Έχω συμπαθήσει πολλούς ανθρώπους από τον εγκάρδιο τρόπο που με χαιρετάνε και έχω αντιπαθήσει άλλους με τον… “άκαρδο” τρόπο που με χαιρετάνε. Από τον χαιρετισμό καταλαβαίνεις πολλά πράματα.
Αν του αρέσεις, αν σε συμπαθεί, αν σε υπολογίζει, αν σ’ αγαπάει, αν σ’ εκτιμάει κ.λπ. Συμβαίνει και το αντίθετο. Καταλαβαίνεις αν δεν σε συμπαθεί, αν σε μισεί, αν σε ζηλεύει, αν δεν σε θέλει στην συντροφιά του κ.λπ. Ο πρώτος χαιρετισμός ξεχωρίζει από τη φωνή, από το γέλιο, από την κίνηση κ.λπ.
Αν κι εσύ του τον ανταποδώσεις με τον ίδιο τρόπο πάει να πει πως ταιριάζετε, άρα μπορείτε να τα βρείτε και να τα κουβεντιάζετε. Ο δεύτερος φαίνεται αν η φωνή του βγαίνει στανικώς, και όχι μόνο δίχως γέλιο, αλλά το λέει και… σκυφτός!
Σαν να σου λέει μέσα από τ’ ασκί του: Δε σε θέλω, δε σε μπορώ, καλύτερα να μη σε συναντώ! Και λες κι εσύ, να χαρείς τον χαρακτήρα σου και άμε στο καλό… Υπάρχει και μία περίπτωση να είναι εσωστρεφής και αντικοινωνικός μ’ αυτό είναι σπάνιο, γιατί άμα την έχεις μέσα σου την καλοσύνη, τη βγάζεις και στο φως…
Πόσο ωραία νιώθει ο εξωστρεφής, ο εγκάρδιος άνθρωπος όταν περπατάει στο δρόμο και χαιρετάει όπως είπαμε πιο πάνω και τον χαιρετάνε το ίδιο και οι άλλοι! Δεν υπάρχει πιο μεγάλη ευτυχία από το να επικοινωνείς με την καρδιά σου με όλους, να δίνεις και να παίρνεις αυτή την ανθρώπινη χαρά!
Τη χαρά την παίρνουμε από τους άλλους, δεν την παίρνουμε από τα ντουβάρια, αρκεί να δώσουμε κι εμείς. Πόσο απλή και εύκολη είναι η χαρά, αν τηνέ δίνεις και την παίρνεις με αγάπη και εγκαρδιότητα!