Πολλά συναισθήματα πλημμυρίζουν το μυαλό από την αναπάντεχη είδηση της αποδημίας του Μανώλη.
Εικόνες από την παιδική ηλικία μέχρι και σήμερα παρελαύνουν από την οθόνη του νου.
Το σπίτι του Ραπτομανώλη όταν η οικογένεια του Γερουλάνου, με την Ελπινίκη τον Γιάννη και τον Μανώλη επισκεπτόταν την Βιάννο μεταβαλλόταν σε ένα χώρο ευφυολογημάτων και παιγνιδιού . Το ίδιο συνέβαινε και στην Αθήνα τα μαθητικά μας χρόνια, στην πολύπαθη οδό Στουρνάρη όπου διέμεναν τότε.
Η φοιτητική ζωή μας χώρισε, ο Γιάννης στη Γερμανία εγώ στην Αυστρία και ο Μανώλης στο ΕΜΠ.
Ο Μανώλης υπήρξε από τους πρωταγωνιστές του φοιτητικού κινήματος μέσα από τον σύλλογο Κρητών σπουδαστών και την νεολαία της ΕΔΑ.
Τον συνάντησα μια ή δυο μέρες μετά τη δολοφονία του Πέτρουλα στη φλεγόμενη από τις διαδηλώσεις Αθήνα. Τότε που τραγουδούσαμε την αστραπιαία μουσική έμπνευση του ΜΙΚΗ, “Σωτήρη Πέτρουλα σε πήρε ο Λαμπράκης σε πήρε η Λευτεριά…”.
Με την έλευση της χούντας ήρθε για λίγες μέρες στο Μόναχο και έφυγε για το Βερολίνο όπου έκανε διδακτορική διατριβή για λιμενικά έργα και την εμμονική του αγάπη τα Μαθηματικά, τα οποία γυρίζοντας στην Πατρίδα δίδαξε στο πανεπιστήμιο.
Ο Μανώλης όλη του τη ζωή ήταν ενεργός και ανήσυχος πολίτης.
Ερχόταν συχνά στο τεχνικό επιμελητήριο, όπου συμμετείχε και συμβούλευε για όλα τα θέματα του επιστημονικού του αντικειμένου.
Στην προκαταρτική μελέτη για τον λοξό διάδρομο, όπου προβλεπόταν η επέκταση του κατά εξακόσια μέτρα μέσα στην θάλασσα, συμμετείχε στην ομάδα εργασίας με αντικείμενο, τις επιπτώσεις που θα επέφερε η υλοποίηση του έργου στα θαλάσσια ρεύματα και στο λιμάνι.
Πρόσφατα δημοσίευσε στην πατρίδα μέρος των σκέψεων του για την αναβάθμιση του παραλιακού δρόμου από τα νεώρια μέχρι και τον ναό του Αγίου Πέτρου.
Ο Μανώλης ήταν ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος με πολύ χιούμορ , σταθερούς προσανατολισμούς και τεκμηριωμένες απόψεις.Με ορθό λόγο και συλλογισμούς.
Ένας πραγματικά Ευρωπαίος πολίτης.