Παιδί στη θάλασσα επί 12 ώρες παλεύοντας με τα κύματα, σώθηκε σαν από θαύμα.
ΠΑΤΡΙΣ 19/10/2019
Κάποιοι καλοί άνθρωποι προικισμένοι με την τέχνη του καλού ναυτικού και μυαλό καθοδηγούμενο από ανθρώπινα συναισθήματα, μη μπορώντας να πιστέψουν ό,τι άκουγαν στ΄αυτιά τους…. μαμά μαμά, μια αδύνατη φωνούλα ξεψυχισμένη, μικρού παιδιού μέσα στο σκοτάδι της θάλασσας, αναρωτήθηκαν από πού άραγε να έρχεται η φωνούλα αυτή.
Από τα ξενοδοχεία στο βάθος του κόλπου, από κάποια ξεχασμένη βαρκούλα, που ξώμεινε στο νερό, νάναι στη θάλασσα κάποιο προσφυγόπουλο… Με επιμονή αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούσαν να επισημάνουν, οδηγώντας τον προβολέα μέσα στο σκοτάδι προς την κατεύθυνση που ερχόταν η φωνούλα.
Αλλά ο ήχος ακουγόταν μια από ΄δώ και μια από κεί. Και να, ξανακούγεται η φωνούλα: μαμά μαμά. Και όχι δεν φώναζε βοήθεια, φώναζε μαμά, φώναζε τη μαμά του, τη μαγική αυτή λέξη, γιατί ήξερε ότι αυτή θα το σώσει και αυτό την καθησύχαζε από τον πανικό, τον φόβο, την κούραση.
Ηταν κοριτσάκι 18 ετών και φώναζε μαμά, όχι βοήθεια. Προφανώς η λέξη μαμά της έδινε κουράγιο να παλεύει με τα κύματα μεσ’ τα άγρια σκοτάδια, της έδινε τη ζεστασιά που η θερμοκρασία της θάλασσας και το ψύχος τη νύχτας, που ωστόσο είχε πέσει, της στερούσαν τόσες ώρες. Φώναζε, μαμά γιατί η λέξη μαμά ακουγόταν στ΄αυτιά της σαν βάλσαμο που της γλύκαινε την ψυχούλα της.
Η προσπάθεια εύρεσης πολύ δύσκολη και επικίνδυνη για τραυματισμό του παιδιού. Οι ελιγμοί του σκάφους πολύ προσεκτικοί, αλλά υπολόγιζαν και το χρόνο που χάνεται… Τα λεπτά περνούσαν και η αγωνία των ερασιτέχνων ψαράδων μεγάλωνε, να ακούσουν μια ακόμα φορά τη φωνούλα, με τεντωμένα τα αυτιά και τα μάτια τους έξω από τις κόγχες.
Δεν επρόκειτο για μια καλή ψαριά. Εδώ διακυβευόταν η ζωή ενός παιδιού και ευτυχώς ο προβολέας πέφτει σε ένα κεφαλάκι να ξεπροβάλει έξω από το νερό. Ηταν του κοριτσιού που φώναζε τη μαμά του, ποιος ξέρει πόσες φορές και που είχε αφήσει στη θάλασσα επί 12 ώρες όση ενέργεια είχε, όση αντοχή, κρατώντας την ελπίδα ζωντανή πως η μαμά του θα ερχόταν να την πάρει στην αγκαλιά της.
Η εύρεση του παιδιού ήταν σαν να γεννιόταν ένα καινούργιο παιδάκι. Η χαρά, η μέθεξη που διακατείχε και διακατέχει τους δύο διασώστες και όλα τα ευγενή συναισθήματα που προέκυψαν από την πράξη τους δεν συγκρίνονται και δεν ανταλλάσονται με καμιά άλλη γενεσιουργό αιτία.
Γιώργος Λυδάκης,
φαρμακοποιός