Από τον καλλιτέχνη πατέρα μου έμαθα κουρέας-κομμωτής και παραδοσιακός μουσικός (5 χρονών μαντολίνο, μετά βιολί, μπουζούκι κ.ά. όργανα) πριν τελειώσω τη Δ.Ε.
Ήμουν 14 ετών, όταν με πρωτοβουλία μου ξεκινήσαμε με τον μουσικό, δάσκαλό μου στην ευρωπαϊκή μουσική, Ι. Πλατάκη (βιολίστας & κλαρινίστας) την ανασύσταση της Φιλαρμονικής Αγ. Νικολάου!
Όργανα, παρτιτούρες, στολές, νέα μέλη, επιλογές και πρόβες δρομολογήθηκαν άψογα με ενθουσιασμό και το αποτέλεσμα ήταν ανέλπιστα καλό!
Για 3 χρόνια η Φιλαρμονική μας ήταν παρούσα μετά πολλών επαίνων σε όλες τις εθνικές, θρησκευτικές και κοινωνικο-πολιτισμικές εκδηλώσεις της πόλεως (κάλαντα, εθνικά εμβατήρια, καταθέσεις στεφάνων, εορταστικές παρελάσεις, απότιση τιμών σε ήρωες της ελευθερίας μας και σε επισήμους επισκέπτες, συνοδεία με πένθιμα εμβατήρια, Εγκώμια, αναστάσιμες και πασχαλινές γιορτές κτλ.).
Εκείνο που δεν ολοκληρώθηκε ήταν η εξάσκηση στην παραδοσιακή κρητική μουσική. Αυτό το κενό μπορούσε να καλύπτεται με τον πατέρα μου ή με άλλο συνοδό, με βιολί, σε εξαιρετικές δημόσιες εκδηλώσεις (π.χ. σχολικές ή δημοτικές γιορτές, γυμναστικές επιδείξεις, εγκαίνια του Δ. Σταδίου της πόλεως κ.τ.ό.).
Από τα άλλα γυμνασιόπαιδα, μέλη, θυμούμαι να αναφέρω τον συν-αδελφό μου Γιώργο Μενεγάκη (τρομπέτα), τον εξάδελφο Μάνο Σφακιωτάκη (γκραν κάσα) και τους Γιώργο Σαριδάκη (πίκολο), Γιάννη Σαριδάκη (τούμπα) Κώστα Χατζηπαναγιώτη (φλάουτο), Καναβάκη. Ο ίδιος έπαιζα 1ο κλαρίνο, Σι♭.
Αξίζει να σημειώσω ότι σε μια χρονική περίοδο που οι λεγόμενες «Γεωγραφικές Ανισότητες» σήμαιναν και «Πολιτισμικές Ανισότητες» λόγω στέρησης σχετικών προσφορών (βλ. έλλειψη ωδείων, ινστιτούτων ξένων γλωσσών, φροντιστηρίων κ.ά.) με όλα τα συγκριτικά επακόλουθα για τη σταδιοδρομία των νέων, οι δυνατότητες που προσφέρθηκαν με την ανασύσταση της Φιλαρμονικής ήταν καταφανώς αξιοπρόσεχτες και ευεργετικές για την αγιονικολιώτικη κοινωνία.
Προσωπικά αισθάνομαι απεριόριστα ευγνώμων στους δύο μουσικούς δασκάλους μου – τον Πατέρα μου και τον Γιάννη Πλατάκη – τιμώ τη μνήμη τους με διάπυρες προς τον Θεό ευχές για τις Ψυχές τους, τηρώ τον όρκο μου (15 συναπτά χρόνια) για αλληλέγγυα προσφορά μουσικοθεραπείας στην Εταιρεία ALZHEIMER Ηρακλείου.
Θα θυμούμαι πάντα την καλλιτεχνική μόρφωση που μου πρόσφεραν, προετοιμάζοντας τις παραπέρα μουσικές σπουδές μου, που συμπλήρωναν παράλληλα και την πανεπιστημιακή μου σταδιοδρομία τόσο στη χώρα μας όσο και σε άλλες χώρες.
Αντίστοιχη είναι και η βιογραφία του αδελφού Κυριάκου Ζαχαρενάκη, συγγραφέα, ποιητή, καθηγητή Μουσικής σε ωδεία Ηρακλείου και στη Δ.Ε. καθώς και ιεροψάλτη στον Ι. Ν. Αγίας Σοφίας Ηρακλείου και στην Ι. Μητρόπολη Πέτρας και Χερρονήσου. Και οι δύο συνεχίζουμε πιστά τις αρχές της οικογενειακής μας παράδοσης, ανιδιοτελώς, με σεμνότητα και περίσσευμα αγάπης προς τα άτομα και την κοινωνία.
* Ο Κώστας Μ. Ζαχαρενάκης είναι τ. πανεπιστημιακός καθηγητής