Παραμονές Χριστουγέννων. Μέρες γιορτής, μέρες χαράς και αγάπης. Στολισμένοι οι δρόμοι με τον εορταστικό τους διάκοσμο μας προσμένουν. Το ίδιο και τα καταστήματα που φόρεσαν κι αυτά τα γιορτινά τους, αποβλέποντας στο να προσελκύσουν τους πελάτες τους και ειδικά τα μικρά παιδιά, αφού αυτές οι μέρες είναι γι’ αυτά, αλλά και για τους μεγάλους.
Ημέρες χαράς και αγάπης, ημέρες ζεστασιάς και ψυχικής ανάτασης αφού ο στολισμός και το εορταστικό κλίμα αυτών ημερών μας το επιβάλλει.
Αλλά και οι ετοιμασίες των σπιτιών δεν πάνε πίσω. Ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην αρχή και όσο πλησιάζουν οι μέρες οι διάφορες προετοιμασίες ολοένα και αυξάνονται. Πλούσια διάφορα εδέσματα, γλυκά και λιχουδιές έχουν τον πρώτο λόγο. Παρόλα αυτά, αυτές οι επίπονες αλλά όμορφες συνήθειες έχουν ατονίσει σημαντικά και πάνε να αντικατασταθούν από τις super προσφορές (όπως τις λένε) των πολυκαταστημάτων σε είδη διατροφής και ζαχαροπλαστικής.
Μη μπαίνουμε όμως σε λεπτομέρειες και ας ασχοληθούμε με τη γραφικότερη διακόσμηση των ελληνικών σπιτιών τις μέρες του δωδεκαημέρου των Χριστουγέννων που είναι το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Έκανε την εμφάνισή του στην Ελλάδα στην εποχή της βασιλείας του Όθωνα.
Όμως τότε προοριζόταν μόνο για τα ανάκτορα αλλά και για λίγες αρχοντικές οικογένειες των Αθηναίων. Αργότερα και ιδιαίτερα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχει κατακτήσει όχι μόνο τις πόλεις, αλλά και τα χωριά.
Για την Ιστορία και την προέλευση του εθίμου, πολλές είναι οι εκδοχές που υπάρχουν. Λένε, πως αυτό το δέντρο το επινόησε κατά τον 16ο αιώνα ο Λούθηρος, αφού προηγουμένως είχε κάνει ένα περίπατο στο χιονισμένο ελατόδασος του χωριού του, κάποιο χριστουγεννιάτικο απόγευμα.
Εκείνη τη στιγμή, βράδυ που ήταν στον ουρανό πρόβαλαν φωτεινά αστέρια. Βλέποντας λοιπόν ο Λούθηρος αυτή την αρμονική ομορφιά των χιονισμένων ελάτων και των λαμπρών αστεριών (όχι αστέρων! Κύριε Χρυσοχοΐδη), τόσο ενθουσιάστηκε που ήθελε να μεταφέρει αυτή την μαγευτική πράγματι εικόνα στο σπίτι του. Το έστησε λοιπόν στη γωνία, του έβαλε βαμβάκι, κεράκια και αυτό είχε σαν αφορμή να το μιμηθούν κι άλλοι στη Γερμανία. Επόμενο ήταν να διαδοθεί πολύ γρήγορα.
Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, το χριστουγεννιάτικο δέντρο έκανε την εμφάνισή του στο 1539 στην Αλσατία και με τον καιρό καθιερώθηκε στα σπίτια της Γερμανίας.
Άσχετα όμως με όλα αυτά, τα ολοπράσινα και αειθαλή τούτα δέντρα είχαν την έννοια του συμβόλου της αιωνιότητας της ζωής. Όπως αυτά δεν γερνούσαν και δεν έχουν την νεανική τους εμφάνιση, έτσι δεν θα γερνούσαν και οι άνθρωποι που πίστευαν και λάτρευαν τη ζωτικότητά τους!
Είναι αναμφισβήτητο πως οι πηγές αυτού του εθίμου βρίσκονται στις πρώτες θρησκευτικές αντιλήψεις του ανθρώπου. Η συνήθεια του στολισμού του εσωτερικού των σπιτιών με πράσινο φύλλωμα, την εποχή της χειμερινής τροπής, που μετά τις 23 του Δεκέμβρη αρχίζει να μεγαλώνει η μέρα, είναι πανάρχαιο και δεν έπαψε και σήμερα ακόμα να επηρεάζει τον λαό μας αλλά και τους άλλους λαούς του κόσμου. Επεδίωκε στόλισμα του σπιτιού με πρασινάδες ο άνθρωπος και ήθελε να επιβάλει τη θέλησή του στη φύση, αναγκάζοντάς την να βγάλει το πράσινο φύλλωμα ανοίγοντας παράλληλα και ο καιρός, όπως ο ίδιος το επιθυμούσε.
Πάντα ο άνθρωπος είχε την τάση να μεταφέρει τη φύση εκεί όπου ζούσε, στο σπίτι του ή στην καλύβα του ακόμα. Έτσι βλέπουμε να κρεμάει στο σπίτι του πουρνάρι, ή ιξό ή αγριοκρεμμύδες αφενός για τον παραπάνω λόγο, αφετέρου για προφύλαξη του ίδιου από τα κακά και πονηρά πνεύματα.
Όλα τα σύμβολα αυτά μέχρι σήμερα δεν έπαψαν να θεωρούνται τυχερά και ανανεωτικά από πολλά στρώματα του λαού μας. Επίσης θεωρούνται ότι έχουν ανεξάντλητη δύναμη. Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι αυτά τα «τυχερά» φυτά θα τους φέρουν γούρι, πλούτη και ευτυχία στο σπιτικό τους!
Τόσα χρόνια πέρασαν, τόσοι αιώνες! Πάντα όμως οι άνθρωποι προσηλωμένοι σ’ αυτά τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με την χριστιανική θρησκεία, ελπίζουν, πιστεύουν και περιμένουν απ’ αυτά να τους φέρνουν πάντα υγεία, αγάπη και χαρά, έννοιες παντοτινά αναγκαίες και απόλυτα ταυτισμένες με αυτές τις μέρες.