“Ενα σπουδαίο βιβλίο, ογκωδέστατο, με 678 σελίδες, με συναρπαστικό και ψυχωφελές περιεχόμενο μου δωρήθηκε από τον καλό και πολύ αγαπητό φίλο και συγγραφέα Κώστα Νικ. Ψαρουδάκη με τίτλο “Οικογένειες Ψαρουδάκηδων «Αποδούλου Αμαρίου. Δυο αιώνες Ιστορίας και Λαογραφίας.
Συνηθίζεται στον Τόπο μας αλλά και στο Εξωτερικό να αφήνουν οι δημιουργοί απομνημονεύματα για τους δικούς τους αλλά και οποίους επιθυμούν να μάθουν για τα όσα με αγώνα και θυσίες κατορθώθηκαν και έμειναν φωτεινά πρότυπα.
Μπορεί να καταγράφονται λεπτομερειακά πολυμελείς, σπουδαίες οικογένειες με την ανέλιξή τους, όμως το βιβλίο έχει ευρύτερους ορίζοντες αναφερόμενο σε θέματα εθνικά, ιστορικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά και λαογραφικά που αφορούν μέγα πλήθος και ωφελούν όλους που θα φτάσει στα χέρια τους και θα το μελετήσουν. Η γλώσσα του, βασικό αγκωνάρι των αξιών της Πατρίδας, είναι πλουσιώτατη και ελκυστική. Όπου χρησιμοποιείται ντοπιολαλιά υπάρχει το κατάλληλο, επεξηγηματικό γλωσσάρι.
Το έργο τιτάνιο. Απορεί κανείς πώς συγκεντρώθηκε τόσο και τέτοιας ποιότητας υλικό και σχολιάστηκε. Φωτογραφίες καλαίσθητες, επιλεγμένα σχέδια ιστορικών περιόδων και γεγονότων, οικογενειακά δένδρα των Ψαρουδάκηδων των δύο εκατονταετιών, συστηματικά δομημένα με τα ονόματα όλων των ζευγαριών, των παιδιών και των εγγονών.
Αμέτρητες ιστορίες απ’ τη ζωή των Ψαρουδάκηδων που μοιάζουν μυθιστορηματικές αλλά στην πραγματικότητα με αληθινό, βιωματικό περιεχόμενο
Το βιβλίο απαρτίζεται εκτός απ’ τον πρόλογο και το εισαγωγικό σημείωμα από 18 ενότητες των ευρύτερων οικογενειών. Η συμπληρωματική 19 Ενότητα περιλαμβάνει τα οικογενειακά κειμήλια.
Απ’ όλα τα σημαντικά πρόσωπα, πολλά ιστορικά αλλά και ήρωικα δυο λόγια για ένα που γνώρισα προσωπικά πριν από 55 χρόνια, τον μεγάλο αδερφό του συγγραφέα,τον Ευάγγελο Ψαρουδάκη, Δ/ντή σχολείου στο Τυμπάκι απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε. Θα μεταφέρω τη γνώμη του Προϊσταμένου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης όλης της Κρήτης. «Ο κ. Ευάγγελος Ψαρουδάκης είναι εξαίρετος εκπαιδευτικός προικισμένος, χαρισματικός, προ-
σωπικότητα με κοινωνική, πατριωτική, παιδευτική προσφορά».
Κλείνοντας αυτά τα λίγα, φτωχά λόγια για το σπουδαίο βιβλίο, θα προσθέσω πως τον αγαπητό μου συγγραφέα ευχαριστώ για το διαχρονικό του έργο παρ’ όλες τις δοκιμασίες που πέρασε, ιδιαίτερα των ματιών του, συνεχίζει να δημιουργεί!
Να είσαι καλά αγαπητέ Κώστα. Να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά, υγιής ψυχικά και σωματικά να συνεχίζεις να ωφελείς…
* Ο Ν. Παπαμιτσάκης είναι συνταξιούχος δάσκαλος