Ήρθανε τα πρώτα αεροπλάνα και φέρανε χαρά στον κόσμο, ευτυχία, αισιοδοξία κι ελπίδα, αλλά μέσα σε όλα αυτά κρυμμένος ο φόβος του αγνώστου. Σιγά-σιγά θ’ αρχίσει ο πόνος να γίνεται… γλυκόξινος. Ο πόλεμος βρίσκεται ελαφρώς σε… ανακωχή δεν τελείωσε.
Πιο πολύ προσοχή χρειάζεται τώρα παρά την αρχή.
Τώρα δεν είμαστε μόνοι μας ανοίξαμε τα σύνορα να έρθουν επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο και να ανεκατοθούνε σαν την χωριάτικη σαλάτα και έχουμε μεγάλες ευθύνες για μας και για τους επισκέπτες μας! Διπλές ευθύνες. Τώρα μας δίνεται η μεγάλη ευκαιρία ή σωνόμαστε ή χανόμαστε! Αμάν κάναμε για να μας έρθει ο τουρισμός και τώρα που μας ήρθε να τον διώξουμε;
Θα πρέπει λοιπόν να είμαστε όπως και πριν προσεκτικοί και δέκα φορές περισσότερο!
Είναι κρίμα να πάνε τόσες θυσίες που κάναμε χαμένες μαζί και τα εύσημα, τα οποία μας δώσανε μιας τσι μιάς απ’ όλο τον κόσμο, για τις καλύτερες νίκες, που καταφέραμε να… γοργονικήσουμε τον αδίστακτο και επικίνδυνο κοροναϊό! Έτσι τα οφέλη είναι διπλά για μας και γι’ αυτούς που θα μπορέσουν να έρθουν να απολαύσουν ευχάριστα και χωρίς φόβο τις διακοπές τους εδώ.
Προσοχή. Δεν πρέπει να τους χαλάσουμε αυτό το όνειρο. Ούτε πρέπει να μας εγκαταλείψουν, ούτε να φύγουν με κακές εντυπώσεις! Η μια δυο εβδομάδες είναι πλέον κρίσιμες και που θα καθορίσουν την πορεία ως το τέλος. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Εδώ θα πρέπει να είναι όχι το… ήμισυ αλλά το ολόκληρο…
Γι’ αυτό βέβαια πρέπει όπως την αρχή να εφαρμόσουμε τα ίδια μέτρα και αυστηρότερα. Ο έλεγχος και η τιμωρία. Δεν είναι κάτι δύσκολο για να πετύχουμε το άριστο αποτέλεσμα. Το σπουδαιότερο και το πιο εύκολο είναι η μασκοφορία. Άμα φοράμε εκεί που πρέπει τη μάσκα μας και το αντισηπτικό για τα χεράκια μας δεν φοβάσαι ούτε πως θα κολλήσεις, ούτε πως θα σε κολλήσουν τόσο απλά.
Είδαμε στην Κίνα όλοι με τις μάσκες και τα… μιλιούνια των 1,3 δισεκ. σαν μια μελιτακιά, καταφέρανε και κόψανε τον (κοροναϊό τους, γέννημα και θρέμα) δια μιας σαν την κλωστή!
Καλό παράδειγμα…