Ως γνωστόν το δίκαιο της θάλασσας περιλαμβάνει διμερείς και πολυμερείς συμφωνίες, κυρίαρχη εξ’ αυτών η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας του 1982 (UNCLOS, United Nations Convention on the Law of Sea) με 168 συμβαλλόμενα κράτη.
Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει την εν λόγω σύμβαση, σε αντίθεση με την Ελλάδα που είναι Συμβαλλόμενο Κράτος της UNCLOS από το 1995. Είναι αυτονόητο ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να συζητήσουμε με την Τουρκία το θέμα της υφαλοκρηπίδας θα είναι: η υπογραφή αυτής της Σύμβασης.
Οι διαμαρτυρίες των Τούρκων για αποστρατικοποίηση των νησιών γκρεμίζεται ως χάρτινος πύργος αφού: ό,τι απειλείται εξοπλίζεται. Το αμαρτωλό παρελθόν των Τούρκων με την κατοχή της μισής Κύπρου, μάς υπαγορεύει να εξοπλιζόμαστε.
Οι Τούρκοι παραβιάζουν κατάφωρα την Συνθήκη της Λοζάνης, η οποία απαγορεύει τις υπερπτήσεις των αεροπλάνων πάνω από τα νησιά και θα πρέπει να τους υπενθυμίσουμε πως η Τουρκία κατέρριψε το 2015 το ρωσικό αεροσκάφος Sukhoi, μόλις για 1΄παραβίασης του εναερίου χώρου της.
Ας φανταστούμε τι θα γινόταν εάν εφαρμόζαμε την ίδια τακτική των καταρρίψεων μετά από τις τουρκικές παραβιάσεις. Το κόστος των αναχαιτίσεων τα τελευταία 30 χρόνια είναι αστρονομικό και καλόν είναι να υπενθυμίζουμε στους Τούρκους πως εάν οι παραβιάσεις του εναερίου χώρου συνεχιστούν, θα αλλάξουμε τακτική.
* Ο Γεώργιος Τρανταλίδης είναι δικηγόρος
email: i[email protected]