Και πάλι βαρέθηκα και μάλιστα πολύ γρήγορα! Παρατηρώ την πόλωση που για μια ακόμα φορά διαμορφώνεται με το …καλημέρα. Οι «πρωταγωνιστές» της πιστεύουν ότι το ποσοστό αποχής είναι χωρίς πατεράδες; Οι νέες γενιές μεγάλωσαν σε σπίτια που μέλη των οικογενειών τους δεν μιλούσαν για μήνες ή χρόνια μεταξύ τους για το …χατίρι των πολιτικών παρατάξεων. Στεναχώριες και πίκρες που σίγουρα πίσω από τις κλειστές πόρτες οι γονείς πρώτοι-πρώτοι θα εξομολογούνταν με φόντο την εναλλαγή της εξουσίας από το ένα κόμμα στο άλλο, χωρίς καμία διαφορά, χωρίς όραμα, με τις ίδιες βλέψεις και σκοπιμότητες. Είναι η πικρή παραδοχή της αλήθειας: όλοι το συμφέρον τους κοιτάνε, όλοι μας θυμούνται πριν τις εκλογές μέχρι και την κάλπη.
Και είναι οι νέες γενιές που προδομένες και απογοητευμένες αρνούνται πλέον να συμμετάσχουν σε αυτό το προκάτ «παιχνίδι», αηδιασμένες από ένα σύστημα που μόνο το καλό και το συμφέρον της κοινωνίας δεν εξυπηρετεί… Και στρέφουν την πλάτη και φεύγουν… Φεύγουν από τον καβγά, από την πόλωση, φεύγουν μακριά από εκείνους που ξέρουν να δίνουν μόνο απατηλές υποσχέσεις, φεύγουν από το …χάος των δημοσίων υπηρεσιών, φεύγουν από την γραφειοκρατία που τους «γονατίζει» ακόμα περισσότερο, φεύγουν από την χώρα… Χρόνια τώρα… Οι νέοι μας φεύγουν από πολιτικές, λογικές και την χώρα μας που τους στερούν ελπίδες, όνειρα, αξιοπρέπεια.
«Brain drain» λέμε τώρα και στο χωριό και στη πόλη. Σε ολόκληρο τον κόσμο πολίτες και κράτη συνεργάζονται. Έχουν εκπαιδευτεί, αν θέλετε, να συνεργάζονται γιατί έτσι επιτάσσει το ρεύμα της προόδου, των ίδιων, των χωρών τους, του κόσμου ολόκληρου. Ακόμα στην υποσαχάρια Αφρική 20 χώρες εργάζονται για να βελτιώσουν το κλίμα των περιοχών τους και κατά συνέπεια της Γης μας και εμείς εδώ διαβάζουμε ακόμα ειδήσεις που εξυπηρετούν μόνο την πόλωση, τις μικροσκοπιμότητες, χωρίς όραμα και στόχο για το μέλλον και το ευρύτερο καλό. Κάποιοι εξακολουθούν να ζουν εγκλωβισμένοι στο νοσηρό μικρόκοσμο τους, σκέφτονται και κινούνται κατά τρόπο λες και είναι ταγμένοι να «υπηρετούν» την καταστροφολογία και να γκρεμίζουν κάθε στοιχειώδη προσπάθεια μετριοπαθούς προσέγγισης για να γεφυρωθούν χάσματα.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Σαφέστατα υπάρχουν συμφέροντα και διαφορετικές θέσεις. Γιατί πρέπει όμως να τα έχουμε όλα δικά μας; Γιατί δεν υπάρχει σημείο σύγκλισης; Να μάθουμε πως η ακραία συμπεριφορά εκμετάλλευσης οδηγεί σε οπισθοδρόμηση. Οι νέοι το ξέρουν. Η Ελλάδα έχει τον χαμηλότερο δείκτη εμπιστοσύνης των πολιτών μεταξύ τους στη Ευρώπη, μακρά πιο κάτω από άλλες χώρες. Ο σεβασμός στα εκλογικά αποτελέσματα, στους νόμους, στην δημοκρατική λειτουργία του κράτους συνολικά και τέλος ο σεβασμός μεταξύ μας οδηγεί στην καλλιέργεια της επόμενης μέρας. Ενημερωμένος πολίτης δεν είναι αυτός που ασκεί κριτική χωρίς κρίση! Στις δεξιότητες επιβίωσης του 21ου αιώνα πρωταγωνιστούν η συνεργασία, η αποτελεσματική επικοινωνία, πολίτες με κριτική σκέψη και διάθεση ή προσπάθεια για καινοτομία. Υπάρχει η Ελλάδα που ακολουθεί τους ρυθμούς της παγκόσμιας κοινότητας που αγωνίζεται σε διεθνές επίπεδο και διαπρέπει, ενώ παράλληλα υπάρχει η Ελλάδα του «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» γιατί φοβάται την αλλαγή. Πίσω στα δικά μας λοιπόν. Το κλεμμένο οζό δεν είναι πιο νόστιμο! Το τσιγάρο στα μούτρα την ώρα του φαγητού δεν είναι δικαίωμα. Το να φοβάσαι αν σου έρθει αδέσποτη σφαίρα εκεί που κάθεσαι ή να σε σκοτώνουν και στις δυο περιπτώσεις μεθυσμένοι συμπολίτες σου δεν είναι μαγκιά! Δεν είναι παραξενιά να έχεις καθαρή πόλη, συντηρημένα δίκτυα δρόμων, υδρευσης, αποχετευσης και σχολικά συγκροτήματα που θα υποστηρίζουν την εκπαίδευση… Αν μπορούμε να συνεργαστούμε ας το κάνουμε από τη γειτονιά μας και όποιος δεν γουστάρει φιού ντου!