Στον Πλανήτη, στην Ελλάδα, στην Κρήτη, στην πόλη μας υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει αενάως η άυλη παρουσία ενός σοφού και παγκόσμιου συγγραφέα, που τα έργα του και τα λόγια του ήταν, είναι και θα είναι διαχρονικά και διασκορπισμένα στα πέρατα της οικουμένης χωρίς ποτέ, μα ποτέ, να σταματήσουν να συζητούνται, να διαβάζονται και να διαλαλούνται.
Είναι ο παγκόσμιος συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης, που σε όλη του τη ζωή εγύρευε τον Θεό, όπως και ο καθένας μας τον γυρεύει.
Τον εγύρευε και τον γυρεύουμε όλοι, νομίζω, να του πούμε, όπως εκτιμώ και οι πρόγονοί μας: «Θεέ μου μην μας αφήνεις μόνους, βοήθησέ μας γιατί ΕΣΥ μας έπλασες και σε Εσένα ελπίζουμε στις δύσκολες αυτές ώρες που περνούμε, είτε αυτές λέγονται «πανδημία», είτε «προκλήσεις» των γειτόνων μας».
Πότε επί τέλους θα σε καταλάβει; Άυλος είσαι μα εγώ σε θωρώ στη γαληνεμένη θάλασσα, στη τρικυμία, στην αστραπή, στη βροντή, στον ήλιο όντε βγαίνει, μα και στη δύση όντε χάνεται, γιατί ΕΣΥ του είπες:
…Άνθρωπος αδύναμος είσαι… και τον άφησες μια νύχτα να ξεκουραστεί γιατί αύριο έχει να παλέψει με το θεριό της μέρας και ΕΣΥ ο Θεός ξέρεις με τι κόπο θα τα βγάλει πέρα για να θρέψει τόσα στόματα απούχει στη κεφαλή του και τόσες άλλες αλαφρές ή βαριές χειροναχτικές δουλειές που έχει να κάμει».
Ψάχνει ο συγγραφέας να τον βρει να του πει:
«Εσύ Θεέ μου κάνεις ό,τι μπορείς να σώσεις την Κρήτη μας, την Ελλάδα μας, τον άνθρωπο»!
Και τα λέει, τα γράφει χρόνια τώρα, στα βιβλία του και προνοεί το μέλλον, γιατί γνωρίζει κάλλιστα την Ελληνική Ιστορία. Και μάλιστα στις ημέρες μας, με τις προκλητικές στάσεις των γειτόνων μας, άπου θωρούμε πως οι γείτονες μας «εσηκώσανε μπαϊράκι», τα λόγια του συγγραφέα είναι πιο επίκαιρα παρά ποτέ και τα γνωρίζουν οι φίλοι γείτονες, αλλά δεν μπορούν να τα πιστέψουν.
Και τούτο γιατί ποτέ τους δεν χωνέψανε την πίστη, την αξία, τον πολιτισμό, την πνευματικότητα, την ψυχική αντοχή κα τη δύναμη του Έλληνα.
Και αυτό δεν είναι τωρινό γιατί ο Καζαντζάκης το έχει πει και το έχει γράψει στα βιβλία του χρόοοονια τώρα… ειδικά στο βιβλίο του «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» όταν ο πασάς με ψυχικό μένος αναφώνησε: «Ρωμιοί είναι αυτοί, ανάθεμά τους! Αν δεν μας τύχαιναν στη στράτα μας, θα ’χε φάει τώρα η Τουρκιά τον κόσμο!».
Αυτά τα λόγια του δικού τους ανθρώπου αλλά και τα λόγια του Μαρτίνου Λούθηρου, ο οποίος πριν από 450 χρόνια είχε πει: Οι Τούρκοι είναι ο λαός της οργής του Θεού, αγγίζουν και πειράζουν τις ψυχές των κυβερνώντων της Γείτονος χώρας και ορισμένοι, νεότεροι στρατιωτικοί στην ηλικία, αν δεν τα έχουν διαβάσει ας ρίξουν μια ματιά στην ελληνική Ιστορία δεν θα τους κάνει κακό, απεναντίας θα τους συνετίσει και θα αναλογιστούν την σοβαρότητα των λόγων αυτών.
Και αν ένας δικός τους συγγραφέας έλεγε γι αυτούς τα λόγια αυτά, θα έβαζαν ίσως λίγο μουσουλμανικό νερό στο νέκταρ, που πίνουν και θα ενθυμούντο αυτά που ο Τούρκος ηγέτη Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ είπε όταν ρωτήθηκε για την κατάσταση της χώρας, που κυβερνούσε:
«Αν θέλετε να περιγράψω την κατάσταση στην Τουρκία με μία λέξη, θα έλεγα «καλή». Αν θέλετε με δύο λέξεις, θα έλεγα «όχι καλή».
Καλόν θα είναι λοιπόν οι Τούρκοι ιθύνοντες να λάβουν υπ όψιν τους τα λόγια του Σοφού Διαχρονικού συγγραφέα Ν Καζαντζάκη και του πρώην Τούρκου ηγέτη τους. «Καλό θα τους κάνουν»!