Την ομορφιά την βλέπει ο καθένας όπως θέλει ή όπως μπορεί. Έχει δηλαδή και την υποκειμενική της διάσταση, αλλά κατά κανόνα έχει αντικειμενικές προδιαγραφές. Απόλυτη και αυστηρή νομοθεσία δεν υπάρχει. Ό, τι συγκινεί τον καθένα.. Μιλάμε φυσικά για γυναικεία ομορφιά, η οποία συχνά οδηγεί σε παράτολμες σκέψεις.
Είσαι λουλούδι στον μπαξέ, κι όπως σε βλέπω απ’ όξω,
λίγο το θέλω να διαβώ το φράχτη να σε κόψω
Συνήθως οι χαρακτηρισμοί είναι από φυσικές εικόνες, από φυτά έως και φυσικά φαινόμενα, από ιδιότητες ή εκδηλώσεις συμπεριφοράς. Από κάθετί τέλοσπάντων που μπορεί να αποτελέσει ξαμάρι της ομορφιάς..
Σαν την αυγή ‘σαι δροσερή, γλυκειά ΄σαι ωσάν το μέλι
το λυγερό κορμάκι σου το πλάσαν οι αγγέλλοι
Ωστόσο ενίοτε χρειάζεται να κάνομε πιο συγκεκριμένο το ελκυστικό χαρακτηριστικό, και να τονίσομε με σαφήνεια και ακρίβεια το γοητευτικό στοιχείο του πάντα διψασμένου ερωτικού πόθου.
Βασιλικέ κι αγιόκλημα, φούλι και καρεφύλλι
όλη η ουσία τση ζωής είναι στα δυό σου χείλη
Όπως λοιπόν παρατηρεί ο δέκτης των μηνυμάτων της ομορφιάς, μέσα του γίνεται ένας ανεξέλεγκτος συναγερμός. Η εγρήγορση των αισθημάτων φτάνει στην μεγαλύτερη ένταση, κι ο αιχμάλωτος νους, η παραδομένη καρδιά, σχεδιάζουν χωρίς όρια και χωρίς πρέπει.
Όταν σε βλέπω η σκέψη μου δρόμο δικό τζη παίρνει΄
κι ούτε γκρεμός την σταματά, μουδε ψηλό μπεντένι
Από την άλλη εγείρονται αντιρήσεις από το νηφάλιο εαυτό, που με ψυχραιμία και ανωτερότητα διατυπώνει κάποιες σκέψεις υπέρβασης. Αλλά ο έρωντας δεν επιτρέπει φραγμούς και δεσμεύσεις, όντας το πιο ελεύθερο φαινόμενο της ζωής..
Δροσουλιασμένε αθέ τσ’ αυγής, βιόλα ακριβή τ’ Απρίλη
τσι μυρωδιές σου σκόρπισε πριχού σε βρεί το δείλι
Ασφαλώς και δεν παύει ο ερωτευμένος νέος να ελπίζει πάντα, και πάντα να ακροβατεί πάνω στο σκοινί της φρονιμάδας και της παράτολμης, ή και παράλογης ενίοτε διάθεσης. Απαιτητικά κάποιες στιγμές, ικετευτικά κάποιες άλλες.
Κανακεμένη βιόλα μου, πέρδικα πλουμιστή μου
σε μια σου λέξη κρέμεται και παίζεται η ζωή μου
Μέσα από τις ερωτικές συγκρούσεις και τις αδιάκοπες αισθηματικές μεταπτώσεις, επικρατεί συχνά η ανωτερότητα και η συναισθηματική υπέρβαση. Είναι αυτό στιγμή νίκης ή στιγμή ήττας. Δεν είναι σαφές αλλά ο έρωντας δικαιώνεται και μεγαλουργεί με τις υπερβάσεις του. Με την αυτοθυσιαστική διάθεση των εμπλεκομένων
Αν ήξερα πως θα βρεθεί άλλος να σ’ αγαπήσει
καλλιά ‘πο μένα, πίστεψε θα σ’ είχα χαλαλίσει…