– Ηντα δα κουβεντιάσομε σήμερο Κωνσταντή, γή δεν έχομε πράμα να λέ- μενε;
– Όλο και κάτι θα βρεθεί Διογένη. Ο κόσμος είναι γεμάτος από ενδιαφέροντα αρκεί να έχεις γνώσεις και έμπνευση να κατεβάζεις ιδέες.
– Αμα δεν κατεβεί κιαμιά… πώς τη είπες, να λέμενε ό,τι μας σε κατεβεί;
– αι, αυτή είναι έμπνευση Διογένη, ό,τι σου κατέβει. Η ξαφνική γέννηση μιας ιδέας, χωρίς τη θέλησή σου τη στιγμή αυτή, αρκεί το ό,τι μας κατέβει που λες να έχει ζουμί και κοινό ενδιαφέρον, όπως ας πούμε ο καλός μουσικοσυνθέτης, όπου αν η έμπνευσή του είναι καλή, το τραγούδι του θα το τραγουδάει όλος ο κόσμος.
– Ντα κι εμένα Κωνσταντή μ’ αρέσουνε τα κοινά. Αμα κουβεντιάζομε μόνο τα δικά μας, μια κοπανιά δα βαρε- θούμενε. Και μπας σούρθουνε κιαμιά ιδέα;
– Οχι Διογένη εσένα;
– Οϊ, μια ολιά θέλει ακόμη…
– Ε, αστη να μην τηνε ζορίζεις κι αν δεν έρθει έχομε πολλά να πούμε, για την καθημερινότητα τα οποία είναι πολύ σπουδαία και που μας αφορούνε άμεσα εμάς και όλο τον κόσμο!
– Α, κατάλαβα, για τη.. Γιουροβίζιο που ‘λένε; Εσύ το λες για αστείο, Διογένη, αλλά το πρόβλημα τώρα είναι πολύ σοβαρό. Αφορά τη ζωή μας, την οικονομία μας, τη χρεοκοπία μας, τη φτώχια μας, τη στενοχώρια, τις καταθλίψεις, την κακή ποιότητα ζωής που κάνομε με τα λοκ ντάουν κ.λπ. που δεν την έχουμε ξαναζήσει ποτέ άλλοτε στη ζωή μας!
– Α, εσύ λες για τον κοροναϊό που μοιάζει με τον αχινό;
– Ασφαλώς, γι αυτό τον καταραμένο αόρατο εχθρό.
– Παράξενος μου φαίνεται τούτο σας ο πόλεμος, να μην θωρείςτον εχθρό να μπορείς να τόνε βομβαρδίσεις. Να μην μπορείς να του ξαμώσεις μια με το κανόνι στη κεφαλή να τόνε σκοτώσεις!…
– Αυτός ο εχθρός Διογένη χρειάζεται άλλα πολεμικά μέσα. Οπως είναι η μάσκα, τα εμβόλια κ.λπ. αρκεί να τα εφαρμόζομε σωστά και συνετά. Τα όπλα υπάρχουν, άνθρωποι άξιοι και τολμηροί όμως όχι για να τα χειριστούν.
– Εγώ λέω δα μπρε, πως επειδή είναι καινούρια τα όπλα και ο στρατός είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως που λένε, για κειονά…
– Όχι Διογένη, δεν είναι όπως παλιά, που ο στρατός πολεμούσε στα βουνά και φώναζε αέρα! Εδώ τώρα χρειάζεται μυαλό και τόλμη. Το μεγαλύτερο λάθος από την αρχή ήτανε που αφήσανε (στρατιώτες) στο φιλότιμο, στην ατομική ευθύνη και στη συνείδηση. Αυτό δεν ήτανε αρκετό και ο ίδιος ο εχθρός ανενόχλητος εξαπλώθηκε και σαν νικητής κυριάρχησε όλο τον κόσμο.
– Ε κι άμα μπούνε οι ψύλλοι στον αχυρώνα…
– Και ήντα έπρεπε να κάμουνε και δεν το κάμανε;
– Τίποτα σπουδαίο, αντί φιλότιμο και κοινωνική ευθύνη, τιμωρία και έλεγχο. Το μόνο που φοβάται και., σέβεται ο μη συνετός άνθρωπος. Με εκνευρίζουν που παρά τα σκληρά μέτρα και τα συνεχόμενα λοκ ντάουν, δεν ξέρουν λέει γιατί τα κρούσματα αυξάνονται! Προτιμούν τους θανάτους, τη φτώχια, την εξαθλίωση, τον πόνο, την πλήρη καταστροφή των επιχειρήσεων κ.λπ. παρά να βάλουνε στη μάσκα 600 ευρώ, ένα από τα πολλά. Ασε που με τα εμβόλια θα έχομε άλλα πάλι, με τέτοια χαλάρωση! Αλλά αυτά για την άλλη φορά.
– Εγώ Κωνσταντή το ‘καμα το εμβόλιο και δεν επόνεσα καθόλου…