Για μια ακόμα φορά ο Δημήτρης Θεοδοσάκης δίνει δυναμικά το “παρών”, στην κρητική λογοτεχνία, με το συγγραφικό δημιούργημα, που φέρει τον τίτλο “Μελισσοχάρακο”. Πρόκειται για τοπωνύ-
μιο, της ιδιαιτέρας πατρίδας του συγγραφέα, του Χόνδρου Βιάννου, όπως αναφέρει ο ίδιος προλογικά.
Ο καθηγητής όμως του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Ν. Παπαδογιαννάκης, στον δικό του εμπεριστατωμένο πρόλογο, δίνει μιαν άλλη διάσταση, στον εν λόγω τίτλο, επεκτείνοντάς τον σ’ όλη την Κρήτη.
Και είναι πραγματικά ένα ωραίο και άφθαρτο προσωνύμιο, ανάμεσα στα αμέτρητα που κοσμούν τη λεβεντογέννα, όπως και το “χρυσορόδινο πέτρινο παραμύθι” του Κωστή Φραγκούλη.
Μια ματιά στον μακρύ κατάλογο των έργων του καταξιωμένου ποιητή και πεζογράφου Δημήτρη Θεοδοσάκη δημιουργεί την πεποίθηση πως ο γνωστός “Ταχυδρόμος του Κάστρου” είναι ο πολυγραφότερος, σύγχρονος παραδοσιακός λογοτέχνης της Κρήτης. Και όχι μόνο! Δίκαια διεκδικεί την μοναδικότητα στην πολυμορφία της θεματολογίας, την οποία αντλεί από την ευφορία της κρητικής παράδοσης: Ήθη και έθιμα, θρύλοι και παραδόσεις, θρησκευτικά αι αγροτικά δρώμενα, καθημερινές ενασχολήσεις, ζωντανεύουν με τη δύναμη της περιγραφής του, αναδύοντας μόσκους αλησμόνητων καιρών.
Τα ανεπανάληπτα στοιχεία του λαϊκού μας πολιτισμού, ντυμένα με το εκφραστικότερο γλωσσικό ιδίωμα του κόσμου, την αυθεντική και χυμώδη κρητική ντοπιολαλιά και συγκροτημένα με τον περίφημο 15σύλλαβο, που σύμφωνα με τον Κωστή Παλαμά είναι ο “τελειότερος ποιητικός λόγος”, γοητεύουν και οδηγούν τον αναγνώστη σ’ ένα υπέροχο αναδρομάρικο ταξίδι.
Βαθύς γνώστης των αναφερθέντων στοιχείων, που συνθέτουν αυτήν την εκπληκτική αποθησαύριση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, ο ποιητής γίνεται χειμαρρώδης αφηγητής, εμπνευσμένος από τον πλούτο των προσωπικών του βιωμάτων και τη λειτουργική τελειότητα της τοπικής διαλέκτου, της οποίας είναι άριστος χειριστής.
Ένας τέτοιος παραδοσιακός θησαυρός, αποτελούμενος από 150 αυτοτελή και έξοχα στιχουργήματα, που περιέχονται στο “Μελισσοχάρακο”, σπάνια έχει συγκεντρωθεί σ’ ένα μόνο τεύχος, στη σύγχρονη κρητική λογοτεχνία.
Μια συναρπαστική αναδρομή, σ’ αλλοτινές εποχές, με τις κοπελιές, που ξυπόλητες πλύνουν στον ποταμό, το ραβδιστή που χαίρεται τη βεντέμα, τη μυρωδιά της ξεφουρνιάς και του ξυνόχοντρου, το αθοκούφι, πρόδρομο του σημερινού πλυντηρίου, τη γλυκειά θαλπωρή της παραστιάς, την άνοιξη με τους ασπαλάθους και τις μαγευτικές εικόνες και μυρωδιές των ανθισμένων δέντρων, τις θρησκευτικές εορτές με τα αξέχαστα πανηγύρια, την ερωτική θερίστρα, τις αυγουστιάτικες χαρές και αρίφνητα άλλα.
Μνημεία συγκλονιστικά! Μνημεία λόγου, αφήγησης και ανεπανάληπτης ομορφιάς. Μνημεία στα οποία ο Δημήτρης Θεοδοσάκης χαρίζει την αιωνιότητα!