Ήταν μια υπέροχη καλοκαιρινή βραδιά! Η Μαρίζα είχε τρελά κέφια και κατάφερε να συμπαρασύρει το κοινό. Ένα κοινό όλων των ηλικιών που λαχταρούσε, διψούσε να ζήσει ό,τι στερήθηκε δυο χρόνια τώρα εξαιτίας της πανδημίας. Νέος κόσμος, φοιτητές, μαθητές, αλλά και νέοι ως προς το πνεύμα ήταν εκεί προσμένοντας να ζήσουν μια από κείνες τις γνήσιες καλοκαιρινές βραδιές, που ο απόηχός τους σε συντροφεύει για μέρες.
Η συναυλία άρχισε στην ώρα της (Εγγλέζα στο ραντεβού η καλλιτέχνης) και… μπήκε στο ψητό με το καλησπέρα. Κράτησε δύο ώρες γεμάτες, ξέχειλες από ρυθμό και μουσική, φώτα, ζωντάνια. Η Μαρίζα είναι μια εξαιρετική περφόρμερ, βάζει ψυχή σε αυτό που κάνει κι ο κόσμος το αντιλαμβάνεται.
Ο λόγος της, στο ενδιάμεσο των τραγουδιών, είχε μια αμεσότητα. Μοιράστηκε μαζί μας κομματάκια της ζωής της: για τη μαμά της, που σταματούσε το αυτοκίνητο να χορέψει την «κομματάρα» στο ραδιόφωνο, τις μικρές ιστορίες πίσω από τα τραγούδια της, την ντεκαντάνς των χωρισμών, την αγωνία της, όταν γνώριζε κάποιον καλλιτέχνη που θαύμαζε, να είναι άξιος της εκτίμησής της και ως άνθρωπος. Να συνάδει δηλαδή η δουλειά του με έναν ωραίο άνθρωπο.
Μια όμορφη και γεμάτη ζεστασιά στιγμή ήταν όταν ευχήθηκε σε ένα μέλος του συγκροτήματος για τα γενέθλιά του και θαρρώ πως όλο αυτό ήταν έκπληξη, παρά κάτι στημένο.
Ακάματη στη σκηνή, χορεύει, «τραγουδάει» με το σώμα της, συνδιαλέγεται με άλλους καλλιτέχνες όπως ο Κραουνάκης, η Πρωτοψάλτη, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Αττίκ, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας (κι αν ξεχνώ κάποιον, συγχωρέστε με) κι αποδίδει με τον προσωπικό της τρόπο τα έργα τους.
Για μένα, που πρώτη φορά βρέθηκα στο θέατρο Νίκος Καζαντζάκης, ήταν μια εμπειρία. Ο χώρος αυτός, το υπαίθριο θέατρο, περιβάλλεται από το επιβλητικό τείχος, χωμένο μέσα στην τάφρο, πλαισιωμένο από τόση πρασινάδα, που χάριζε δροσιά στη νύχτα (ναι, προς το τέλος έριξα μια ζακετούλα στους ώμους), αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για το Ηράκλειο.
Πρώτη φορά, επίσης, βρέθηκα σε συναυλία της συγκεκριμένης καλλιτέχνιδας. Θεωρώ πως η Ρίζου, παντρεύοντας ευαισθησία και δυναμισμό κατάφερε να μας πάρει «μαζί της στο φως».
της Μαρίας Φωτακέλη