Οι βουλευτικές εκλογές στις 21-05-2023 φέρνουν στο μυαλό του κάθε νουνεχή ανθρώπου τις εκλογές των φοιτητικών παρατάξεων, όπου όλοι στο τέλος είναι νικητές. Νικητές οι δαπίτες, νικητές και οι πασπίτες, νικητές και οι της πανσπουδαστικής. Μοναδικοί ηττημένοι οι φοιτητές της αριστεράς. Καθ’ όμοιο τρόπο, λοιπόν,στις προχθεσινές εκλογές νικητές είναι οι νεοδημοκράτες, οι του Περισσού και οι της Χαριλάου Τρικούπη. Μοναδικός ηττημένος ο κόσμος της αριστεράς. Όντως το σκηνικό και στις βουλευτικές εκλογές είναι το ίδιο με εκείνο των φοιτητικών.
Και τελικά αυτό που συνέβη είναι αρκετά λυπηρό, διότι αποτελεί πιά μια σκληρή πραγματικότητα, δεδομένου ότι δεν συνέβη στην τύχη. Για την επίτευξη ενός τέτοιου αποτελέσματος πολέμησαν λυσσαλέα κατά της αριστεράς αστικά και μη αστικά κόμματα ολόκληρη την τετραετία 2019-2023, που κυβερνούσε η Νέα Δημοκρατία. Έτσι αντί να αντιπολιτεύονται το κυβερνών κόμμα, αντιπολιτεύονταν και μάλιστα σκληρά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο αγώνας αυτός συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια της διετούς προεκλογικής περιόδου και κατά τα φαινόμενα θα συνεχιστεί μέχρι και τις επόμενες εκλογές. Αγώνας, λοιπόν, κατά του ΣΥΡΙΖΑ τόσο από τους λεγόμενους σοσιαλδημοκράτες, όσο και από τους παροικούντας τον Περισσό, οι οποίοι κάποια στιγμή εξεστόμισαν: «Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η χειρότερη μέχρι τώρα».
Μοναδική ηττημένη , λοιπόν, η αριστερά αντί πινακίου φακής, αντί δηλαδή για μερικούς ψήφους. Κατά συνέπεια ο σκληρός και αδυσώπητος αυτός αγώνας αποφασίστηκε εναντίον της αριστεράς, η οποία κατά τη δεκαετία του 1950 συγκρούστηκε με το κατεστημένο της εποχής εκείνης, όπως λεγόταν η άρχουσα τάξη σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο. Συγκρούστηκε ακόμη με την πρόδρομο της Ν.Δ., δηλαδή την ανελέητη ΕΡΕ και τις λοιπές σκληροπυρηνικές κυβερνήσεις της δεκαετίας του 1960-1970, που θύμιζαν περισσότερο αστυνομικό και στρατιωτικό καθεστώς, παρά κράτος δικαίου.
Μοναδική ηττημένη , λοιπόν, η αριστερά, η οποία κυβέρνησε μια τετραετία με αποτέλεσμα, όχι μόνο να καταργήσει τα μνημόνια, αλλά και να επαναφέρει την έννομη τάξη στην πατρίδα μας και μάλιστα την στιγμή κατά την οποία δεν μπορούσε Έλληνας πολιτικός να σταθεί σε χλωρό κλαδί. Την στιγμή κατά την οποία οι Έλληνες πολιτικοί είχαν κυνηγηθεί στην κυριολεξία από τους δικαιολογημένα αγανακτησμένους και θυμωμένους πολίτες στις πλατείες και στους δρόμους των μεγαλουπόλεων.
Μοναδική ηττημένη, λοιπόν, η αριστερά την στιγμή κατά την οποία μόνο αυτή μπόρεσε να συνενώσει και να διασώσει τα ασφαλιστικά ταμεία, πράγμα που δεν μπόρεσε ούτε ο ίδιος ο δικτάτορας Παπαδόπουλος. Η αριστερά, η μοναδική κυβέρνηση, που δεν άφησε φεύγοντας καμένη γη. Η αριστερά που διέσωσε τις συντάξεις με το νόμο Κατρούγκαλου , όταν τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν αδειάσει από τις πανίσχυρες μονοκαμματικές κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ και τέλος από την κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων. Δεν βρέθηκε όμως ούτε ένας πολιτκός να το παραδεχθεί και ούτε ένας καθηγητής πανεπιστημίου ή ακαδημαϊκός να το πει. Δεν πειράζει όμως, η αριστερά θα είναι πάντα εδώ για να καταργεί τα καινούργια μνημόνια και να επαναφέρει την έννομη τάξη, όταν αυτή διαταράσσεται από εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις των κυβερνώντων.
Για λόγους, λοιπόν, ψηφοθηρίας υπήρξε αυτή η αγαστή συνεργασία αστικών και μη αστικών κομμάτων και μετά σου λένε για κόμματα αρχών και για λαϊκές κυβερνήσεις. Είμαι σίγουρος ότι οι αδικοπραγήσαντες και οι ανοσιουργήσαντες θα τιμωρηθούν στις 25-06-2023, διότι «έστιν δίκης οφθαλμός…» Πρέπει όμως να τιμωρηθούν τόσο οι φυσικοί αυτουργοί, όσο και οι ηθικοί.
Πλάκα-πλάκα όλοι είναι το ίδιο. Κάποια στιγμή όμως πρέπει να τελειώσει και αυτή η πλάκα, διότι δεν είναι σωστό να εμφανίζεται η δεξιά και η άκρα δεξιά ως κεντροδεξιά και ο νεοφιλελευθερισμός ως κεντροαριστερά. Ντροπή. Ευτυχώς που αυτή η πλάκα μας οδήγησε σε Βουλή της μιας ημέρας…
* Ο Δημοσθένης Μαρκατάτος είναι συνταξιούχος δικηγόρος