– Ή μη δίδασκε ή δίδασκε δια του παραδείγματος. Ίδιον υποκριτού και ουχί διδασκάλου είναι το εν λόγοις μόνο φιλοσοφείν. (Γρηγόρης ο Θεολόγος).
– Όποιος εξασφαλίζει το καλό των άλλων, έχει εξασφαλίσει και το δικό του (παροιμία).
– Το καλό δέντρο όσο μεγαλώνει τόσο πλουταίνει ο ίσκιος του (παροιμία).
“Χαλασμός” και πάλι εφέτος στα σχολεία μας με την έναρξη του σχολικού ετους. Καταλήψεις, απεργίες και πορείες στους δρόμους των μαθητών μας. Αντιδράσεις για τα προγράμματα, την έλλειψη εκπαιδευτικών και το υποχρεωτικό της μάσκας. Όλοι οι φορείς της παιδείας μας, οικογένεια, εκκλησία, σχολείο και κοινωνία είναι τραυματισμένοι, προποντός η εκπαίδευση.
Χρόνια, 10ετίες, συζητούν οι υπεύθυνοι να βρεθεί εκπαιδευτικό σύστημα που να εμποδίζει τους υπουργούς Παιδείας και μάλιστα της ίδιας κυβέρνησης να πειραματίζονται για λόγους πολιτικούς και ψηφοθηριακούς. Η αναγκαία μεταρρύθμιση στη χώρα μας πρέπει να αρχίζει από το νηπιαγωγείο και να φτάνει στην Γ/θμια Εκπαίδευση με χρονικό περιθώριο μιας γενιάς.
Μόνο έτσι θα αποδώσει καρπούς με τις αναγκαίες κατά καιρούς βελτιώσεις. Μόνο έτσι θα αλλάξει εικόνα η πατρίδα μας. Η εθνική μας επιβίωση θα εξαρτηθεί από το είδος και την ποιότητα της παιδείας που θα καθιερώσουμε.
Αυτή η μεταρρύθμιση θα περάσει από τη Βουλή των Ελλήνων με τη συναίνεση των πολιτικών κομμάτων ύστερα από εθνικό διάλογο. Ας μην ξεχνούμε πως η αποδοτικότερη επένδυση για την προκοπή ενός λαού είναι στην παιδεία. Η μεταρρύθμιση θα αναφέρεται σε προγράμματα, εποπτικά μέσα και την κατάρτιση και επάρκεια των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων.
Οι εκπαιδευτικοί πρέπιε να είναι άξιοι παιδαγωγοί και ψυχαγωγοί (οδηγοί ψυχών). Να γνωρίζουν καλά το αντικείμενό τους και να αγαπούν την δουλειά τους. Να μεταδίδουν στους μαθητές όχι μόνο γνώσεις αλλά και αγάπη για την γνώση. Να κεντρίζουν τις γνώσεις τους και να κάνουν τις σπουδές χαρά και όχι βασανιστήρια.
Οι άξιοι εκπαιδευτικοί αγαπούν τους μαθητές τους όχι μόνο για να πάρουν ή να δώσουν σε αυτούς αλλά και να τους βοηθήσουν να αγαπούν και να δίνουν. Τους αγαπούν για να τους κάμουν καλούς. Οι εκπαιδευτικοί που δεν αγαπούν και δεν κάνουν θυσίες για τους μαθητές και συνανθρώπους τους είναι αποτυχημένοι και βαριά τραυματισμένοι.
Για να έχουμε όμως την ποιότητα αυτών των εκπαιδευτικών είναι ανάγκη να αλλάξει δρόμους η Πολιτεία. Να φροντίζει και να προστατεύει τους εκπαιδευτικούς. Δεν μπορούν να τελειώνουν το Πανεπιστήμιο, να κάνουν μεταπτυχιακό, διδακτορικό και ξένες γλώσσες και να περιμένουν 15-20 χρόνια διορισμό. Εγκληματούν οι υπεύθυνοι σε βάρος της πατρίδας όταν τους αφήνουν πεινασμένους και ταπεινωμένους.
Όταν κάνουν ψωμοζήτες αυτούς, που μόνο αυτοί μπορούν να ανορθώσουν και να θεραπεύσουν τις πληγές της Πολιτείας. Πώς μπορούν να αποδώσουν ύστερα από μακροχρόνια αδιοριστία, στερήσεων και το διορισμό τους ως αναπληρωτών σε 2-3 επαρχιακά σχολεία για να συμπληρώσουν ωράριο;
Πώς μπορούν να μην είναι βαριά πληγωμένοι αυτοί οι αναπληρωτές όταν τον επόμενο χρόνο δεν τους παίρνει το σύστημα. Πρέπει πάλι να περιμένουν. Πρέπει να φύγουν στην αλλοδαπή για να ζήσουν. Είναι έγκλημα της Πολιτείας όταν χρειαζόμαστε στα σχολεία μας ορισμένο αριθμό μαθηματικών, φυσικών και άλλων ειδικοτήτων και εμείς παίρνουμε εκατοντάδες παραπάνω. Καταργούμε τη βάση του 10. Αυτό φαίνεται κάθε χρόνο στις πανελλήνιες. Εφέτος παράγινε το κακό.
Στο τμήματα Μαθηματικών και Φυσικών μπήκαν υποψήφιοι με βαθμούς 3-4. Τα πολυδάπανα φροντιστήρια της παραπαιδείας, μάστιγα για τους φτωχούς γονείς, συνεχώς παραμερίζουν το λύκειο. Είναι παράδοξο και απαράδεκτο να διδάσκεται ξεχωριστά η εξεταστέα ύλη των πανελληνίων. Αυτή αποστηθίζεται ή δίδεται έτοιμη στα φροντιστήρια. Ίσως δεν είναι σωστό να καταγγέλλουμε τα φροντιστήρια γιατί καλύπτουν ανάγκες αδιόριστων εκπαιδευτικών.
Τους υπεύθυνους της Πολιτείας πρέπει να καταγγέλλουμε που έφεραν εκεί τα πράγματα. Τους εαυτούς μας πρέπει να καταγγέλλουμε που συνεχώς το βάζουμε στα πόδια χωρίς να δίνουμε τις μάχες που γκρεμίζουν τα κατεστημένα.
Όλα τα σχολικά μαθήματα είναι αξιόλογα και αξιοπρόσεκτα. Δεν πρέπει να αξιολογούνται σε ενδιαφέροντα και αδιάφορα. Σε όλα υπάρχει αξιόλογη γνώση και αυτή η γνώση πρέπει να προωθείται με τον καταλληλότερο τρόπο. Εκπαίδευση σημαίνει μετακένωση γνώσεων και καλλιέργεια δεξιοτήτων. Αυτή η δουλειά γίνεται με όλα τα μαθήματα και τα εποπτικά μέσα των μαθημάτων.
Αναγκαίο μέτρο για την ανόρθωση της εκπαίδευσης είναι η αξιολόγηση των λειτουργών της. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να δεχτούν την αξιολόγησή τους. Δεν είναι τιμωρία. Είναι να φανεί αν λειτουργούν κανονικά και προοδευτικά τα σχολεία. Όλες οι έρευνες βεβαιώνουν πως η αξιολόγηση συμβάλλει στη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου. Αποτελεί κίνητρο για μεγαλύτερη προσπάθεια και καλύτερη απόδοση.
Επιτυγχάνεται η αυτογνωσία και αποτρέπει ανησυχίες και δυστυχίες των εκπαιδευτικών. Κριτήρια της αξιολόγησης είναι: Η διδακτική ικανότητα, η παιδαγωγική και επιστημονική κατάρτιση. Η συνέπεια και υπευθυνότητα. Η συμπεριφορά και η σχέση με τους μαθητές και η πρόοδός τους. Η συμμετοχή στις δραστηριότητες του σχολείου. Η δημιουργικότητα του εκπαιδευτικού και των μαθητών είναι έμφυτη. Δεν διδάσκεται στα σχολεία. Με όπλο όμως την πραγματική και όχι την ξερή γνώση, επιλύει τα προβλήματα και παρουσιάζει μεγάλο έργο.
Ούτε το ήθος διδάσκεται με τη μετάδοση γνώσεων. Εκπορεύεται από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς της εκπαίδευσης. Οικογένεια, σχολείο, εκκλησία και κοινωνία. Με τη δημιουργικότητα και το ήθος του ανθρώπου έχουν σχέση η εργατικότητα και η εμμονή στο σκοπό. Η προσαρμοστικότητα και η συνεργασιμότητα. Η ανάληψη πρωτοβουλιών και ευθυνών και η ταχύτητα των αποφάσεων. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου πλάθεται, δεν διδάσκεται.
Αυτά τα προσόντα πρέπει να φέρουν στη φαρέτρα τους αυτοί που αναλαμβάνουν υπεύθυνα πόστα στην επκαίδευση και κρατική μηχανή. Ο δημιουργικός, εργατικός, έντιμος και αποφασιστικός άνθρωπος μόνο μέσα στη δουλειά φαίνεται. Ο προκομμένος επιχειρηματίας διαλέγει τα στελέχη της επιχείρησή τους μόνο ανάμεσα σε αυτούς που χρόνια δουλεύουν σ’ αυτή.
Στην πατρίδα μας, όπως λένε οι ερευνητές, έχει καθιερωθεί η αντιαυταρχική αγωγή “Άντε να τους περάσουμε όλους” (αυτό δείχνουν τα αποτελέσματα των πανελληνίων). “Άσε τα παιδιά να κάνουν ό,τι θέλουν”. Φτάσαμε σε στείρα εκπαίδευση με ξερές γνώσεις, χωρίς να διαπλάθουν χαρακτήρες. Για να κοινωνικοποιηθεί όμως ο μαθητής, ο αυριανός πολίτης και ηγέτης, χρειάζεται κανόνες και πειθαρχία στους κανόνες. Όλοι οι άνθρωποι, μικροί- μεγάλοι, έχουν δικαιώματα και καθήκοντα: Χωρίς καθήκοντα έχουμε ζούγκλα.