Είδατε βέβαια τον τύπο, τον καλαμπουρτζή, που αποτύπωσε στην μπλούζα του, μπροστά στον θώρακα, το πιστοποιητικό των εμβολιασμών!
Τον έδειξαν τα κανάλια, του πήραν και συνέντευξη!
Είμαστε λαός, που μας αρέσει η πλάκα, το καλαμπούρι, η κωμική όψη της ζωής!
Προς θεού, να μην παρεξηγηθώ κι όλας, ότι τάχα είμαστε λαός της πλάκας! Αντίθετα μάλιστα. Εδώ γεννήθηκε η φιλοσοφία και η δραματική ποίηση!
Όμως αυτά τα στοιχεία σχεδόν απουσιάζουν από την καθημερινή μας ζωή. Και καλά κάνουν!
Πώς να υποφέρεις τις δυσκολίες από όλα τα δεινά που μαστίζουν
τους ανθρώπους, πολέμους, επιδημίες, σεισμούς, λοιμούς, λιμούς και καταποντισμούς;
Αυτή η διάθεση, με εύθυμη αντιμετώπιση των δυσκολιών, με διακωμώδηση, με σάτιρα, με καλαμπούρι, υπήρξε πάντα ευεργετική.
Μπορώ να πω ότι ήταν κι αυτό ένας παράγοντας που βοήθησε τον λαό να σταθεί όρθιος στις δύσκολες περιστάσεις.
Έτσι ήταν πάντα. Από τον Αριστοφάνη μέχρι τον Σουρή και μέχρι τον Τσιφόρο.
(Ο Έλλην δύο δίκαια ασκεί φιλελευθέρως ουρείν τε και συνέρχεσθαι εις όποιο θέλει μέρος)!
Γ. Σουρής
Να λοιπόν, έτσι γίνεται αντιληπτό γιατί πάντα ευδοκιμούσαν οι σατιρικοί ποιητές, οι κωμωδιογράφοι, οι σκιτσογράφοι!
Θυμάστε τις περίφημες θεατρικές επιθεωρήσεις;
Με τραγούδια και σάτιρες έστελναν τα παιδιά τους οι Έλληνες, να πολεμήσουν στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο: “κορόιδο Μουσολίνι το τέλος σου θα γίνει…”.
Θυμάστε πάλι την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών, πόσα ανέκδοτα κυκλοφορούσαν! Και το πιο χαρακτηριστικό: Το γνωστό μότο “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών”, πάντα συμπληρωνόταν με το κωμικό επιμύθιο, με πολιτική χροιά, “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών…καθολικώς Διαμαρτυρομένων”!
Τελειώνοντας, πάμε με τη Μηχανή του Χρόνου, για να γελάσουμε, πίσω, πολλούς αιώνες! Πού; Στο Βυζάντιο, γύρω στο 605 μ.Χ., Αυτοκράτορας κάποιος Φωκάς (όχι βέβαια ο Νικηφόρος). Αυτός ήταν εξώλης και προώλης, διεφθαρμένος, μέθυσος, δυναστικός! Τον περίμεναν, λοιπόν, στον Ιππόδρομο, για να αρχίσουν τις “πολιτιστικές” τους εκδηλώσεις. Αυτός αργούσε ώρες, και όταν πια εμφανίστηκε, τρικλίζοντας, ξέσπασε σε γέλια ο κόσμος φωνάζοντας: “Πάλι τον καύκον έπιες, πάλιν τον νουν απώλεσας”! (Την ήπιες πάλι την κούπα σου, κι έχασες πάλι τα μυαλά σου!).
ΥΓ. Καλά δεν ήταν; Δεν περάσαμε καλά; Έξω καρδιά λοιπόν, να είστε καλά!