Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες απίθανων πραγμάτων από μια μερίδα συμπολιτών μας, αλλά ο πρώην Πρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία και νυν μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του Σύριζα-Προοδευτική Συμμαχία καθηγητής κ. Αντώνης Λιάκος, το «τερμάτισε» ποστάροντας προσφάτως το παρακάτω ανατριχιαστικό: «Αν ήμουν 16-17 χρονών, είχα περάσει από χίλια μύρια κύματα για να φτάσω σε ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας και βρισκόμουν στην κόλαση της Μόριας, κι εγώ φωτιά θα έβαζα.
Να μην αφήσουμε ανυπεράσπιστους τους Αφγανούς νεαρούς πρόσφυγες. Να οργανώσουμε τη νομική τους υπεράσπιση. Να μην τους εγκαταλείψουμε στα χέρια του Χρυσοχοΐδη. Είναι και δημοκρατικό και ανθρωπιστικό καθήκον». Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να «καταλάβουμε» τι θέλει να πει στην ελληνική κοινωνία (αφού ποστάροντας δημοσίως τις απόψεις του, σ’ αυτήν απευθύνεται) ο κ. καθηγητής, που ζήλωσε τη δόξα του Νέρωνα, με την παραπάνω δήλωσή του.
Το πρώτο λοιπόν σκέλος της δήλωσής του, ότι δηλαδή «… και ο ίδιος θα έβαζε φωτιά στη Μόρια», δύο πράγματα μπορεί να αποτελεί: είτε μια έμμεση πλην ρητή προτροπή, και μάλιστα σε ανήλικους, για διάπραξη εγκλήματος που τιμωρείται από το νόμο (και υπό συνθήκες όπως στη Μόρια ίσως κακουργηματικώς), είτε μια αφροσύνη που λέχτηκε σε στιγμή ιδεοληπτικής «αδυναμίας» ή «επαναστατικού» οίστρου.
Σε κάθε περίπτωση είναι μια δήλωση άκρως λανθασμένη και επικίνδυνη, ιδιαίτερα όταν προέρχεται από ένα πολιτικό πρόσωπο και πρώην δημόσιο εκπαιδευτικό λειτουργό.
Περισσότερο όμως επικίνδυνο κατά τη γνώμη μας είναι το δεύτερο σκέλος της «επίδικης» δήλωσης: «Να μην τους εγκαταλείψουμε στα χέρια του Χρυσοχοΐδη» (μάλλον «….. στα νύχια του Χρυσοχοΐδη» ήθελε να πει, διότι εάν πράγματι ήθελε να γράψει «χέρια» θα προέτασσε τουλάχιστον στο όνομα του καταγγελλόμενου υπουργού το αστικώς ευγενές κ.(ύριος).
Με δεδομένο όμως ότι ο κ. Χρυσοχοϊδης είναι ο δημοκρατικά νομιμοποιημένος εκπρόσωπος της Ελληνικής Πολιτείας στον τομέα της προστασίας του πολίτη και των διωκτικών αρχών της Ελληνικής Δημοκρατίας, και η Δημοκρατία ως γνωστόν απαγορεύει διά ροπάλου στους δημόσιους λειτουργούς της να συντηρούν νύχια γαμψά (όπως γίνεται επί δικτατοριών) τι εννοεί εδώ ο πυρομανής κ. καθηγητής;
Μήπως να μην εξακριβώσουν οι αρμόδιες διωκτικές αρχές ποιος έβαλε τις επικίνδυνα καταστροφικές και δυνάμει φονικές φωτιές σε ένα μέρος όπου τη στιγμή εκείνη βρίσκονταν στοιβαγμένοι κυριολεκτικά 13.000 άτομα, μεταξύ των οποίων χιλιάδες αβοήθητες γυναίκες και μικρά παιδιά; Μήπως να μην διωχθούν από τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές της Ελληνικής Δημοκρατίας οι φερόμενοι ως διαπράξαντες τα παραπάνω εγκλήματα;
Ή μήπως να μην δικαστούν οι όποιοι κατηγορούμενοι από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές της Ελληνικής Πολιτείας; Διότι ο κ. καθηγητής, αφού δεν κάνει κανέναν διαχωρισμό, καλεί τον κόσμο να συνδράμει τους φερόμενους ως εμπρηστές σε κάθε περίπτωση: χωρίς να εξετάζει καν εάν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι αθώοι ή ένοχοι, συνεπώς ακόμα κι αν αποδεδειγμένα είναι ένοχοι.
Στην πραγματικότητα λοιπόν, από τα «νύχια» των παραπάνω αρμόδιων και δημοκρατικά νομιμοποιημένων δημόσιων αρχών της Ελληνικής Δημοκρατίας (Αστυνομία, Εισαγγελία και Δικαιοσύνη) προσπαθεί, με τη δήλωσή του αυτή, να τους γλυτώσει ο κ. καθηγητής, και όχι από τα χέρια του κ. Χρυσοχοϊδη. Άρα, εν τέλει, από τα γαμψά νύχια της μη δημοκρατικής και απάνθρωπης αστικής Ελληνικής Δημοκρατίας θέλει να τους γλυτώσει ο μεγάλος δημοκράτης ανθρωπιστής!
Χωρίς να θυμάται (άρα και να ερυθριά) ότι επί εποχής της διακυβέρνησης του κόμματός του εγκλείστηκαν στην «κόλαση» της Μόριας οι τωρινοί «προστατευόμενοί» του, ανταποκρινόμενοι μάλιστα στα δικά τους καλέσματα: ελάτε, λιαστείτε, εξαφανιστείτε!
Αλλά τότε, αν δηλαδή ο κάθε κ. Λιάκος και οι οπαδοί του, μπορούν να μην επιτρέπουν στις παραπάνω αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες να κάνουν τη δουλειά τους, τότε ποιος ο λόγος ύπαρξής τους και γιατί ο Έλληνας φορολογούμενος να τις συντηρεί απ’ το υστέρημά του; Για να ασχολούνται μόνον με όσους επιτρέπει ο κ. Λιάκος; Έτσι εννοεί την ισότητα των πολιτών απέναντι στο νόμο ο κ. καθηγητής;
Και εάν, εν πάσει περιπτώσει, ο κ. Λιάκος και οι ομοϊδεάτες του, καταφέρουν να τους γλυτώσουν από τα νύχια των παραπάνω «όρνιων με νύχια γαμψά» της Ελληνικής Δημοκρατίας, δεν μας πληροφορεί: θα δικαστούν οι άνθρωποι αυτοί από κάποιο άλλο – εκτός αυτών που δικαζόμαστε εμείς οι κοινοί θνητοί – δικαστήριο (π.χ. λαϊκό, καθηγητικό, ιστορικό, άλλο τι…) ή θα μείνουν παντελώς ατιμώρητοι, παρ’ όλο που από πουθενά, από τίποτα και για κανέναν στην Ελληνική έννομη τάξη (ούτε και στην Ευρωπαϊκή εξ όσων γνωρίζω) δεν προβλέπεται η εκ των προτέρων αμνήστευση και ατιμωρησία οποιωνδήποτε (ημεδαπών, αλλοδαπών κ.λ.π.) υπεύθυνων για τη διάπραξη εγκλημάτων.
Μια δήλωση λοιπόν που απευθύνεται προς την Ελληνική κοινωνία εμπεδώνοντας στους πολίτες την παλαβή αντίληψη ότι, για δικούς του λόγους ο καθένας (πρακτικούς ή και ιδεολογικούς), έχει το δικαίωμα να καίει, ελεύθερα, ακαταδίωκτα και ατιμώρητα δημόσια περιουσία και λίαν πιθανώς συνανθρώπους τους (εκτός κι αν ο κ. Λιάκος, ως μαθητευόμενος μάγος, ελέγχει από το γραφείο του στην Αθήνα, τα αποτελέσματα των πυρκαγιών στη Λέσβο).
Και επί πλέον προτρέποντάς τους να μην «επιτρέπουν» στα νομίμως εξουσιοδοτημένα όργανα της Ελληνικής Πολιτείας να ασκήσουν τις νόμιμες και συνταγματικά προβλεπόμενες λειτουργίες της. Μια ακραία δήλωση που, πολύ σωστά, δεν εξαφανίστηκε μέσα στην ιδεοληπτική παλαβομάρα που ευδοκιμεί και αναπτύσσεται τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας, αλλά συζητήθηκε ευρέως και δεόντως.
(Σημ.: Τα μάθατε τα νέα ή μάλλον τα νεώτερα; Ο κ. Αντώνης Λιάκος δεν θα εφαρμόσει τα νέα μέτρα του Χαρδαλιά για τους 65ρηδες και τις ευπαθείς ομάδες που ακόμα δεν έχουν αποφασιστεί! Ναι, ο 73χρονος παλιός επαναστάτης το δήλωσε ορθά-κοφτά με νέα ανάρτησή του στο fb, σηκώνοντας πάλι «μπαϊράκι» και καλώντας τον κόσμο να τον ακολουθήσει (στη νέα του αποκοτιά και) σε νέα Πολυτεχνεία!
Όχι, δεν κάνω πλάκα, τα αμέσως παραπάνω είναι εντελώς αληθινά! Αλλά είναι και εντελώς αποκαρδιωτικό για τον άνθρωπο-παλιό αντιστασιακό απ’ ότι γνωρίζω (ο οποίος δείχνει ότι το πλησιέστερο χρονικό και κοινωνικό σημείο προς την εποχή μας στο οποίο μπορεί να βρίσκεται είναι το 1973, ούτε πενήντα χρόνια πριν δηλαδή!) και, κυρίως, εντελώς προσβλητικός ο παραλληλισμός του με το Πολυτεχνείο!
Αναρωτιέμαι όμως, οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου δεν προσβλήθηκαν από την κωμικοτραγική αβελτηρία του – γιατί δεν είδα καμιά διαμαρτυρία τους στον τύπο – ή μήπως η πολιτική παλαβομάρα έχει γίνει τόσο συνηθισμένη σ’ αυτή τη χώρα, ώστε να περνάει απαρατήρητη και «αδιαμαρτύρητη»]. Επιτέλους, ας αντισταθούμε όλοι στην παλαβομάρα που τα τελευταία χρόνια τείνει (και από κάποιους επιδιώκεται) να γίνει κανονικότητα στη χώρα μας!