Ο Βενιζέλος είναι κατά γενική ομολογία ικανότατο άτομο, διαβασμένος, σκεπτόμενος, καλός ομιλητής. Ενδεχόμενα είναι ο καλύτερος τέτοιος που έχουμε στο Κοινοβούλιο. Φαντάζομαι η απόλυτα μέτρια και μη χαρισματική Φώφη θα πρέπει να ασφυκτιούσε στη γειτνίαση με έναν τέτοιο γίγαντα σκέψης.
Ο Αλκιβιάδης στην αρχαιότητα ήταν αντίστοιχης μεγάλης ικανότητας. Δεινός ρήτορας, μορφωμένος και επιπλέον πολύ ωραίος άντρας και πολύ γενναίος πολεμιστής, φίλος και μεγάλος θαυμαστής του Σωκράτη, που του έσωσε μάλιστα τη ζωή στη μάχη της Αμφίπολης.
Οι δύο άντρες έχουν όμως και κάτι άλλο που μοιράζονται. Μια απόλυτα ανεύθυνη και ανήθικη συμφεροντολαγνία και μια άμετρη προσωπική φιλοδοξία.
Ο Βενιζέλος υπήρξε αρχιτέκτονας του νόμου- αίσχους περί ευθύνης υπουργών που έδωσε ασυλία στη διαφθορά, υπήρξε μέγας πάτρωνας του πελατειακού κράτους δίνοντας 620 εκ. τον χρόνο για τους συνταξιούχους της ΔΕΗ (συνολική ζημιά για τον φορολογούμενο περί τα 11 δισ. που είναι παραπάνω από τη συνολική σπατάλη δημόσιου χρήματος στα φάρμακα, ενώ διαγκωνίστηκε με τον Σαμαρά στο ποιος θα είναι ο μεγαλύτερος αντιμνημονιακός μπουρδολόγος για να τους κατατροπώσει βέβαια λίγο αργότερα και τους δύο ο Τσίπρας. Και άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός…
Αντίστοιχα ο Αλκιβιάδης δημαγωγώντας, αντίστοιχα ασύστολα, οδήγησε την Αθήνα και κατ’ επέκταση τον αρχαίο κόσμο στην καταστροφή της Σικελίας.
Το συμπέρασμα είναι ότι η ηθική συμφέρει. Η ικανότητα χωρίς ένα μίνιμουμ ηθικής συγκρότησης είναι συνήθως καταστροφική.
Το μυαλό το είχε ο Βενιζέλος για να εξηγήσει στους Έλληνες τι πραγματικά συνέβη και ήρθε η κρίση και να αναλάβει και τις κολοσσιαίες ευθύνες του δικού του κόμματος.
Όμως προτίμησε, το 2011, να συρθεί πίσω από την εύκολη δημαγωγία και να καταγγέλλει την τρόικα.. Προσχώρησε στο στρατόπεδο της πολιτικής απάτης, όπου έτσι κι αλλιώς δεν θα είχε καμιά ελπίδα γιατί απέναντί του είχε καθ’ έξιν, βιωματικούς και ιδεοληπτικούς απατεώνες.
Προσδοκώντας, τι άλλο, το στενό, το στυγνό και το βραχύ προσωπικό του όφελος… Η χώρα καταστρεφόταν και ο Βαγγέλης αρνήθηκε να βάλει τα δάκτυλα επί των τύπων των ήλων. Περί άλλων τύρβαζε. Και μόνο όταν η Φώφη τον έβαλε τελευταίο στη λίστα ταρακουνήθηκε πραγματικά κι αποφάσισε να πάρει μια απόφαση ρηξικέλευθη. Πολύ αργά, Βαγγέλη. Ο Αλκιβιάδης κατέληξε στην αυλή των Σπαρτιατών. Να δούμε εσύ για πού θα τραβήξεις.