Του Λεωνίδα Κανελλή
Η τεχνολογία πια είναι μέσα στη ζωή μας. Το ερώτημα δεν είναι πια αν θα αφήσω ή δε θα αφήσω το παιδί μου να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία, είναι ήδη προαποφασισμένο από τον πολιτισμό μας. Κάθε άτομο πρέπει να μάθει να χρησιμοποιεί την τεχνολογία, αλλιώς μένει πίσω.
Μπορεί να υπάρξουν διαφωνίες πάνω στη θέση αυτή, αλλά τι να κάνουμε, αυτά είναι τα σημερινά, επιστημονικά και πολιτισμικά δεδομένα.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν σήμερα χωρίς γνώση της τεχνολογίας, είναι σε δυσμενέστερη θέση από τα παιδιά που έχουν αυτή τη γνώση και την εξασκούν από μικρή ηλικία.
Το σημαντικό στην περίπτωση που τα σημερινά παιδιά θα έχουν πρόσβαση στην τεχνολογία, είναι η τεχνολογία να αποβαίνει προς όφελός τους και όχι σε βάρος τους, όπως νομίζω ότι συμβαίνει σήμερα.
Τα δύο τεχνολογικά επιτεύγματα που χρησιμοποιούν τα παιδιά περισσότερο είναι τα κινητά τηλέφωνα και τα κομπιούτερ. Ήδη από πολύ μικρή ηλικία, οι προέφηβοι, αρχίζουν να ζητούν δικό τους κινητό τηλέφωνο.
Στην προεφηβεία και στα πρώτα χρόνια της εφηβείας το κινητό τηλέφωνο αποτελεί ψυχολογικό σύμβολο, εφόσον είναι το μέσον με το οποίο τα παιδιά «εξασκούνται» να είναι κοντά ή μακριά από τους γονείς τους («σε κλείνω, θα σε πάρω μετά», «μαμά μη με πάρεις, κάνε μου αναπάντητη», «θα σου στείλω μήνυμα»).
Το κινητό συμβολίζει την εξάρτηση και την ανεξαρτησία από τους γονείς ταυτόχρονα, εφόσον οι γονείς παίρνουν στο παιδί κινητό, για να μπορούν να είναι σε επικοινωνία μαζί του ανά πάσα στιγμή, ενώ επίσης εφοδιάζοντάς το με ένα κινητό του δίδουν την ελευθερία να επικοινωνεί με τους φίλους του.
Είναι καλό ή κακό αυτό; Η απάντηση είναι: «Εξαρτάται από το πώς χρησιμοποιεί κάποιος –μικρός ή μεγάλος- το κινητό τηλέφωνό του».
Μέχρι σήμερα τα πράγματα δείχνουν ότι διαπράττεται από όλους μια ασύμμετρη υπερβολή. Και εξηγούμαι!
Βλέπει κανείς στους δρόμους να περπατούν νέοι άνθρωποι, μ’ ένα κινητό στο χέρι και να είναι πλήρως αφοσιωμένοι σ’ αυτά που διαδραματίζονται στην οθόνη του κινητού τους. Πολλές φορές κινδυνεύουν να πέσουν πάνω σε εμπόδια ή ακόμα πάνω σε αυτοκίνητα που τρέχουν, με κίνδυνο της ζωής τους.
Βλέπει κανείς μια ολόκληρη παρέα νέων ανθρώπων να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και να μην ανταλλάσσουν ούτε μια λέξη και το χειρότερο, ούτε ένα βλέμμα. Πλήρης αποξένωση. Πράγμα πολύ αρνητικό για την ψυχική ισορροπία και την ομαλή ανάπτυξη του ψυχισμού κάθε ατόμου και μάλιστα νέου.
Βλέπει κανείς ανθρώπους, σε ώρες εργασίας να μην είναι αφοσιωμένοι στην εργασία τους, αλλά να ασχολούνται με το κινητό τηλέφωνό τους.
Βλέπει κανείς βρέφη να τείνουν το δακτυλάκι τους σύροντάς το πάνω στην οθόνη του κινητού της μαμάς, προσπαθώντας να το θέσουν σε λειτουργία.
Βλέπει κανείς μαθητές Δημοτικών Σχολείων και Γυμνασίων με τη σάκα στην πλάτη και στο χέρι το κινητό τηλέφωνο, ως ένα εξάρτημα αγαπημένο που χωρίς αυτό δεν μπορούν να ζήσουν.
Βλέπει κανείς προέφηβους και έφηβους, νέους και μεγαλύτερους ανθρώπους να κρατούν στα δυο τους χέρια το κινητό τους τηλέφωνο, με τόση στοργή, ενώ οι δύο τους αντίχειρες χορεύουν χορό πυρρίχιο, γράφοντας μηνύματα κατά τρόπον μάλιστα, ώστε η σπουδαιότατη και σοβαρότατη ελληνική γλώσσα να κακοποιείται.
Γονείς προσοχή! Γονείς προσοχή.
Θέστε επιτέλους τα όρια που πρέπει. Θέστε κανόνες και τηρήστε τους, με θρησκευτική ευλάβεια.
Δάσκαλοι και καθηγητές Προσοχή Προσοχή! Έχετε και σεις τεράστια ευθύνη για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας.
Πνευματικοί άνθρωποι Προσοχή Προσοχή! Μιλήστε. Δώστε τις συμβουλές σας. Τις περιμένουμε με αγωνία.
Είναι αδήριτη ανάγκη να επικρατήσει και πάλι «Το μέτρον άριστον», «Το μηδέν άγαν», τίποτε δηλαδή το υπερβολικό.
Η τεχνολογία ήρθε που ήρθε στη ζωή μας. Καλώς! Δεν θα την αφήσουμε όμως να μας εξουσιάσει. Θα χρησιμοποιήσουμε όμως τα ωφελήματά της, για να βελτιώνουμε και να διευκολύνουμε τη ζωή μας.