Πριν από λίγες ημέρες ο π. Ηλίας Βολονάκης, επί σειράν πολλών ετών Προϊστάμενος του Ιερού Καθεδρικού Ναού Αγίου Τίτου Ηρακλείου, μεταφυτεύθηκε στην «απάνω Κρήτη» ολοκληρώνοντας μια καλλίκαρπη διακονία του στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης, και τον Ι. Καθεδρικό Ναό Αγίου Τίτου Ηρακλείου, με τον οποίο κυριολεκτικά ταυτίσθηκε.
Χαράζω αυτές τις γραμμές, ως ελάχιστο αντίδωρο, στη δική του μεγάλη αγάπη και συμπαράσταση στο έργο της Ιεραποστολής, με βαθύτατη συγκίνηση και δυνατά καρδιακά βιώματα.
Γυρίζω πίσω, χρόνια πολλά πριν, στον Άγιο Τίτο, την καρδιά της πόλεως του Ηρακλείου και της Κρήτης ολόκληρης. «Μνήμες και ανάμνησες», βιώματα ιερά που χάραξαν το «είναι» μου ανεξίτηλα, γεμίζουν την ψυχή μου!
Θυμούμαι τον μεγάλο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ευγένιο να χοροστατεί, τον αείμνηστο Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Κύριλλο, τότε Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής να ιερουργεί, και τον πάντοτε γελαστό και νέο στο φρόνημα και την αγωνιστικότητα, π. Ηλία, να χαίρεται και να καυχάται για τη μεγάλη αγάπη της καρδίας του, τον Ναό του Αγίου Τίτου, του οποίου υπήρξε νέος κτίτορας και ανακαινιστής.
Θυμούμαι, έπειτα, την πηγαία και υποδειγματική ευγένειά του και την ανυπόκριτη έγνοια του για την Ιεραποστολή, όταν, ως Μητροπολίτης Καμερούν, γευόμουν πάντοτε κοντά του, μια ανοιχτή αγκαλιά, ένα χαμόγελο, έναν λόγο ελπίδας, μια στάση ανθρωπιάς!
Η Σύναξη του Αγίου Τίτου, με τη θυσιαστική στοργή και αγάπη και το διδακτικό φρόνημα του π. Ηλία, υπήρξε μόνιμος συμπαραστάτης και βοηθός του έργου της Ιεραποστολής. Η χαρά της προσφοράς ήταν πηγή δύναμης και ζωντάνιας για τον π. Ηλία. Χαιρόταν όταν έδινε χαρά στην άλλη άκρη του κόσμου. Σε ανθρώπους με άλλη Παράδοση, άλλη Ιστορία, άλλο χρώμα και άλλη προέλευση. Σε ανθρώπους όμως που ήταν εικόνες του Θεού. Του Θεού της Αγάπης και της Θυσίας.
Τώρα, ο π. Ηλίας στολίζει τον Ουρανό. Ευφραίνεται στα ουράνια σκηνώματα του Θεού. Ψάλλει με τους Αγγέλους και συλλειτουργεί με όλους αυτούς τους Λειτουργούς του Θεού, που στολίζουν το Ουράνιο στερέωμα.
Κρατούμε στον νου και την καρδιά μας το χαμόγελο του Προσώπου του και την πάντοτε ανοιχτή αγκαλιά του!
Κρατούμε ως παρακαταθήκη του, την ανθρωπιά και την ευγένειά του!
Μνημονεύομε καρδιακά του ονόματός του στην Πρόθεση και στη Θεία Λειτουργία, με ευγνωμοσύνη και εγκάρδια ευχαριστία!
Συλλυπούμαστε την οικογένειά του, για τον ανθρώπινο λυπηρό αποχωρισμό.
Και του ευχόμαστε το «Χριστός Ανέστη!», με τη βεβαιότητα και της δικής του ήδη πείρας της Αναστάσεως!
Αιωνία σου η μνήμη, αείμνηστε καί φίλτατε π. Ηλία!
Το Παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας συνοδεύει την μακαρία ψυχή σου, με μύρα ευγνωμοσύνης και θυμίαμα ευχαριστίας!
ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΛΗΣΤΟΣ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ!
ΦΩΤΕΙΝΟ ΚΑΙ ΑΣΒΕΣΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΟΥ!