Η Χώρα μας ήδη βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, αφού σύντομα θα διεξαχθούν βουλευτικές εκλογές και θα κληθούν οι Έλληνες πολίτες να εκλέξουν την νέα πολιτική ηγεσία της Χώρας, η οποία θα διαχειριστεί την πολιτική εξουσία την επόμενη χρονική περίοδο. Τα πολιτικά κόμματα μάλιστα άρχισαν ήδη να ανακοινώνουν τα ονόματα των υποψηφίων βουλευτών τους στις εκλογικές περιφέρειες της Χώρας.
Οι πολιτικοί βέβαια θα υποσχεθούν στον Ελληνικό λαό όλα τα ευχάριστα τα οποία όμως γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσουν και θα κρύψουν όλα τα δυσάρεστα τα οποία ξέρουν ότι θα κάνουν, αφού είναι γνωστό ότι δεν κάνουν αυτά που λένε, αλλά κάνουν αυτά που δεν λένε. Έτσι λοιπόν υπάρχει μεγάλη αναντιστοιχία λόγων και έργων, όπως για παράδειγμα η σημερινή Κυβέρνηση ψήφισε τον νόμο για την χορήγηση της 13ης σύνταξης το έτος 2019 και όταν ήρθε στην εξουσία την κατάργησε, ενώ αντίθετα εναντιώθηκε για τη Συμφωνία των Πρεσπών και μετά ως Κυβέρνηση δέχτηκε την ονομασία των Σκοπίων ως Βόρεια Μακεδονία, ενώ ψήφισε και για την είσοδο της στο ΝΑΤΟ.
Επειδή όμως το χρονικό διάστημα της Κυβερνητικής θητείας (2019-2023), ήταν αρκετά μεγάλο, είναι φυσικό, να έχουν συσσωρευτεί πολλά προβλήματα, όπως είναι η ακρίβεια, οι υποκλοπές, η αύξηση της εγκληματικότητας, της υγείας, της παιδείας, ακόμη και διαφθοράς όπως ήταν για παράδειγμα η περίπτωση Πάτση, με αποτέλεσμα η αντιπαράθεση κυρίως μεταξύ των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων να είναι πολύ σκληρή.
Τα προβλήματα λοιπόν που πρέπει να συζητηθούν κατά την προεκλογική περίοδο είναι πολλά, το σοβαρότερο και σημαντικότερο όμως είναι η αντιμετώπιση της ακρίβειας, αφού μόνο το τελευταίο χρονικό διάστημα το εισόδημα του πολίτη έχει μειωθεί περισσότερο από 30%, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι η τιμή της φραντζόλας ψωμιού είχε πριν ένα χρόνο 0,80 λεπτά και σήμερα πωλείται προς 1,20 ΕΥΡΩ, δηλαδή αυξήθηκε κατά 50%, το ίδιο συμβαίνει με τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα κηπευτικά, τα απορρυπαντικά, τα καύσιμα κτλ. Βέβαια και τα προηγούμενα χρόνια με τις περικοπές που έγιναν κατά την μνημονιακή περίοδο, οι μισθοί και οι συντάξεις είχαν φτάσει στο ναδίρ, όμως οι τιμές μέχρι το έτος 2020 ήταν περίπου σταθερές και οι πολίτες μπορούσαν να διαχειριστούν την φτώχεια τους.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα όμως ενώ το εισόδημα των πολιτών συνεχίζει να βρίσκεται στο ναδίρ, οι τιμές των αγαθών έχουν εκτιναχθεί στο ζενίθ (στα ύψη) και οι πολίτες δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπίσουν τα συσσωρευμένα ποβλήματά τους. Το δυσάρεστο όμως είναι ότι η Πολιτεία είναι απούσα και προσπαθεί με την επιδοματική πολιτική που εφαρμόζει και την οποία μάλιστα είχε καταγγείλει ως Αντιπολίτευση, να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά δυστυχώς όταν ο ασθενής βρίσκεται στην εντατική, δεν είναι δυνατόν να θεραπευτεί με ασπιρίνες.
Οι αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις που εξήγγειλε η Κυβέρνηση, δυστυχώς δεν δόθηκαν στους περισσότερους των δικαιούχων, αφού με διάφορα οικονομικά κριτήρια που εφαρμόζονται αποκλείονται οι περισσότεροι και μετά έρχεται για να περιορίσει τις αντιδράσεις που δημιουργούνται και χορηγεί άπαξ επίδομα των 200 ή 300 ευρώ. Αυτό βέβαια αν δεν είναι εμπαιγμός είναι κοροϊδία.
Επίσης το καλάθι της νοικοκυράς δεν εξυπηρετεί καθόλου τους καταναλωτές, αφού ακόμη και σε προσφορές βρίσκεις προϊόντα σε χαμηλότερη τιμή, ενώ το Μάρκετ Πας με τις προϋποθέσεις που βάζει η Κυβέρνηση, δεν θα το πάρουν όλοι οι δικαιούχοι, αφού δεν θα μπορέσουν να καταναλώσουν για τις αγορές το ποσό που απαιτείται.
Η προσπάθεια λοιπόν που γίνεται από την Κυβέρνηση, να συγκρίνει το έργο της με αυτό της προηγούμενης Κυβέρνησης, είναι σαν να συγκρίνεις δυο ανόμοια πράγματα, αφού οι Μνημονιακές Κυβερνήσεις από το έτος 2010 μέχρι την έξοδο της Χώρας από τα Μνημόνια το έτος 2018, λειτούργησαν με τις εντολές των δανειστών τους και δεν είχαν την δυνατότητα να ασκήσουν ανεξάρτητη οικονομική πολιτική, αφού οι Σόιμπλε και δανειστές ήταν εκείνοι που έπαιρναν τις αποφάσεις για την οικονομική πολιτική της Χώρας.
Έτσι λοιπόν αντί να ασκεί κριτική στην προηγούμενη Κυβέρνηση, για τους νόμους που είχε ψηφίσει σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων θα μπορούσε να τους τροποποιήσει ή να τους καταργήσει, όπως είναι για παράδειγμα ο πολυσυζητημένος νόμος Κατρούγκαλου, τον οποίο όμως εφάρμοσε πιστά σχεδόν για τέσσερα χρόνια, χωρίς να κάνει καμιά ουσιαστική μεταβολή, που σημαίνει ότι τον αποδέχθηκε και έτσι έγινε συμμέτοχος στις συνέπειες που είχε για τους Έλληνες πολίτες.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνούμε ότι η σημερινή Κυβέρνηση, που αναδείχθηκε από τις βουλευτικές εκλογές, που έγιναν στις 07-07-2019, αφενός ήταν απαλλαγμένη από τη Μνημονιακή επιτήρηση των δανειστών της Χώρας και αφετέρου παρέλαβε ένα κουμπαρά 37 δισ. ΕΥΡΩ, που άφησε η προηγούμενη Κυβέρνηση στα κρατικά ταμεία, αλλά και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων εξαιτίας του κορονοϊού άλλα 32 δισ. ΕΥΡΩ από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ποσά που καμιά άλλη Ελληνική Κυβέρνηση δεν είχε στη διάθεσή της από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους.
Καλό λοιπόν είναι να αναγνωρίσουμε στις προηγούμενες Κυβερνήσεις το γεγονός ότι έγιναν σημαντικά βήματα, αφού παρέλαβαν το έτος 2010 μια καταχρεωμένη Χώρα και κατάφεραν να την βγάλουν από την Μνημονιακή επιτήρηση τον Αύγουστο του έτους 2018, με ρυθμισμένο το εξωτερικό Δημόσιο χρέος της Χώρας, αφήνοντας και ένα σοβαρό κομπόδεμα στο ταμείο του Κράτους.
* Ο Ιωάννης Ξηρουχάκης είναι πρώην διευθυντής ΕΛΤΑ