Όποιος διαβάζει, καταλαβαίνει πως είναι έτοιμο σχέδιο, από την επαύριο των εκλογών να γίνει νέα υποβάθμιση της κοινωνικής οικονομίας. Όπως στα μέσα της δεκαετίας του 2010, που έκλειναν τα μαγαζιά και η άλλοτε κραταιά Λ. Καλοκαιρινού πχ. στο Ηράκλειο, έπαψε να είναι εμπορικός δρόμος. Οι πλειστηριασμοί και οι νέες πτωχεύσεις θα γίνουν καταιγίδα χωρίς τελειωμό. Το προανάκρουσμα, άλλωστε, βοά στις κουζίνες και άλλους χώρους ξενοδοχείων, όπου εργαζόμενοι εξαντλούνται σωματικά, χωρίς ανάπαυλα και υπερωρίες.
Μικρομεσαίες επιχειρήσεις και εξαρτημένη εργασία, πολύ σύντομα θα αναδειχτούν ξανά θύματα της προσπάθειας, να καθαριστούν οι στάβλοι του Αυγεία, όπως γράφτηκε. Στόχος δεν είναι να μπουν προϋποθέσεις επανάκαμψης των 800 χιλ. νέων επιστημόνων μας από το εξωτερικό, που θα έδιναν νέα ώθηση στην οικονομία και την κοινωνία. Αλλά να στεριώσουν οι όροι ανθισης της αποικιακής οικονομίας.
Όπως των επενδύσεων στο Ελληνικό που κατάγγειλλαν την απουσία επιχειρηματικής θαλπωρής, άλλοτε. Αλλά τώρα που τα πήραν όλα, δεν έβαλαν ούτε μια πέτρα πάνω σε άλλη. Ζητούν από επαγγελματίες αντιπαροχών να πάνε για να μοιραστούν το ρίσκο. Ότι η φτηνότερη Βουλγαρία δεν προσελκύει επενδύσεις, το αποσιωπούν. Εύλογα, αφού εκείνοι επικεντρώνονται στο στόχο υποταγής της δικής μας κοινωνίας.
Οι εξελίξεις αυτές, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Επωφελούνται από τη σταδιακή εξουδετέρωση του λαϊκού παράγοντα σαν συντελεστή εξελίξεων στην Ελλάδα. Ήδη από τη δεκαετία του 1980 έγιναν φύλλο και φτερό λαϊκές προσπάθειες όπως των συνεταιρισμών, που κρατούσαν θέσεις οικονομικής πρωτοπορίας. Σήμερα επαιτούν πίσω από πλαστά ΑΦΜ, όπως των κομμάτων που τους καπηλεύτηκαν. Συσσωρευ-μένες λαϊκές οικονομίες εξανεμίστηκαν στο Χρηματιστήριο και σε εταιρίες λαϊκής βάσης που συστηματικά φαλκιδεύτηκαν.
Πολλοί από εκείνους που σέρφαραν στα απόνερα του ναυαγίου του πλοίου Ηράκλειο, πήραν στο λαιμό τους ανθρώπινες ζωές. Καμιά απολαβή για την τοπική και την κρατική οικονομία που τους εμπιστεύ-θηκαν. Πουθενά δεν θα δει κανείς παραγωγικά αποτελέσματα του πλούτου που είχε συγκεντρωθεί τότε χαριστικά, με παραβιάσεις κανόνων της οικονομίας. Διότι ο καιροσκοπισμός και ο συβαριτισμός είναι στο αίμα της ελληνικής άρχουσας τάξης. Εταιρικοί πρωταγωνιστές σχημάτων που οφείλουν εκατομμύρια σε εφορία και ασ-φαλιστικούς οργανισμούς για κολοσσούς, που στήθηκαν με κρατική εύνοια, είναι ικανοποιημένοι να πίνουν τον καφέ τους με προσωπικότητες του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης.
Τα μεγάλα θύματα είναι και πάλι οι λαϊκές τάξεις που υπομένουν το ζυγό, όχι μόνο κάτω από ξένους κατακτητές. Δεν υπάρχει γενιά Ελλήνων μεταπολεμικά, που μεγάλο ποσοστό της δεν ξενιτεύτηκε. Απόλυτη αντίθεση με ένα αρχαίο επίσης λαό, του Ισραήλ που πασχίζει να συγκεντρώσει από το εξωτερικό ατέλειωτες σειρές εξόδων του πληθυσμού του.
Στην περίπτωση των Ελλήνων, δέχτηκαν από τη δικτατορία και μετά πλήγματα από τα μέσα. Οι πραγματικοί εργαζόμενοι στη χώρα αυτή είναι τα κορόιδα. Άλλοι είναι αυτοί που ανταμείβονται, όχι εκείνοι που εργάζονται και πραγματικά επιχειρούν. Τα λαϊκά στρώματα στη δική μας χώρα αισθάνονται από χρόνια βαθιά προδομένα και πληγωμένα. Τώρα βρίσκονται στα πρόθυρα μιας νέας φάσης υποβάθμισης με απαιτήσεις υποταγής. Η μεθοδευμένη νέα υποτίμηση της κοινωνίας των πολιτών, θα επιδιώξει να πετύχει τον τελικό στόχο ενός μακρύ και συστηματικού σχεδιασμού. Όλα τα δεδομένα είναι με το μέρος των κυρίαρχων δυνάμεων, καθώς έχει χαθεί στο λαό η αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Αλλά στη σύγχρονη κοινωνία υπάρχουν δυνατότητες λαϊκής αντίστασης με τη μεγάλη εμπειρία του Ελληνικού. Η επόμενη μέρα θα δώσει δείγματα γραφής, που όποιοι διαβάζουν θα καταλάβουν αμέσως. Σταδιακά θα το δουν όλοι. Η λύση για τα λαϊκά συμφέροντα είναι η συσπείρωση σε οργανώσεις αντιπροσώπευσής τους. Στη φάση εκείνη θα είναι λυτρωτική και η κατανόηση της πρόσφατης εμπειρίας, που δεν θα πάει χαμένη.