-Άμα νικήσουμε τον κοροναϊό Διογένη, φαντάζεσαι τι έχει να γίνει;!
-Ε, μάνα μου κιόλας! Αυτό δα δεις πανηγύρια μαθές, γλέντια, χορούς, γέλια και χαρές απού δα να ‘ναι μέγα πράμα!
-Έτσι είναι Διογένη, θα είναι μια πρωτοφανή παγκόσμια χαρά και ευτυχία! Όλα όσα στερήθηκε όλος ο κόσμος με τους περιορισμούς με την κλεισούρα, τις απαγορεύσεις, την οικονομική καταστροφή, τη φτώχια, το κλείσιμο των επιχειρήσεων.
-Και το κακό είναι μπρε, απού τα πληρώνομε σαφή εμείς οι γεωργοί και ο ιδιωτικός τομέας απού λένε!
-Και συνεχίζω Διογένη: Οι θάνατοι, η θλίψη, ο φόβος και ο τρόμος της… κολάσεως, των εντατικών και των διασωληνωσεων.
-Ντα εγώ μπρε δένε φοβούμουνε το θάνατο, πιο πολύ εφοβούμουνε να μη με βάλουνε εκειά μέσα με τσι… αστροναύτες!
-Εκεί μέσα Διογένη θα νομίζεις πως ήσουνα στο… φεγγάρι ολομόναχος, μακριά από τους δικούς σου ανθρώπους!
-Ευαγγελίστρα μου! Απούμε συνηθισμένος να ‘μαι όλη μέρα όξω στα χωράφια, ελεύθερος και μια κοπανιά να με βάλουνε εκειά μέσα, να μου βάλουνε τη φασκιά να με… φασκιώσουνε σαν τα μωρά παλιά θυμάσαι; Να με μουριώσουνε, να με σοληνώσουνε να μην μπορώ να σαλέψω για ένα μήνα! Τη δεύτερη μέρα δα μου παίξουν την καμπάνα! Δεν άντεξε ο κακομοίρης και πλάνταξε και ήσκασε!…
-Άμα έρθει αυτή η ώρα Διογένη που θα είμαστε οι νικητές του πολέμου, θα βγει όλος ο κόσμος έξω στους δρόμους να φωνάζει! Ζήτω η ελευθερία, ζήτω η ζωή!
Εμείς οι γέροι οι κακομοίρηδες δα χαρούμενε πιο πολύ απούμαστε… η αγαπημένη του τροφή!
-Ακριβώς. Θα βγαίνουμε έξω Διογένη και όποιο βρούμε μπροστά μας, θα τον αγκαλιάζομε να τονέ φιλούμε!
Θα χορτάσομε τις αγκαλιές και τα φιλιά Διογένη. Θα βγάλουμε το άχτι μας που τα στερηθήκαμε. Θα σμίξει όλη η ανθρωπότητα, όλες οι χώρες, όλες οι θρησκείες, όλοι οι φίλοι και οι εχθροί ακόμη. Θα είναι τόσο μεγάλη η ευτυχία, όπου θα υπερτερήσει την κακία και θα τη συγχωρέσει.
-Εγώ σκέφτομαι δα μπρε και την ατυχία, όσοι ποθάνανε μαρτυρικά και δενέ προλάβανε το εμβόλιο οι καημένοι!
-Ναι είναι τρομερό. Οι περισσότεροι όμως δεν έφυγαν από ατυχία μόνο αλλά και από δικό τους λάθος.
-Εγώ λέω δα μπρε πως θα αλλάξει ο κόσμος όλος με όσα τράβηξε με τουτονέ το φρικτό πόλεμο και δα σταματήσουνε μερικά χρόνια οι μπαρουτοπόλεμοι!
-Έχει κάποια λογική Διογένη αυτό που λες. Ο κόσμος για πρώτη φορά αντιμετώπισε ένα κοινό πόλεμο, ένα κοινό εχθρό, όπου όλοι μαζί για ένα κοινό σκοπό προσπάθησαν να ανακαλύψουν ένα παγκόσμιο όπλο αφού το κατάφεραν, η χαρά και η ευτυχία είναι για όλες τις χώρες η ίδια.
-Ναι μαθές, είναι σαν το γάμο που όλοι μαζί οι καλεσμένοι, τρώνε και πίνουνε, κάνουνε κέφι και ύστερα χορεύουνε, αγκαλιάζονται, φιλιούνται γνωρίζονται…
-Έτσι είναι Διογένη, άμα σμίγουνε οι άνθρωποι και γνωρίζονται σε κάποιο κοινό σκοπό, αρχίζουν να συμπαθιούνται. Έτσι για τα κράτη, ένιωσαν αυτή τη συμπάθεια την αλληλεγγύη, τη συμπόνια και αν ήταν δυνατόν να έσμιγε όλος ο κόσμος όπως το γάμο, να γλεντήσει τη νίκη να τη χαρεί, η χαρά αυτή θα άλλαζε όλο τον κόσμο για το καλύτερο.
Να ήθελε να αλλάξει και ο Τούρκος.