– Οι επιθυμίες και τα πάθη φέρνουνε ανησυχίες, αγωνία και άγχη!
-Αν θέλεις να είσαι ήρεμος και ευτυχής να διώξεις όλα τα ταμπού, τα πάθη, τις επιθυμίες, τους εγωισμούς και τις ακατόρθωτες φιλοδοξίες που συνταράζουν το μυαλό σου.
-Αν θέλεις να περνάς καλά σε μια κοινωνία και να νιώθεις άνετα, θα πρέπει να έχεις ανεπτυγμένο το αίσθημα κοινωνικότητας. Η τόλμη, το θάρρος, η εξυπνάδα και η αυτοπεποίθηση είναι συνυφασμένα με το αίσθημα κοινωνικότητας.
-Η γνώση, η εμπειρία και το θάρρος είναι βασική προϋπόθεση για μια καλή προσαρμογή στον εαυτό σου και στην κοινωνία.
-Μικρός αναζητάς τη δημιουργία με πάθος και επιμονή, όταν καταφέρεις, μεγάλος θα την έχεις καμάρι στη ζωή.
-Λέμε, αφού είμαστε περαστικοί από τη ζωή και τίποτα δεν παίρνομε μαζί μας στο μισεμό μας, όλα είναι μάταια, γιατί αγωνιζόμαστε αδίκως; Από τη μια είναι σωστό, από την άλλη είναι λάθος. Το λάθος είναι ότι δεν τα παίρνομε βέβαια μαζί μας, το σωστό είναι ότι δεν τα κάνομε για να τα πάρομε μαζί μας. Τα κάνομε για να μπορέσομε να ζήσομε άνετα κι ωραία, να μην στερηθούμε και να μην πεινάσομε, να τ’ αφήσομε αν έχομε στους απογόνους μας, αλλά το σπουδαιότερο τα κάνομε για να ικανοποιήσομε τον εγωισμό μας, την αξιοπρέπεια, την περηφάνια, την εγωπάθειά μας κ.λπ.
Χωρίς αυτά, μπορείς να ζήσεις; Όχι. Μπορεί να αντέξεις την ταπείνωση, τον εξευτελισμό, την κατωτερότητα, την μειονεκτικότητα, τη ζήλια, την ζηλοφθονία για την επιτυχία των άλλων; Όχι φυσικά. Όμως το κακό στην περίπτωση αυτή ποιο είναι; Είναι να μην γίνομε αλαζόνες, φαντασμένοι, υπερόπτες κ.λπ. Επίσης να μην μας κυριεύσει το πάθος και η ζηλοφθονία, ο υπερεγωισμός να θέμε να ξεπεράσομε όλους τους άλλους δίχως να μπορούμε, γιατί τότε αντί να χαιρόμαστε μ’ αυτά που έχομε αποκτήσει, θα δυστυχήσουμε γι’ αυτά που δεν αποκτήσαμε και που δεν ξεπεράσαμε τους άλλους!
Άμα είσαι ολιγαρκής, θα βλέπεις αυτά που έκανες με κόπους και θυσίες, θα λες Δόξα τω Θεώ και θα είσαι ευχαριστημένος. Άμα είσαι πλεονέκτης και αχάριστος δεν θα πεις ποτέ σου Δόξα τω Θεώ. Θα αγωνίζεσαι με πάθος γιατί κάτι που επιθυμείς, μα μόλις το αποκτήσεις αμέσως θα έρχεται το άλλο και αντί να το χαρείς θ’ αρχίζεις πάλι τον αγώνα, διότι ο σκοπός σου είναι να ξεπεράσεις τον άλλο, μα οι άλλοι δεν το κάνουν, μόλις ξεπεράσεις και αυτόν, η επιθυμία σου και το πάθος σου μεταφέρεται στον επόμενο! Η ζωή σου θα τελειώσει και οι επιθυμίες σου θα μείνουν ατελείωτες άρα και η ευτυχία σου!
Ο άλλος, όμως, ο ολιγαρκής, ο προηγούμενος θα πει:
-Καλύτερα να έχω λίγα και να… στερούμε, παρά να έχω πολλά και να μην κοιμούμεαι!
Ο άπληστος, ο αρχάριστος θα πει: Η ζωή μου επήγε στράφι. Αγωνίστηκα όλη μου τη ζωή σκληρά, εδημιούργησα πάρα πολλά, κουράστηκα, αλλά δεν τα χάρηκα, γιατί πάντα ήμουνα πίσω απ’ αυτούς που είχα βάλει στόχο να τους ξεπεράσω! Ο καημένος ο άνθρωπος!
Είναι και κάποιοι άλλοι, μα ελάχιστοι. Γι’ αυτούς η μεγάλη αξία του ανθρώπου είναι στο πνεύμα και όχι στα υλικά αγαθά. Αυτούς δεν τους νοιάζει αν ο άλλος χτίζει ανώγεια και ρετιρέ και η νόησή του να είναι κάτω χαμηλά στο υπόγειο! Αυτοί λένε: Λίγη αξία έχει αν το… σακκούλι σου είναι γεμάτο και το κεφάλι σου είναι… άδειο!
Γι’ αυτούς λοιπόν το ύψιστο αγαθό είναι το πνεύμα. Αγωνίζονται κι αυτοί, αλλά για να καλλιεργήσουν αυτό το υπέρτατο αγαθό. Το χρήμα είναι καλό για να ικανοποιούμε τον εγωισμό μας, τα ιδανικά είναι καλά για να ικανοποιούμε τα υψηλά μας αισθήματα και το μυαλό είναι καλό για τις πνευματικές αξίες!