Δηλώνω ότι πάντα είμαι σύμφωνος με την απόδοση της νομιμότητας, αλλά και με την πλήρη κατανόηση και συμπάθεια των αιτίων της καλής θέλησης και ότι δεν αμφισβητώ το ρόλο της ενσυναίσθησης…
Κάποιος εργαζόμενος συνάνθρωπός μας, με οικογένεια, παιδιά, αλλά και με όνειρα αποφασίζει να βελτιώσει την ατομική του ζωή και τη ζωή εκείνης της οικογένειας, την οποία δημιούργησε στην πορεία της ζωής του και εγγράφεται σε Νυκτερινό Επαγγελματικό Λύκειο.
Θέλησε δηλαδή να στοχεύσει στην ανωτεροποίηση της πνευματικότητάς του, ώστε να μπορέσει, είτε έτσι να ξεφύγει από τη χειρώνακτη κοπιαστική εργασία και να βελτιώσει επαγγελματικά τη ζωή του και κυρίως τη ζωή της οικογένειάς του, είτε στον πνευματικό πλουτισμό των γνώσεών του.
Παρακινημένος, λοιπόν, από την επιθυμία του, εγγράφεται σε ένα Επαγγελματικό Εσπερινό Λύκειο, το οποίο βέβαια ιδρύεται με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων και παρακολουθεί τα μαθήματα μετά το τέλος της χειρωνακτικής ημερήσιας εργασίας του.
Στην απόφαση της ίδρυσης των Εσπερινών Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑ.Λ) ορίζεται και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για τη λειτουργία αυτών των Λυκείων, όπως: μαθήματα, απουσίες, ώρες κλ.π, ως και οι υποχρεώσεις όσων επιθυμούν να φοιτήσουν σε αυτά.
Πρέπει να τονιστεί ότι σε αυτά τα Λύκεια φοιτούν συνάνθρωποί μας, οι οποίοι δεν τελείωσαν το ημερήσιο λύκειο για πολλούς και σοβαρούς λόγους, οι οποίοι λόγοι δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν.
Εκείνο που πρέπει να τονιστεί είναι η αγωνία, η όρεξη και η επιθυμία των μαθητών αυτών, τελειώνοντας το εσπερινό ή το νυχτερινό λύκειο να έχουν τη δυνατότητα είτε της πρόσβασης στις πανελλαδικές εξετάσεις, των οποίων η ύλη, παρεμπιπτόντως, για τους μαθητές των Λυκείων αυτών δεν διαφέρει σε τίποτε από εκείνη των ημερησίων, είτε να αποκτήσουν ένα τίτλο σπουδών, ήτοι Απολυτήριο Τεχνικού Επαγγελματικού Λυκείου, τον οποίο τίτλο ίσως χρησιμοποιήσουν σε είδος εργασίας στην οποία απαιτείται.
Όσοι τώρα, μαζί με τις υπόλοιπες ατομικές, οικογενειακές και επαγγελματικές τους υποχρεώσεις, επιθυμούν να φοιτήσουν σε μια ανεγνωρισμένη τριτοβάθμια σχολή, λαμβάνουν μέρος στο πρόγραμμα των πανελληνίων εξετάσεων, όπως όλοι οι μαθητές των ημερησίων λυκείων, ώστε μετά το τέλος της φοίτησής τους σε αυτή, να προσπαθήσουν πάλι για μια καλυτέρευση της ατομικής και οικογενειακής τους ζωής.
Καλά όλα μέχρις εδώ.
Όταν όμως οι ανάγκες της εσπερινής ή βραδινής εργασίας, την οποία εκτελούν κατά τη διάρκεια της φοίτησής των στη Β/θμια εκπαίδευση στο εσπερινό ΕΠΑΛ, είναι αυξημένες και δεν τους επιτρέπουν την προσωπική τους παρουσία στο ΕΠΑΛ, πάρα την επιθυμία τους, το αρμόδιο διδακτικό προσωπικό είναι υποχρεωμένο, εκ του νόμου, να του βάλει απουσία από το μάθημα. Να τονιστεί ότι όσον αφορά τον αριθμό των απουσιών καλό θα είναι να μην συγκρίνονται με αυτόν των μαθητών των πρωϊνών λυκείων.
Όταν τώρα ο μαθητής αναπληρώνει τη διδακτέα ύλη, καλύπτοντας αυτήν, είτε εν ώρα εργασίας, είτε κατά την επιστροφή του στο οικογενειακό περιβάλλον, με στερήσεις από τον προσωπικό του χρόνο, δεν θεωρείται χρόνος σχολικής σπουδής, αλλά απουσία από το μάθημα. Δηλαδή ενώ δεν είναι άμοιρος της ύλης, είναι φυσικός απών από τη διδασκαλία.
Ο εργαζόμενος μαθητής δηλαδή είναι πράγματι κάτοχος της διδακτέας ύλης, δίχως την προσωπική παρουσία του στην τάξη και αυτό θα φανεί από την απόδοσή του στην εξαγωγή των αποτελεσμάτων των πανελληνίων εξετάσεων, αν μπορέσει να δώσει. Η κατοχή της ύλης, κατ οίκον, δεν αναγνωρίζεται γιατί υποχρεούται στη φυσική παρουσία του στην τάξη, επειδή έτσι επιβάλλει ο Νόμος και ο ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ… ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗΣ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ.
Δηλαδή επιβάλλει την φυσική παρουσία του «ηλικιωμένου» μαθητή στην τάξη, χωρίς να λαμβάνει υπόψη ότι πρόκειται για μαθητή με σκέψη, οικογενειακές υποχρεώσεις, κοινωνικότητα, σοβαρότητα λόγω ηλικίας, αγωνία και θέληση για μάθηση, ανεξάρτητα από τον τόπο διδασκαλίας, ενώ οι καθηγητές γνωρίζουν πολύ καλά το ρόλο της ενσυναίσθησης και της ανθρωπιάς στη ψυχολογία του μαθητή.
Και το συμβούλιο των καθηγητών, πολύ δε περισσότερο ο εκπαιδευτής -καθηγητής ως γνώστης, με άμεση αντίληψη και συνειδητή γνώση της αγωνιώδους προσπάθειας του εκπαιδευομένου, φανερώνουν την ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ τους, χωρίς να έχουν την αρμοδιότητα, όταν ο χρόνος απουσίας του μαθητή είναι πέραν του επιτρεπομένου ορίου, εκτός του αποδεδειγμένου χρόνου ασθενείας σε Δημόσιο Νοσοκομείο, να επιτρέψουν στον μαθητή/α εκείνον/η να λάβει μέρος στις Πανελλήνιες εξετάσεις.
Γνωρίζοντας από κοντά ότι η ευαισθησία και η ενσυναίσθηση των καθηγητών αποτελούν σημαντικό παράγοντα του εκπαιδευτικού λειτουργήματός των και ότι ενθαρρύνουν σε μεγάλο βαθμό, με τον ευγενή και συναισθηματικό τρόπο τους, στη θέληση, στην όρεξη και στην επιθυμία της μόρφωσης και στη ευγενή άμιλλα τους συνανθρώπους μας- μαθητάς, όπως επίσης ότι συμβάλλουν με την υποδειγματική επιεική στάση τους στην έλλειψη αυστηρότητας, επί του συγκεκριμένου θέματος, αλλά δυστυχώς οι πρακτικές τους εφαρμογές είναι απαγορευτικές και ανεπίτρεπτες εκ του Νόμου, με ώθησαν σε τούτη τη γραφή εν όψει της νέας σχολικής χρονιάς.
Έχω τη γνώμη, χωρίς αυτό να είναι αποδεδειγμένο, ότι και στην εκπαιδευτική κοινότητα και στην κοινωνική τάξη υπάρχουν οπαδοί της κλειστής νοοτροπίας και της αυστηρής τήρησης των εκπαιδευτικών κανόνων, δίχως ίχνος συναισθηματικής μαθητικής κατανόησης, οι οποίοι εκφράζουν συναισθήματα διαφορετικά των ανθρωπίνων και κατ’ αυτόν τον τρόπο επιζητούν όχι μόνον τιμωρίες, αλλά και δυσκολεύουν την κατανόηση να μοιραζόμαστε όλοι μαζί και να βιώνουμε τα συναισθήματα του άλλου προσώπου, που ίσως ευρίσκεται σε δεινότερη ή κατώτερη θέση από τη δική μας.