεριφέρεται κατά τρόπον, τον οποίον αυτός θεωρεί σωστό, σε αντίθεση με τον κοινώς παραδεκτόν, σωστό, τίμιο, ηθικό τρόπο σκέψης και πράξης.
Με αυτόν τον τρόπο πράττει ανυπάκουα, ανυπότακτα, απαθέστατα και άτακτα. Η εμμονή του δε αυτή χρήζει ιατρικής παρακολούθησης. Γιατί ο ανθρώπινος αυτός χαρακτήρας δεν θέλει ή δεν μπορεί να κατανοήσει ότι η πειθαρχία είναι μια μέθοδος, που όταν την εφαρμόζει, εξασφαλίζει τη σωστή επιβίωση στην κοινωνία της αλληλεγγύης, και της αλληλοκατανόησης και ότι η πειθαρχία αποτελεί βασικό στοιχείο λειτουργίας ατομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.
Εδώ πρέπει να τονιστεί ιδιαιτέρως ο σπουδαίος ρόλος που καλείται να παίξει η οικογένεια και το σχολείο. Δύο σπουδαίοι παράγοντες στη διαμόρφωση του παιδικού χαρακτήρα.
Χαρακτηρίζεται επίσης από κάποια ψυχολογικά προβλήματα ή από ιδιορρυθμία, η οποία, εν πολλοίς, είναι ενοχλητική στους άλλους συνανθρώπους του και η οποία τον ωθεί σε πράξεις αυτόνομου τρόπου ζωής, θεωρώντας δηλαδή τον εαυτόν του ανεξάρτητο από τους υπάρχοντες ανθρώπινους ηθικούς κανόνες και νόμους του κράτους. (Ίσως η κατάσταση αυτή προϋπάρχει στο άτομο αυτό και το οποίον θα πρέπει να εποπτεύεται από τους συγγενείς του).
Υπάρχουν βέβαια και άτομα, τα οποία όχι μόνο είναι «προικισμένα» με όλα τα παραπάνω, αλλά εφαρμόζουν μετά μανίας το ρητό της εκδίκησης: «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος», όπως αναγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη, εμφορούμενοι από αδυναμία της ψυχής.
Στις περιπτώσεις της εκούσιας πυρκαγιάς, δηλαδή της εσκεμμένης πράξης, έχουμε δύο τύπους ανθρώπων, κατά τη μαρτυρία ειδικών επιστημόνων:
Τον πυρομανή, ο οποίος καταλαμβάνεται από μια έντονη διέγερση συναισθημάτων, βλέποντας τις φλόγες να καίνε τα πάντα και διακατέχεται από μια ικανοποίηση όπως ακριβώς περιγράφεται η κατάσταση ενός ναρκομανούς. Ερεθίζεται με τη θέα της φωτιάς. Ο πυρομανής χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης. Και σ αυτήν την περίπτωση σπουδαίος είναι ο ρόλος της οικογένειας.
Ο δεύτερος είναι ο τύπος του εμπρηστή, ο οποίος ηθελημένα προβαίνει στην πράξη του, θέλοντας να επιτύχει κάποιον σκοπό, μη υπολογίζοντας τις τεράστιες ζημιές που θα προξενήσει και τις ανθρώπινες ζωές που πιθανόν να χαθούν για να επιτύχει κάποιον προσωπικό του σκοπό. Είτε αυτός είναι οικονομικός είτε έκφραση εκδίκησης, είτε ασφαλιστικής αποζημίωσης είτε κάλυψη μιας παράνομης πράξης του. Γενικά η παράνομη αυτή ενέργεια μπορεί να εμπεριέχει πλήθος αιτίων και κινήτρων, τα οποία υποκρύπτουν κάποιο ωφελιμιστικό σκοπό.
Και οι δύο ως άνω τύποι ανθρώπων είναι με ιδιάζοντα χαρακτηριστικά, όπως και με ιδιάζουσα συμπεριφορά. Δεν είναι της ταπεινότητάς μου ο προσωπικός και επιστημονικός έλεγχος αυτών.
Με τη γραφή μου αυτή και με τις διάφορες αποκαλυπτικές της καταστροφής εικόνες, ως και από τις ενημερώσεις και πληροφορίες από τα διάφορα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, προκύπτει ένα βασικό συμπέρασμα: Οι περισσότερες πυρκαγιές, όπου κι αν εμφανίζονται, είναι έργο της χέρας του ανθρώπου. Οφείλονται δηλαδή στην ανθρώπινη συμμετοχή.
Και όλοι μας, ως νοήμονες, μπορούμε να συμβάλλουμε ενεργά αν όχι στην εξάλειψη του φαινομένου, τουλάχιστον στη μείωση των, ανά την χώρα, πυρκαγιών υπακούοντας στους ισχύοντας κανονισμούς, τουλάχιστον, κατά την αντιπυρική περίοδο.
Αλλοίμονο και αν δεν υπακούμε όλους αυτούς, οι οποίοι οικειοθελώς και για το δικό μας το καλό, χωρίς καμιά υποχρεωτική εντολή ή οικονομική αμοιβή και με κίνδυνο της ζωής τους, ασχολούνται για να μην έχουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι προβλήματα, που πολλές φορές παραμένουν χωρίς λύση.
Ανεξίτηλα έχουν μείνει στη μνήμη μας, όσα συνέβησαν κοντά στη Μονή Βόσακου την 11η Ιουλίου 2007 με τρεις νεκρούς εποχικούς πυροσβέστες, όπως κι εκείνα τα οποία δημιουργήθηκαν πέρυσι στο ΜΑΤΙ, και για τα οποία θα περάσουν πολλά χρόνια, για να κλείσουν οι πληγές.
Είναι στο χέρι μας να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα, να μην καούν περιουσίες, να μην απογυμνώνουμε τα δάση μας, να μην συντείνουμε στην αύξηση της καταστροφής του περιβάλλοντος και στην επιδείνωση των ήδη οξυμένων περιβαλλοντικών προβλημάτων.
Εμείς είμαστε ο κυρίαρχος και ο αφέντης της φύσης. Και ένας αφέντης ποτέ δεν επιδιώκει την καταστροφή της κυριαρχίας του.
Ας εμφυτέψουμε, με το παράδειγμά μας, στην καρδιά των παιδιών την πειθαρχία, την υπακοή και την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση.
Το καλύτερο σχολείο της μάθησης, που οδηγεί τα παιδιά στην ευτυχία είναι η οικογένεια.