Για να γίνει κάτι καλό στην Ελλάδα, θα πρέπει πρώτα να γίνει ένα τεράστιο, συγκονιστικό γεγονός που να συγκλονίσει ολόκληρο το πανελλήνιο, να ξεσηκωθεί να φωνάζει και η εκάστοτε κυβέρνηση να μετράει τις ψήφους και τα ποσοστά που θα χάσει!

Όσο πιο συνταρακτικό είναι το κακό, τόσο πιο γρήγορα θα τρέξει να το φτιάξει. Τότε δεν τη σταματάνε ούτε οι ασυνεννόητες υπηρεσίες και όλες οι άλλες δεκάδες μικροεξουσίες, οι οποίες πάντα μπαίνουνε εμπόδιο! Άλλες να στυλώνουνε τα πόδια, άλλες να καθυστερούνε πάρα πολύ, που μέχρι να αποφασίσουνε, είναι πια μαύρα μεσάνυχτα!

Γι’ αυτό η εκάστοτε κυβέρνηση, μάλλον ο εκάστοτε πρωθυπουργός, θα πρέπει να είναι τολμηρός, αποφασιστικός, δυναμικός και επιπλέον μορφωμένος, έξυπνος, σύγχρονος, με ιδέες και οράματα και να μην φοβάται να σπάει αυγά… αν του αρέσουνε οι ομελέτες!

Μόνο έτσι θα πάει μπροστά η… καθυστερημένη Ελλάδα. Επίσης θα πρέπει να μάθει όλους που είναι διορισμένοι σε δημόσιες θέσεις, να δουλεύουνε σωστά και να ελέγχονται όπως ακριβώς στον ιδιωτικό τομέα! Αυτή η αδικία, αυτή η άνιση μεταχείριση, θα πρέπει να διορθωθούν.

Μετά η τραγωδία που έγινε με τα τρένα, ασφαλώς και δεν θα πρέπει να ξανασυμβεί! Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι σε δύο μήνες θα τελειώσει αυτό το έργο. Σκεφτείτε τώρα για να εννοήσετε κάτι.

15 χρόνια τώρα πολεμούσανε οι πολλές κυβερνήσεις και δεν μπορέσανε, μόνο κάτι μπαλώματα, ελάχιστα που και που (αυτό θα πει δημόσιο) και τώρα που είδανε τα ζόρικα θα το τελειώσουνε μάνι-μάνι.

Σκεφτείτε πάλι! Ένα 15χρονο έργο, άμα θέλουν, το τελειώνουνε σε 2-3 μήνες!.. Τι μας διδάσκει τούτο; Μας διδάσκει ό,τι ή δεν θέλουν από τη μια, ή από την άλλη το δημόσιο είναι… ας μην πω τη λέξη…

Αν ενδιαφερότανε, όπως τώρα με το τραγικό  πολυθανατηφόρο με τα τρένα και με το κάθε θανατηφόρο τροχαίο, όταν σκοτώνεται ένα παιδί, ένας νέος κάθε μέρα, θα ζούσαμε με ελάχιστο φόβο και τρόμο του κινδύνου!

Αλλά σου λένε, άμα θρηνεί ένα σπίτι μόνο κάθε μέρα, δε βαριέσαι, την άλλη μέρα ξεχνιέται, δε χάνομε ψήφους!

Άμα είναι πολλά μαζί, τότε μας πειράζει. Άμα είναι ένας και δύο, ούτε ψάχνομε να βρούμε τα αίτια, ούτε τίποτα. Άμα ήτανε, ας πούμε 20 μαζεμένα, θα ενοχοποιούσαμε και θα φυλακίζαμε το δάσκαλό τους, το μηχανολόγο που του έδωσε το δίπλωμα, το ασθενοφόρο που άργησε, την τροχαία που δεν κάνει ελέγχους κ.λπ.

Όπως και με τα τρένα, που μόνο τους… παππούδες τους δεν ελέγξανε! (κ.  Μητσοτάκη, αυτό το φας τρακ συνεχίστε το και σε όλες τις άλλες παθογένειες).