Τό 1964, στά Γιάννενα, ἄρχισε λειτουργία Φιλοσοφικῆς Σχολῆς, Τμήματος τῆς ὁμωνύμου Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τό 1967 προστέθηκε ΦυσικοΜαθηματική Σχολή. Ὁ ἀριθμός τῶν φοιτώντων ἔφτασε στούς 480. Κρητική καταγωγή εἶχαν 27.
*
Τήν ἐποχή τῶν φοιτητικῶν μας χρόνων δεσπόζουσα μορφή ὑπῆρξε ὁ Φάνης Κακριδῆς, μέ διαφορά ἡλικίας ἀπό τούς φοιτητές του περίπου 15 χρόνια. Δέσποζε μέ τή χαρισματική του μεταδοτικότητα καί τήν ἀγωνιστική του ἑτοιμότητα.
Τό ἕνα καί μοναδικό ἀμφιθέατρο ἦταν ἀσφυκτικά γεμᾶτο ὅταν δίδασκε.
Ὁ ἀγαπημένος Δάσκαλος εἶχε ἀκροατές καί φοιτητές/φοιτήτριες τῆς Φυσικο-Μαθηματικῆς Σχολῆς. Τέθηκε 3 φορές σέ 6μηνη διαθεσιμότητα. Ζήσαμε (14.1.1972) τή “δίκη Κακριδῆ”.
“Δικάστηκε” γιατί σέ ἕνα δημοσίευμά του ζήτησε ἀπελευθέρωση πολιτικῶν κρατουμένων. Πάντα καμάρωνε γιά τήν Κρητική καταγωγή του.
Καταξιώθηκε ὡς πρότυπο Πανεπιστημιακοῦ Δασκάλου.
*
Γιά μᾶς τούς Κρητικούς, -ἰδιαίτερα τούς παλαιούς φοιτητές του-, ἦταν ξεχωριστές οἱ στιγμές ὅταν ἔφτανε στήν Κρήτη προσκαλεσμένος ἀπό τήν Ἕνωση Φιλολόγων νομοῦ Ἡρακλείου (Ε.Φ.Ν.Η.) καί τούς Συνδέσμους Φιλολόγων Χανίων, Ρεθύμνου, Λασιθίου ἤ τό Κέντρο Κρητικῆς Λογοτεχνίας (ΚΕ.ΚΡΗ.ΛΟ.).
Μάλιστα κατέθεσε καί τά προσωπικά του βιώματα, ὅταν σέ ἡλικία 12 χρονῶν (τό 1945) ἀκολούθησε τόν πατέρα του Ἰωάννη Κακριδῆ, τόν Ἰ. Καλιτσουνάκη, τό Ν. Καζαντζάκη, τόν Κ. Κουτουλάκη στήν καταγραφή τῶν «διαπραχθεισῶν Ὠμοτήτων ὑπό τῶν Γερμανῶν καί Ἰταλῶν ἐν Κρήτῃ».
*
Τό τελευταῖο γράμμα
Ὁ ἐς ἀεί Δάσκαλός μας, μέ τό μοναδικό τρόπο πού τόν διέκρινε, ἀποτύπωσε ὅλα τά παραπάνω στό τελευταῖο του γράμμα.
Δέν παρέλειψε νά ἐπαναλάβει τήν ἀγαπημένη του παραγγελιά γιά ἀγωνιστική ἑτοιμότητα.
Τρίτη 17.7.2018
Πολυ φίλε Κωστή,
το έκανες πάλι το θάμα σου, και με γέμισες δώρα και ιδέες! Έχουμε λοιπόν και λέμε:
(α) τη δική σου δουλειά την περίμενα, και θα τη μνημονέψω για την επιμέλεια και την ιδιοτυπία της, όταν με το καλό ολοκληρώσω ένα άρθρο που θα στείλω στον Φιλόλογο, τιμητικό του Χρ. Τσολάκη, με τίτλο «Σχολειογραφήματα». Στο μεταξύ τη χάρηκα την αναφορά στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων με τους πάντα άξιους κρητικούς φοιτητές, και ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
(β) η ομιλία σου για τον Λόγιο, όπου έμαθα και τη λέξη ανακερκελώνω, συνταιριάζει με τις έρευνές σου στον Άγιο Θωμά, και είναι σε όλα της σωστή και ευγενική και πλήρης -άλλο τώρα αν ο συγκεκριμένος άγιος αποτελεί παράδοξο, έχοντας αγιάσει σκοτώνοντας Τούρκους, όταν συνηθισμένος παροιμιακός λόγος είναι το «σφάξε με Αγά μου ν’ αγιάσω!».
(γ) μεγάλο ευχαριστώ σου χρωστώ και για το βιβλίο του Μανωλιούδη, που είναι ακριβώς από τους ανθρώπους που χρειαζόμαστε, ερασιτέχνης, αλλά προσεκτικός, δουλευτής, γνώστης των πραγμάτων, και πολύ μπράβο του και για τη σύλληψη και για τη συγγραφή και για την έκδοση του βιβλίου, όπου με ευχάριστη έκπληξη ανακάλυψα πως αναφέρεται και η Μύρθιο του Άι-Βασίλη, χωριό ενός προπάππού μου, του γερο-Χατζή, που κρατούσε το λιοτρίβι!
Έτσι κι εσύ, προσπαθώ κι εγώ, σε δύσκολους καιρούς, όπου όλοι βγήκαν στις ταράτσες κι ανεμίζουν μπαϊράκια, μένουμε να δουλεύουμε στα θεμέλια, κρατώντας ένα σωστό λόγο του Μάρκου Αυρήλιου, που έγραφε: ἄριστος τρόπος τοῦ ἀμύνεσθαι, τό μή ἐξομοιοῦσθαι.
ΥΓ. Κάνε μου τη χάρη και μη μου ξαναστείλεις συστημένο τίποτα. Ο ταχυδρόμος δεν το φέρνει ποτέ, μόνο αφήνει μιαν ειδοποίηση (ο Θεός να την κάνει!), και χρειάστηκε να περπατήσω δυο χιλιόμετρα και να περιμένω μισή ώρα στο ταχυδρομείο.
