Διεθνώς υπάρχει μια μεγάλη αναστάτωση από άκρη σε άκρη σε όλο τον πλανήτη. Κάποιες υπερδυνάμεις προσπαθούν να μας επιβάλουν και καλά ότι κρατούν τις ισορροπίες και κινούν τα νήματα παγκοσμίως… Μάταια όμως, δεν μπορούν να γίνουν πιστευτές από κανέναν πλέον, αφού δεν καταφέρνουν να κρατήσουν τις ισορροπίες μέσα στην ίδια τους την χώρα. Η κοινή γνώμη είναι διχασμένη και παρακολουθεί άναυδη τα τελευταία γεγονότα που διαδραματίζονται.

Οι ισορροπιστές του παγκόσμιου στερεώματος, οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, κατάντησαν πλέον να μην μπορούν να ελέγξουν την κατάσταση, φτάνοντας στο σημείο να καταληφθεί ακόμα και ο βωμός της δημοκρατίας τους, το Καπιτώλιο,  από δυνάμεις υποκινούμενες από τον ίδιο τον πρόεδρο, που αμφισβητεί τα πρόσφατα αποτελέσματα και τον τρόπο διεξαγωγής των προεδρικών εκλογών ως αναληθή και άκυρα.

Ντροπή και κατάντια, θα συμπλήρωνα εγώ, με άκρως επιεικείς χαρακτηρισμούς. Αλλά κατά τα άλλα οι Αμερικάνοι κινούν τα νήματα και υποδεικνύουν στις άλλες χώρες με έπαρση μαθήματα δημοκρατίας, όπως και ο τίτλος των ανησυχιών μου αυτών. Προσπαθήστε να τα βρείτε πρώτα μεταξύ σας εσωτερικά σαν χώρα και μετά να κάνετε υποδείξεις στις άλλες χώρες, όπως λέει πολύ ορθά και το γνωμικό “δάσκαλε που δίδασκες”.

Ένα μεγάλο ποσοστό κόσμου πολλών εκατομμυρίων Αμερικάνων επέλεξαν με την ψήφο τους τα τελευταία τέσσερα χρόνια τον Ντόναλντ Τραμπ ως πρόεδρο της Αμερικής και τώρα, ούτε λίγο ούτε πολύ, η αντιπολίτευση αλλά και τα ΜΜΕ τον αποκαλούν ως ψυχολογικά ασταθή.

Υπάρχει διχασμός στους Αμερικάνους πολίτες και εκεί κατά την προσωπική μου άποψη πρέπει να δοθεί μεγάλη έμφαση χωρίς τυμπανοκρουσίες, με γενναίες κινήσεις ο επόμενος πρόεδρος αλλά και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος να δείξουν δείγματα γραφής και ενότητας και να αποκαταστήσουν το εκρηκτικό αυτό κλίμα, επιφέροντας την ομαλότητα στην χώρα…

Όσον αφορά τώρα τις ακραίες αυτές κινήσεις, καθοδηγούμενες ή μη, με εξεγέρσεις πολιτών, είναι απολύτως καταδικαστέες και δεν χωράνε στον βωμό της δημοκρατίας. Όπως έχω τοποθετηθεί και σε προγενέστερά μου άρθρα, η δημοκρατία δεν εκβιάζεται ούτε εκφοβίζεται.

Φαινόμενα τραμπισμού ή ναζισμού  ή ό,τι άλλη ακραία κίνηση, πρέπει να γνωρίζετε καλά ότι είναι προϊόν ανεπαρκούς πολιτικής διαχείρισης και διακυβέρνησης της χώρας για πολλά έτη. Ο λαός κρίνει και αποφασίζει χρησιμοποιώντας την αυτοκάθαρση επιφέροντας από μόνος του την κανονικότητα, αρκεί όμως και απαραιτήτως  από την πλευρά τους οι κυβερνώντες αλλά και όλος ο πολιτικός κόσμος να τον σέβονται και να διεκδικούν με ζήλο έμπρακτα τα δικαιώματά του.