Μέχρι σήμερο οι πρόωρες εκλογές, είτε διπλές ήσαν, είτε τριπλές, οδηγούσαν πάντοτε σε προφανή καταστρατήγηση του Συντάγματος και σε δύσβατους ατραπούς. Εν ολίγοις δεν μας βγήκαν ποτέ σε καλό. Από μια σύντομη ιστορική αναδρομή αυτό προκύπτει.
Η ιστορία, λοιπόν, μας διδάσκει να τις αποφεύγομε, αλλά οι εκάστοτε πρωθυπουργοί μας περί άλλα τυρβάζουν κυνηγώντας με αυτό τον τρόπο μία ακόμη μονοκομματική αυτοδύναμη κυβέρνηση. Έτσι φθάσαμε σήμερο στο σημείο να ευρίσκονται τα κόμματά μας σε μία συνεχή προεκλογική κατάσταση ολόκληρη την τελευταία διετία περιμένοντας διπλές και τριπλές εκλογές, χωρίς να υπάρχει λόγος και χωρίς να έχει γίνει ακόμη επίσημα προκήρυξη για τη διενέργεια βουλευτικών εκλογών.
Χωρίς λόγο είχαμε διπλές εκλογές και στις 6-5-2012 και 17-6-2012, που έχουν συνδεθεί με την τρόϊκα, το ΔΝΤ και τα περίφημα μνημόνια, για τα οποία ευθύνονται αποκλειστικά οι πολιτικοί μας, οι οποίοι στα χρόνια της μεταπολίτευσης φόρτωσαν στην κυριολεξία τον λαό μας με δάνεια, τόκους και πανωτόκια.
Αποτέλεσμα αυτής της ατελέσφορης πολιτικής ήταν να εμφανιστούν κάποια στιγμή οι δανειστές μας, να διαλύσουν την Ελληνική Οικονομία, να εξευτελίσουν συντάξεις και συνταξιούχους, επαγγελματίες, μισθούς και εργαζόμενους και τέλος την ίδια την εργατική νομοθεσία, τη δημοκρατικότερη της Ευρώπης.
Το χειρότερο όμως είναι ότι το ξεφτέλισμα της εργατικής νομοθεσίας συνεχίζεται ακόμη και σήμερο, με την πρόφαση, να προσελκύσουμε επενδύσεις και για να γίνει η οικονομία μας ανταγωνιστική. Αυτά ηχούν στα αυτιά μας από το 2012 μέχρι σήμερο, προς ψόγο και κατηγορία των πολιτικών μας και όσων τους περιστοιχίζουν.
Όσον αφορά τις τριπλές εκλογές στις 18-6-1989, 5-11-1989 και 8-4-1990, είναι γνωστό σε όλους ότι έγιναν εξαιτίας της πολιτικής βεντέτας δύο δεινοσαύρων, όπως αποκαλούσε ο Χάρρυ Κλυνν τον Α. Παπανδρέου και τον Κ. Μητσοτάκη. Βλέπετε και οι δύο ενδιαφέρονταν αποκλειστικά για τη νομή της εξουσίας από τη δεκαετία του 1960.
Ή εγώ ή εσύ. Μ΄ αυτό τον τρόπο διαλύθηκε η άλλοτε κραταιά Ένωση Κέντρου, η οποία το 1974 μετονομάστηκε «Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις», στη συνέχεια «ΕΔΗΚ» και στο τέλος, που είχε μείνει μόνο ο Ζίγδης, ονομάστηκε «Ζιγδήκ», σύμφωνα με τις παραπολιτικές στήλες της εποχής εκείνης. Χωρίς λόγο, λοιπόν, είχαν γίνει και αυτές οι εκλογές. Χωρίς λόγο επίσης είχε δημιουργηθεί ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα στην Ελλάδα και μία νοσηρή ατμόσφαιρα.
Μοναδικοί κερδισμένοι ο Σαδίκ και ο Φαΐκογλου, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να «μπουν» στη Βουλή με την ψήφο των μουσουλμάνων, δηλαδή των Πομάκων, οι οποίοι έχουν όνομα, γλώσσα, ιστορία, ήθη και έθιμα, αλλά μαθαίνουν την τουρκική γλώσσα και διαβάζουν τούρκικα βιβλία στο σχολείο. Έτσι οι δεινόσαυροι του Χάρρυ Κλυνν πρόσθεσαν ένα ακόμη πρόβλημα στην Θράκη.
Όσον αφορά τέλος τις διπλές εκλογές στις 3-11-1963 και 16-2-1964, πρόκειται για τις εκλογές, που συνδέονται με την ανατροπή τον Ιούλιο 1965 της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, που απεκαλείτο και γέρος της δημοκρατίας. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι ο ελληνικός λαός έβλεπε στο πρόσωπό του τον συνεχιστή της πολιτικής του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Ο γέρος της δημοκρατίας ανεξάρτητα από το αμφιλεγόμενο παρελθόν του διαπνεόταν από φρέσκες ιδέες και είχε την πολιτική βούληση να υλοποιήσει τα όνειρά της γενιάς του 1-1-4 για δωρεάν παιδεία, ενώ δεν αδιαφορούσε για τα θέματα υγείας, οικονομίας και εξωτερικής πολιτικής. Στα σχέδιά του ήταν και η πολυπόθητη ένωση της Κύπρου θωρακίζοντάς την με μία μεραρχία. Όσον αφορά την ένωση ήταν θέμα χρόνου, όπως συνέβη με τα Επτάνησα, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα.
Τελικά τα Ιουλιανά λεγόμενα γεγονότα του 1965, η αποστασία και το ξενοκίνητο πραξικόπημα, που συνδέονται άρρηκτα, απέτρεψαν την πραγματική αλλαγή και την αναγέννηση της πατρίδας μας. Συνεπώς ούτε αυτές οι διπλές εκλογές μάς ωφέλησαν. Απεναντίας μας προξένησαν τεράστια ζημιά, που συγκρίνεται μόνο με την Μικρασιατική καταστροφή.
Όλα τα παραπάνω προσπάθησε αυθόρμητα και ανιδιοτελώς να τα αποτρέψει ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ι. Πασαλίδης στηρίζοντας τον Γεώργιο Παπανδρέου με ψήφο ανοχής το 1963, δεδομένου ότι η Ένωση Κέντρου ήταν πρώτο κόμμα με 138 έδρες, δεύτερο η ΕΡΕ με 132 έδρες και τρίτο η ΕΔΑ με 28 έδρες.
Παρ΄όλα ταύτα ο γέρος της δημοκρατίας στη συνέχεια παραιτήθηκε για να ακολουθήσουν το 1964 νέες εκλογές επιδιώκοντας το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης. Παρά το γεγονός όμως ότι Ε.Κ. υπερψηφίστηκε με ποσοστό 52,72% και 171 έδρες, εντούτοις η σχηματισθείσα κυβέρνηση ανατράπηκε από το παλάτι, την ΕΡΕ και τους αποστάτες.
Η πρωτοβουλία του Ι. Πασαλίδη περιποιεί μεγάλη τιμή στον ίδιο και στο κόμμα του για την ανυστερόβουλη ενέργειά του το έτος 1963. Δεν ενδιαφέρθηκε για το κομματικό συμφέρον, αλλά για το κοινωνικό.
Δεν τήρησε ίσες αποστάσεις μεταξύ της ΕΡΕ και της Ένωσης Κέντρου. Δεν τήρησε ίσες αποστάσεις μεταξύ ενός συντηρητικού κόμματος και ενός μη συντηρητικού. Απεναντίας πήρε θέση με τόλμη και παρρησία μέσα στη Βουλή, διότι επιθυμούσε σφόδρα τόσο ο ίδιος, όσο και το κόμμα του την αναγέννηση και την αλλαγή στην χώρα μας και διότι γνώριζε ότι η Ε.Κ. δεν είχε συνοχή και ομοιογένεια.
Το ίδιο πράγμα πρέπει να πράξει κατά την ταπεινή μου γνώμη τώρα και το αντίστοιχο προς την ΕΔΑ κόμμα στηρίζοντας ανυστερόβουλα τα κόμματα εκείνα, που πρόκειται να συνεργαστούν για το σχηματισμό κυβέρνησης την επομένη των βουλευτικών εκλογών του έτους 2023. Δεν μπορεί πια να μας κυβερνά ακόμη η μειοψηφία με καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα.
Δεν είναι ούτε ηθικό, ούτε νόμιμο, ούτε δημοκρατικό. Είναι προτιμότερο και δημοκρατικότερο να μας κυβερνά μια κυβέρνηση συνεργασίας δύο ή περισσοτέρων κομμάτων. Σε μια τέτοια περίπτωση υπάρχει κυβέρνηση πλειοψηφίας και όχι κυβέρνηση ηττημένων. Τέτοια ορολογία δεν υπάρχει. Είναι αδόκιμος.
* Ο Δημοσθένης Μαρκατάτος είναι συνταξιούχος δικηγόρος