Η απόφαση μεταφοράς του Α/Λ Ηρακλείου στο Καστέλλι πάρθηκε αντίθετα σε κάθε κανόνα διαχείρισης των αναγκών αεροπορικής διασύνδεσης του νησιού και κατασκευής δημόσιων έργων.
Είναι ένα έργο που θα πληρώνουμε εσαεί, χωρίς ποτέ να καλύψει τις ανάγκες, στον βαθμό που μπορούσε να γίνει στη σημερινή θέση, με τις δυνατότητες παραλλαγών γεωμετρικής χάραξης που πρόσφερε.
Εύλογα μπαίνει το ερώτημα, γιατί επιλέχθηκε αυτή η λύση; Το θετικό της είναι πως -εξαιτίας της- αποκαλύφθηκε το μνημείο στην Παπούρα. Όσο, όμως, εκείνο διδάσκει την καλλιέπεια και την τεχνική επάρκεια προγόνων μας, άλλο τόσο το νέο αεροδρόμιο θα αντιπαρατάσσεται σαν μνημείο κακοτεχνίας και μωρίας.
Ήδη η Κυβέρνηση, που το θεμελίωσε με «ένα νόμο και ένα άρθρο», έχει προχωρήσει σε δυο νέες νομοθετικές αναμορφώσεις, που αλλάζουν ριζικά τους όρους βιωσιμότητάς του.
Οι νέες αυτές ρυθμίσεις φαίνεται πως είχαν σχεδιαστεί εξαρχής για να παραπλανήσουν τη Βουλή, τον λαό και τους χρηματοδότες του έργου. Σε τελική ανάλυση μασκαρεύουν και παρακάμπτουν τις αρχές διαφάνειας, η οποία πρέπει να διακρίνει τα οικονομικά κάθε ευνομούμενου κράτους.
Για να διασκεδάσουν την κοινή γνώμη, στη φάση της πρόσφατης νέας αναμόρφωσης του σχεδίου, διαρρεύσανε πως το νέο αεροδρόμιο θα χρησιμοποιηθεί, δήθεν, από στίφη επισκεπτών, που -ως τώρα- φαίνεται, σνόμπαραν την Κρήτη. Θα πρόκειται για σαδιστές, αν θα τους προσελκύει θετικά η μετατροπή σε πλατφόρμα μετακινήσεων μιας ιστορικής και από τις ελάχιστες πεδιάδες του ορεινού μας νησιού.
Η αλήθεια είναι πως η σημερινή λύση επιλέχθηκε, ενώ υπήρχε ολοκληρωμένη εγκεκριμένη μελέτη από αρμόδιους φορείς, την ΥΠΑ και το Αρχηγείο Πολεμικής Αεροπορίας, για προσαρμογή του κύριου διαδρόμου στο Ηράκλειο. Αυτή έλυνε με επάρκεια όλα τα προϋπάρχοντα ζητήματα εύρυθμης λειτουργίας.
Σύμφωνα με τη μελέτη εκείνη, το αεροδρόμιο Ηρακλείου θα αποκτούσε νέα μορφή με αδιατάρακτη ζωή στην Αλικαρνασσό και με μικρό ποσοστό του κόστους που σήμερα δαπανάται.
Στη νέα θέση, το αεροδρόμιο θα επιμηκύνει κατά 15΄ κάθε πτήση για τη μεγάλη πλειονότητα των ντόπιων και ξένων πελατών του. Χώρια η ταλαιπωρία προσέγγισης του αεροδρομίου που θα γίνει αφόρητη, έστω και αν μετατραπεί μεγάλο μέρος της κεντρικής Κρήτης σε αυτοκινητόδρομο.
Αντίθετα, η υπάρχουσα δομή επέτρεπε στους πελάτες μια ταχύτατη μεταφορά από και προς τον προορισμό τους. Επιπλέον, η διάσχιση του Ν. Ηρακλείου από χιλιάδες πτήσεις κάθε χρόνο, θα προκαλέσει μια τεράστια περιβαλλοντική και ακουστική επιβάρυνση.
Σε έναν κόσμο, που πασχίζει να μειώσει το ενεργειακό αποτύπωμα δράσεων και να διατηρήσει ανέπαφες τις αγροτοδιατροφικές υποδομές, το νέο αεροδρόμιο παραβιάζει όλους τους στόχους.
Αν δε, το νέο αεροδρόμιο προκαλέσει δυσβάστακτο κόστος στον νομό, γενικά στην Κρήτη, στα έξοδα μετακίνησης ντόπιων και ξένων, για την πόλη του Ηρακλείου οι αρνητικές επιπτώσεις θα είναι ανυπολόγιστες.
Από την αρχή της ιστορίας του, το πλεονέκτημα του Ηρακλείου ήταν ο ρόλος του σαν κόμβου μετακινήσεων. Ιδιαίτερα η δυνατότητα συνδυασμένων μεταφορών ήταν το στοιχείο, που έκαμε δυναμική τη θέση της πόλης στο νησί και τη χώρα.
Επιπλέον, στα άλλα επακόλουθα, το Ηράκλειο θα χάσει μέσα σε μια δεκαετία περί τις 7.500 άμεσες και έμμεσες μόνιμες θέσεις εργασίας. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι οι Αρχές της πόλης και του νησιού έχουν δείξει τέτοια αδιαφορία στα θέματα αυτά και έγιναν χαλί για να περάσει το έργο.
Στις διερευνητικές προσεγγίσεις που γίνονταν από χρόνια για τη χρηματοδότηση του αεροδρομίου, φαινόταν καθαρά ότι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕ), που τελικά το χρηματοδότησε, αρνιόταν να συμπράξει όσο το κόστος του ανέβαινε σε ύψη που κρινόταν μη βιώσιμο.
Με τις δυο αναμορφώσεις του εργολαβικού σχεδίου και του προϋπολογισμού του, εκτιμώ ότι έχει οδηγηθεί ξανά σε απαγορευτικά επίπεδα βιωσιμότητας. Άμεσα μπαίνει το ερώτημα αν η ΕΤΕ παρέμεινε χρηματοδότης του έργου, από την προηγούμενη ήδη απόφαση της Βουλής.
Ένα από τα κόμματα της Βουλής θα μπορούσε -με έγγραφό του- να αποσπάσει εύκολα από την ΕΤΕ απάντηση στο ερώτημα. Για την αξιοπιστία της κρατικής λειτουργίας, πιστεύω είναι κρίσιμο να πληροφορηθεί ο πολίτης της χώρας, πώς χρηματοδοτείται σήμερα η κατασκευή αυτού του έργου.
Ο Νίκος Λεβεντάκης είναι μηχανικός