Κάθε φορά που κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή για να γράψω τις σκέψεις μου ξεπηδάει βασανιστικό το ερώτημα: Γιατί; Η απάντηση η ίδια πάντα, μονότονη και αφοπλιστική.
Μα έτσι έμαθες από το σπίτι, το σχολείο, τη μακρόχρονη θητεία στον χώρο της Αριστεράς.
Να δίδεις τη δική σου εκδοχή στην περιγραφή των γεγονότων για να συμβάλεις στο μέτρο των δυνατοτήτων σου στη διαμόρφωση της αλήθειας.
Αυτής της ηθικής αξίας που ανιχνεύεται ως συνιστάμενη των διαφορετικών εκδοχών των πραγματικών γεγονότων. Δικαιολογώ με αυτά τα λόγια τη για δεύτερη φορά ενασχόληση μου με το σκάνδαλο της NOVARTIS
Tο σκάνδαλο που βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο,όμως αυτή τη φορά με πρωταγωνιστές τους αρμόδιους για τη διαλεύκανσή του. Είχα γράψει τότε, όταν εκείνος ο περίεργος τύπος που από πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών της συντηρητικής παράταξης, μετεπήδησε ως αρχάγγελος της κάθαρσης στην κυβέρνηση της “πρώτη φόρα Αριστερά” για να μας ενημερώσει για το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους.
Παιδιά συγκρατηθείτε, θα γίνομε διεθνώς ρεζίλι!! Με τρόμαζε ο διεθνής εξευτελισμός όταν με καταθέσεις μαρτύρων με μπούρκα εμπλέκονταν οι μισοί κορυφαίοι πολιτικοί της χώρας μας και ο κεντρικός τραπεζίτης. Είχα πέσει έξω.
Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Η Δικαιοσύνη, η ελπίδα του πτωχού, του ανήμπορου, του αδικημένου, η ασπίδα του δημοκρατικού πολιτεύματος ενεπλάκη στη σκευωρία.
Ο γνωστός άγνωστος (τι γελοία και υποκριτική έκφραση!) κύριος δεν διαθέτει καμία αναστολή, κανένα φρένο. Ενέπλεξε και τους ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς στο βρόμικο παιγνίδι της λασπομαχίας.
Τραγικό!
Τι άλλο μπορεί να σκεφτεί ένας πολίτης όταν από τα πλέον αρμόδια χείλη ακούγεται πως στην κορυφή του δικαστικού σώματος γίνονται μαγειρέματα και εκβιασμοί;
Ντροπή!
Μόνο σε πρωτόγονες κοινωνίες ανιχνεύονται τέτοιες αδιανόητες καταστάσεις.
Αισθάνομαι πως οι λέξεις, οι χαρακτηρισμοί, έχουν χάσει πια το νόημά τους και πως η καθημερινή τους χρήση αμβλύνει τη σημασία τους και δεν αποδίδουν το συναισθηματικό φορτίο, τον θυμό, την αγανάκτηση των πολιτών.
Είναι κι αυτό ένδειξη της πολιτισμικής παρακμής που βυθίζεται η χώρα.