Κάθε φορά από τις πολλές που γίνεται στην Κρήτη μας ένα τροχαίο θανατηφόρο, τότε μόνο ξυπνάνε όλοι και αρχίζουνε να ενδιαφέρονται. Και να οι φρικιαστικές εικόνες από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, και να οι κουβέντες πολλές και διάφορες, μιλάνε-μιλάνε, άλλοι λένε ότι φταίνε οι δρόμοι, άλλοι ότι φταίει η έλλειψη αστυνόμευσης, άλλοι ότι δεν έχουμε παιδεία και άλλα.
Πολλά τέλος πάντων κατηγορούνε αλλά κανέναν δεν… κατηγορούν. Και ξέρετε γιατί; Γιατί δεν υπάρχει κανένας υπεύθυνος! Είναι όπως το… ολοκαύτωμα στο Μάτι και όχι μόνο. Παντού τα ίδια! Άρα τα πολλά λόγια τα οποία σε κάθε τροχαίο δυστύχημα κρατάνε τρεις μέρες και ύστερα ξεχνιούνται πάνε στον… αέρα.
Παρόλα τα λόγια λοιπόν, τις κατηγορίες, τις προτάσεις του κόσμου, και οι ίδιες συστάσεις της Τροχαίας κάθε φορά, οι ίδιοι έλεγχοι και με τα ίδια… βλακόμετρα ο εμφύλιος της ασφάλτου αντί να μειώνεται, χειροτερεύει! Ό,τι λέγεται λοιπόν και ό,τι πράττουν μέχρι τώρα δεν είναι αποτελεσματικά.
Τότε γιατί το αφήνουν έτσι το τραγικότερο θέμα που μαστίζει την Ελλάδα και δεν βρίσκουν άλλους τρόπους έξυπνους που θα έχουν καλύτερα αποτελέσματα; Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι συντηρούν αυτές τις βλακείες; Δεν έχουν φαντασία, δεν έχουν δημουργική ικανότητα του πνεύματος; Δεν ενδιαφέρονται, άστο και καλά το πάμε “οι αρμόδιοι”. Πολλοί αρμόδιοι ίσον κανένας υπεύθυνος!…
Θλίβομαι, εκνευρίζομαι όταν ακούω λόγια, πολλά λόγια του αέρα, χωρίς κάτι καινούργιο, χωρίς κάτι το οποίο θα μπορεί να αλλάξει το παλιό, το κατεστημένο, το βολεμένο. Αλί και τρισαλί αν το πάμε έτσι, σαν να είναι… θεομηνία και όχι ανθρώπινη βλακεία! Αλί και τρισαλί αν αφήσουμε τα παιδιά μας, τους νέους μας, να μισερώνονται και να σκοτώνονται κάθε μέρα στην πρώτη γραμμή του… μετώπου, να ζούμε με τον πιο φρικιαστικό εφιάλτη, χωρίς ελπίδα, αφού τίποτα δεν γίνεται για ανακοχή, για… ειρήνη!
Έχω γράψει πολλές φορές γι’ αυτό το θανατηφόρο θέμα. Έχω κάνει προτάσεις αλλά δυστυχώς δεν βρίσκω ανταπόκριση. Η Ελλάδα βαδίζει προς τα πίσω και νομίζει ότι πάει μπροστά. Η προηγούμενη κυβέρνηση μείωσε τα πρόστιμα για να μπορούνε λέει οι παραβάτες να τα πληρώνουν! “Σκότος απέραντο!”. Η μόνη ελπίδα που μας σώζει είναι σκληρά μέτρα και σκληρά πρόστιμα, αλλά και η έξυπνη αστυνόμευση. Θα αναφέρω μερικά με λίγα λόγια και πραγματοποιήσιμα.
Α. Οι Πεζές Περιπολίες και όχι με τις φανταχτερές στολές. Από τότε που σταματήσανε αυτές και αρχίσανε τις… βόλτες με τις μηχανές και τα περιπολικά, πολλαπλασιάστηκαν οι κλεψές, οι ληστείες και τα τροχαία.
Β. Με πολιτικά στους αμαξωτούς. Δεν ξέρουνε για την αλληλεγγύη των οδηγών; Το παιχνιδάκι με το αναβόσβημα και οι παραβάτες στρίβουν δια του αρραβώνος;
Γ. Συμβατικά αυτοκίνητα μέσα στ’ άλλα. Να έχει ο οδηγός όλη την ώρα στο νου του ότι σε κάθε παράβαση μπορεί κάποιος διπλανός του να τον ζωγραφίζει!
Αυτό κάνανε παλιά οι δραγάτες. Κρύβονταν και εσύ νόμιζες πως ήταν πανταχού παρόντες όπως ο Θεός! Δ. Να πηγαίνουνε και στην ενδοχώρα, στα χωριά, όπου εκεί γίνονται τα περισσότερα δυστυχήματα αφού οι νέοι είναι ανεξέλεγκτοι και απροστάτευτοι αλλά όχι με το περιπολικό να λένε “α… πέρασε το περιπολικό (αν περάσει καμιά φορά) τώρα είμαστε ελεύθεροι για δράση”.
Έχω και άλλα να πω αλλά λόγω έλλειψης χώρου θα πω λίγα για τα πρόστιμα που είναι και η μοναδική λύση. Δεν φοράς το κράνος; Δύο χιλιάρικα. Μα δεν έχω να τα πληρώσω. Ε, αν δεν έχεις τότε να φοράς το κράνος. Τρέχεις του σκοτωμού γιατί είσαι μάγκας και εν δυνάμει δολοφόνος; Τρία χιλιάρικα και στην εφορία!
Για να μη λέω κι άλλα σε κάθε παράβαση η οποία είναι κίνδυνος θάνατος, βαρύ πρόστιμο τόσο που να το φοβάται. Το έχω πει πολλές φορές και θα το ξαναπώ μήπως το εμπεδώσουνε κάποιοι… εγκέφαλοι.
Θυμάστε όταν ήταν 30 ευρώ το πρόστιμο για τη ζώνη; Ναι, το θυμάστε. Έβαζε κανείς ζώνη; Όχι. Αραιά και πού. Όταν έγινε 500 ευρώ ξαναβγαίνατε χωρίς ζώνη; Οχι… Αποκτήσαμε συνήθεια και κουλτούρα; Βεβαίως! Άρα για να αλλάξεις αυτομάτως τις κακές συνήθειες και για να αποκτήσεις κουλτούρα, τι χρειάζεται;…
Γιατί μόλις πας στην Ευρώπη αυτομάτως συμμορφώνεσαι; Είναι πολύ μεγάλα τα… γράμματα! Αλλά για κάτι στενόμυαλους είναι… ψιλά γράμματα δυστυχώς! Γι’ αυτό είμαστε σε όλα ουραγοί!…
Υπάρχει τρόπος να είναι κάποιος υπεύθυνος; Υπάρχει. Ένας υπουργός για τα τροχαία, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος και θα λογοδοτεί! Και γι’ αυτό θα αναγκάζεται να βρίσκει τρόπους αποτελεσματικούς με σκληρά μέτρα για να μην θρηνούνε κάθε μέρα νέους και παιδιά με τον πιο φρικιαστικό και άδικο τρόπο και να λέμε δεν υπάρχει ελπίδα αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται ή είναι ανίκανος για να μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο!…
Καλύτερα ένας υπεύθυνος παρά 1.000 ανεύθυνοι!
Πώς συμμορφώνονται οι μάγκες, οι απείθαρχοι, οι ασυνείδητοι κ.λπ.; Μόνο όταν το βαρύ πρόστιμο τους τρομάζει και τους λογικεύει! Και η παιδεία που λένε; Ναι, και η παιδεία. Αλλά να περιμένετε τρεις γενιές! Και μέχρι τότε πόσες χιλιάδες νέους θα θρηνήσουμε;