Στο άρθρο μου αυτό, θέλω ν’ απευθυνθώ σε κάθε αρμόδιο που εμπλέκεται άμεσα ή έμμεσα, με το θέμα που θα ασχοληθώ, με πρώτο τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του, τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, την Αποκεντρωμένη και την Αιρετή Περιφέρεια Κρήτης (που είναι και οι προϊστάμενες αρχές των Δήμων), τους δημάρχους, τους εισαγγελείς και τους δικαστές μας (που είναι και το θάρρος του ελληνικού λαού) και φυσικά την Αστυνομία.
Και ερωτώ, τι σόι νόμοι αυτοί, που λένε ότι άμα βγάλει ένα χωράφι του πατέρα μου ή του παππού μου, και μάλιστα σε αγροτική περιοχή, όχι κτηνοτροφική, αλαδανιές, αστιβίδες, αχυνοπόδους, μου το παίρνει το δασαρχείο, εμένα που είναι πατρογονικό μου, από πάππου προς πάππου και το δίνει στσοι βοσκούς;
Δεν ξέρω με ποιους τίτλους και ποιους τρόπους τους το δίνει, τους ενθαρρύνει όμως, ή δεν τους εμποδίζει και πάνε και περιφράσσουν αυθαίρετα, χωρίς να ρωτούν κανέναν, ακόμη και στα λιόφυτα, μέσα στους δρόμους που έχουν ανοίξει οι ανθρώποι για τις ανάγκες της περιουσίας τους. Στους δείχτες αυτούς που τοποθετούν οι βοσκοί αυθαίρετα στην περιουσία σου, εσύ δεν έχεις δικαίωμα ούτε να αγγίξεις. Κινδυνεύει η ζωή σου από τον βοσκό, κινδυνεύεις όμως και από το δικαστήριο.
Πρέπει μας λένε, να απευθυνθούμε στην δικαιοσύνη, μια διαδικασία κοστοβόρα και χρονοβόρα. Κοστοβόρα γιατί πρέπει να ξεκινήσεις από τον δικηγόρο, βάζοντας αμέσως το χέρι στη τσέπη και χρονοβόρα, διότι ο δικηγόρος σου ζητάει ένα σορό δικαιολογητικά, τίτλους ιδιοκτησίας και τα λοιπά. Εδώ, στην Κρήτη, γνωρίζουμε όλοι, ότι τα έχουμε κληρονομήσει άτυπα από τους γονείς μας, τα έχουμε όμως βάλει όλοι μας στο επίσημο έντυπο του κράτους, το «Έψιλον 9».
Οι βοσκοί που τα περιφράσσουν παράνομα, με τι τίτλους θα μας πάρουνε; Και γιατί εκεί που δυσκόλεψαν λίγο τα πράγματα, (επειδή κάποιοι αντιστάθηκαν), βάνουν μεσίτες, λιτούς και δεμένους, για να τους τα πουλήσουμε; Άρα λοιπόν, ξέρουν ότι αυτό που κάνουν είναι παράνομο, το κάνουν όμως, γιατί όλοι αυτοί στους οποίους προαναφέρομαι στο άρθρο μου, τους το επιτρέπουν. Γιατί όμως; Οι άνθρωποι μιας άλλης κουλτούρας και παιδείας, οι φιλήσυχοι, οι αδύναμοι, πού θα βρούνε το δίκιο τους; Θα τους πάρουν τις περιουσίες τους με το νταηλίκι;
Πρέπει το κράτος, οι Περιφέρειες (η Αποκεντρωμένη και η Αιρετή), μα προπαντός οι δήμοι να κάνουνε κάτι, να βρούνε λύση, για να σταματήσουν οι τσακωμοί και έριδες στα χωριά. Στο χωριό μου, υπάρχουν τέτοια σοβαρά προβλήματα, που εγκυμονούν κινδύνους «σύρραξης» και ο δήμος μας σφυρίζει αδιάφορα. Οι αποφάσεις των Περιφερειών και των Δήμων είναι σαν νόμοι του κράτους.
Τι λοιπόν πιο απλό, από το να ζητάει άδεια από το δήμο ή από άλλη αρμόδια αρχή, όποιος θέλει να περιφράξει ένα χωράφι, μια έκταση και αφού επιδείξει τίτλους ιδιοκτησίας που αποδεικνύουν πως είναι δικό του και αφού λάβουν γνώση οι γειτόνοι του για τα όρια των συνόρων, να του δίνεται η άδεια;
Κάθε φορά, όταν γίνεται το κακό, ψάχνουν όλοι να βρουν ποιος φταίει. Για την πρόληψη όμως, δεν ενδιαφέρεται κανείς. Όλοι είναι «ανευθυνοϋπεύθυνοι». Οι δήμοι μπορούν να λύνουν πολλά προβλήματα, αρκεί να χρησιμοποιούν σωστά τη δύναμη του θεσμού «Δήμος». Κάθε δήμος μπορεί και πρέπει να έχει μια επιτροπή, η οποία θα αποτελείται από τέσσερεις-πέντε δίκαιους, τίμιους και σοβαρούς ανθρώπους, με εμπειρία στη ζωή, που θα λειτουργούν σαν ένα «μικρό δικαστήριο» του δήμου και θα επεμβαίνουν σε διαμάχες των δημοτών.
Και τότε θα δούνε όλοι με πόση ευκολία θα λύνονται προβλήματα του δήμου και των δημοτών που φαίνονταν πολύ δύσκολα. Θα γίνεται ένα είδος «Σασμού» στα χωριά. Θεωρώ ότι κάποια πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο με τέτοιες κινήσεις, σε όλους τους δήμους. Αυτά όμως τα πράγματα θέλουνε ανθρώπους τολμηρούς, ανθρώπους νέους, με οράματα, ανθρώπους διορατικούς, που τα μάτια τους βλέπουν πολύ μακριά και προλαβαίνουν αυτοί τα γεγονότα και όχι τα γεγονότα αυτούς.
Μπορούνε λοιπόν οι δήμοι να επεμβαίνουν σε ζητήματα και διαφορές μεταξύ δημοτών, εάν ισχύσουν αυτά που προανέφερα, αρκεί να θέλουν οι δημοτικοί άρχοντες να το κάνουν. Υποχρέωση των δημοτικών αρχών, είναι να υποδεικνύουν ποιες περιοχές είναι αγροτικές και ποιες κτηνοτροφικές ζώνες. Εξάλλου αυτές οι ζώνες είναι ψηφισμένες από τα παλιά συμβούλια των δήμων και των κοινοτήτων. Εσείς, χρειάζεται μόνο να τις εφαρμόσετε.