-Γκρίνια, πάλι γκρίνια;
-Έλα, χαλάρωσε λίγο, πιάνει και τριανταπεντάρι ο υδράργυρος!
Στον εαυτό μου το λέω, φίλε. Το συνηθίζω αυτό, να τα λέω στον εαυτό μου, για να κοντρολάρω το άχτι μου!
Να σου εξηγήσω λοιπόν, για να μη με πάρεις και γκρινιάρη και παράξενο!
Υπάρχουν χίλια δυο ζιζάνια ολόγυρά μου που με ενοχλούν συνεχώς και αδιαλείπτως. Λες και έχουν συνωμοτήσει, εκτός από το σύμπαν, και αόρατες και ύποπτες δυνάμεις, για να μου κάμουν τον βίο αβίωτο και να ταράξουν τη θερινή ραστώνη και νηνεμία μου! Άκου, λοιπόν και κρίνε:
-Η τηλεόραση! Αυτό το τερατώδες κυτίον! Από τα πρωινάδικα αρχίζει η ευεργετική ενημέρωση και διαπαιδαγώγηση! Διανθισμένα με κάποια, τάχα ενδιαφέροντα, ρεπορτάζ, για να μας σερβίρουν το κύριο πιάτο, με τα στημένα πάνελ, αναλυτών, πολιτευτών, διεθνολόγων, επιδημιολόγων, σεισμολόγων, τουρκολόγων! Αλήθεια, από πού ξεφύτρωσαν τόσοι ειδικοί σπουδαιολόγοι!
Το απόγευμα αρχίζουν οι ανόητες ευτελείς παιγνιδοεκπομπές, πιο μετά οι παρακμιακές εκπομπές, όπου οι συμμετέχοντες αυτοεξευτελίζονται, και τέλος αυτές οι ατελεύτητες σειρές. Ούτως ή άλλως, δεν βλέπω σειρές, ακόμη και ξένες σπουδαίες σειρές, γιατί δεν μπορώ το “περίμενε στο επόμενο”. Αλλά, βρε παιδί μου, γιατί σ’ αυτές τις σειρές η νέα γενιά των ηθοποιών μιλάνε τόσο νευριασμένα και θυμωμένα;
Και τα βράδια, αγανακτώ μέχρι να πετύχω κάποια ταινία της προκοπής!
– Το κινητό! Το πολύτιμό μου, που έλεγε και ο τύπος στον “άρχοντα των δακτυλιδιών”! Τι να πρωτοπείς; Τη θλιβερή εικόνα, που μοιάζει με μαζική παράκρουση, να βλέπεις δεκάδες, εκατοντάδες, στους δρόμους, στις καφετέριες, στα λεωφορεία, να κρατούν τα κινητά και να παίζουν τα δάκτυλα, μηνύματα, λάικ, σέλφις! Τους αναιδέστατους “ζαμανφουτίστες”, που μιλούν δημοσίως στο κινητό τους, φωνασκώντας και εκστομίζοντας τις προσφιλείς απρεπείς λέξεις τους!
Αλλά το πλέον οχληρό με τα κινητά είναι να ακούς στις τέσσερις το απόγευμα, πάνω που πάνε να κλείσουν τα βλέφαρα, τη δαιμονισμένη κλήση, να τρέχεις αλαφιασμένος, για να ακούσεις τελικά τις εξοργιστικές διαφημίσεις!
Και τι να πεις με τις ιταμές απόπειρες των πάσης φύσεως απατεώνων να σου προσφέρουν “υπηρεσίες και κέρδη”!
– Το διαδίκτυο, το facebook, το messenger!
Εντάξει, εδώ κάτι γίνεται! Μπορούν όλοι να έχουν το βήμα τους, ένα speech corner, να μιλήσουν, να επικοινωνήσουν, να πουν ένα “γειά”. Βέβαια, δεν ξέρουμε ακόμη μέχρι πού μπορεί να φτάσει το μάτι του “Μεγάλου Αδελφού”!
Αυτό όμως που με ενοχλεί είναι ότι υπάρχουν μερικοί που μονίμως καραδοκούν και, ασκώντας τάχα κριτική, κάνουν σχόλια πικρόχολα, κακεντρεχή, όχι σπάνια και υβριστικά. Αν βέβαια κοιτάξετε στο Χρονολόγιό τους, δεν θα βρείτε ούτε μια σειρά έναρθρου διατυπωμένου λόγου!
ΥΓ. Η απαρίθμηση των ζιζανίων δεν έχει τελειωμό. Κάποια μπορεί να έχουν και προσωπικό χαρακτήρα. Άκου π.χ. τι μπορεί να ενοχλήσει εμένα: Μου αρέσει πάρα πολύ να βλέπω στίβο, ώρες ατέλειωτες! Μου σπάει όμως τα νεύρα ο εκφωνητής, την ώρα που τελείται ένα αγώνισμα, και παρακολουθείς την προσπάθεια των αθλητών, να σου αραδιάζει απίθανες λεπτομέρειες, πόσο πήδησε ο Τάδε το 1915, ποια ήταν η αρραβωνιαστικιά του το 1910, τι είπε ο ατζέντης του, όταν τον ρώτησε ο Δείνα δημοσιογράφος, και τρέχα γύρευε. Και όλα αυτά, με φωνή στεντόρια, για να ακούσουν όλοι ότι έχει γνώσεις αθλητικές. Άχρηστες γνώσεις που δεν ενδιαφέρουν κανένα!