Αφού έγινε που έγινε το θαύμα, γιατί δεν έγινε σκιάς ολοκληρωμένο, να μπορεί να περπατά πάλι μόνος του, μόνο έπρεπε να τον σηκώνουνε δύο άτομα στα χέρια τους;
Η θέληση του ανθρώπου και με τη βοήθεια της πίστης όταν συγκεντρωθεί σε ένα σημείο, μετατρέπεται σε δύναμη που είναι πάνω από τις συνηθισμένες δυνάμεις του, τότε μπορεί να βελτιώσει την κατάστασή του, σε κάποια ψυχοσωματική αρρώστια ή και να τη θεραπεύσει ακόμα γιατί χρειάζεται ψυχική δύναμη.
Αυτές τις ασυνήθιστες και αφύσικες επιδόσεις τις αποδίδουμε στα θαύματα. Είναι τα θαύματα που αναφέρονται συχνά και που πάντα έχουνε κάποια αμφιβολία. Είναι δύσκολο να υπολογίσουμε τις ψυχικές μας δυνάμεις σε φυσιολογική κατάσταση και δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι θα φθάσουμε μέχρι εκεί.
Αυτό που δε θα σήκωνε καμία αμφιβολία και θα ήτανε 100% θαύμα θα ήτανε μόνο αν σου φύτρωνε το κομμένο χέρι ή το κομμένο πόδι. Είδατε εσείς ποτέ σας ένα τέτοιο θαύμα που θα ήτανε 100% και δε θα σήκωνε καμία αμφιβολία;
Άσε που θα ήταν αδικία από το Θεό να γίνονται θαύματα τη στιγμή που εκατομμύρια κόσμος τον παρακαλεί με την ίδια πίστη, με τα ίδια τασίματα, με τα ίδια παρακάλια να κάνει στον ένα και να μην κάνει στον άλλο. Δηλαδή και τα θαύματα ακόμα γίνονται με… ρουσφέτια; Αυτό είναι άδικο, γιατί καταργεί το “ανθρώπινο πεπρωμένο φυγείν αδύνατον”.
Κάτι άλλο που με προβληματίζει είναι το εξής: Γιατί αφού είναι θαύμα όταν ο παράλυτος ξαφνικά αρχίζει να περπατάει και δεν είναι θαύμα όταν αυτός που περπατάει, ξαφνικά δεν περπατάει;..
Σας έχει τύχει ποτέ να σας φέρουνε ένα άσχημο μαντάτο και να πέσετε κάτω ξερός; Σας έχει τύχει να φοβηθείτε απότομα και να τα κάνετε απάνω σας, όσο… δυσκοίλιος και να είσαστε; Σας έχει τύχει να σκεφτείτε κάτι κακό και να σας πιάσει πόνος που να σας σφάζει στην κοιλιά; (Θα σε κάνω που θα σε πιάσει κοιλόπονος).
Σας έχει τύχει να σας πούνε κάτι τραγικό απότομα και να πάθετε συγκοπή να πεθάνετε; (Μη του το πείτε απότομα και τονε χάσομε κι αυτόν). Σας έχει τύχει για μια ιδέα να μείνετε παράλυτος από τη μέση και κάτω; Θέλω να πω μ’ αυτό ότι γιατί να μην είναι αυτό θαύμα όταν θα μείνεις παράλυτος και να είναι θαύμα όταν θα περπατήσεις;…
Ψυχική αδυναμία η μια, ψυχική δύναμη η άλλη. Καλό είναι λοιπόν αν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου και δεν μπορείς να συγκεντρώνεις τις δυνάμεις σου, να πιστεύεις κάπου αλλού.
Οι θρησκείες είναι καλές για όσους πιστεύουνε πραγματικά και χωρίς συμφέρον, γιατί βρίσκουνε εκεί την παρηγοριά, την ελπίδα, τη γαλήνη και λαμπρό το μακρινό τους… μέλλον. Επίσης. Είναι καλές γιατί χρησιμεύουν στην εκπαίδευση των παιδιών, να μαθαίνουν να υπακούν και να σέβονται με το φόβο του τιμωρού Θεού. Δεν ακούτε εμένα λέει η μάνα, δεν ακούτε τον πατέρα σας. Δεν κάνετε το καλό που σας λέμε αλλά σας αρέσει να κάνετε το κακό;
Ναι, αλλά υπάρχει ο Θεός που θα σας τιμωρήσει (αφού βλέπουνε ότι οι άνθρωποι δεν τους τιμωρούνε) και θα σας στείλει στην κόλαση να βράζετε στην πίσσα, στα καζάνια. (Δεν ξέρομε αν έχει και… μάγειρα για τα καζάνια). Έτσι βγήκε ότι ο Θεός τιμωρεί για να κάνουνε τη δουλειά τους ορισμένοι.
Η μάνα για να μην αξοκέλλουν τα παιδιά της να μπορεί να τα ελέγχει, όπως όταν είναι πολύ μικρά και δεν ξέρουνε τι θα πει Θεός, τους φοβερίζει με τον μπαμπούλα! Ω! έρχεται ο μπαμπούλας… ο Θεός παίρνει τη θέση του μπαμπούλα μετά. Ακόμα, οι μεγάλοι με την τιμωρία νομίζουνε πως προστατεύονται από τους κακούς και από τα άδικα! Στην πράξη όμως δεν συμβαίνει έτσι.
Οι θρησκείες με αυτή τη τιμωρία εδραιώθηκαν και μεγαλούργησαν, απέκτησαν χρήμα και εξουσία, χάρη στη λέξη τιμωρία. Αφού βλέπομε ότι δεν τιμωρείται κανείς όσα κακά κι αν έχει κάνει τον παραπέμπομε στο ανώτατο δικαστήριο, γιατί μας φαίνεται ότι μάλλον έτσι πρέπει νά ’ναι. Κάπου πρέπει να πληρώνει. Είναι σαν όταν χρωστάς στο κράτος που δεν γλυτώνεις!