- Κηρύχθηκε γενική απεργία από ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΜΕ στις 5 Μάη 2010.
Έγινε πορεία διαμαρτυρίας στην Αθήνα κατά της 1ης δανειακής σύμβασης και των ψηφισμένων από τη Βουλή μέτρων του 1ου Μνημονίου (νόμος 3845/6-5-2010).
Συμμετείχαν 120-150.000 και θεωρείται η πολυπληθέστερη λαϊκή διαμαρτυρία κατά τη διάρκεια της υπερδεκαετούς οικονομικής κρίσης.
Η λειτουργία του Υποκαταστήματος της Τράπεζας Μαρφίν στην οδό Σταδίου εν μέσω τέτοιας έκτασης απεργίας και στην οδό της πορείας ήταν προφανές στρατηγικό λάθος του ουσιαστικού ιδιοκτήτης της, μακαρίτη Ανδρέα Βγενόπουλου, καθώς οι τράπεζες πάντα εθεωρούντο αντίπαλος της ευρύτερης Αριστεράς, αλλά και ακραίων στοιχείων του αναρχοαυτόνομου πολιτικού-μη αναγκαία κομματικού- χώρου.
Συνεπώς η πρόκληση ήταν ευκαιρία για τα κάθε λογής φανατισμένα πλήθη και πόσο μάλλον για τα δολοφονικά μυαλά.
- Η συμμετοχή ετερόκλητων ομάδων ήταν προφανής σε τόσο μεγάλο πλήθος και επίσης η μη πρόβλεψη εκτροπών και ελέγχου τους είτε από την Αστυνομία, είτε από τα οργανωμένα πολιτικά κόμματα και ειδικά από το ΠΑΜΕ, που αργότερα πήρε μέτρα προστασίας από εισδοχή ξένων προς αυτό ατόμων, ώστε τα οποιαδήποτε έκτροπα να μην αποδίδονται σ’ αυτό.
Σημειώνεται ότι μετά τα γεγονότα στη ΜΑΡΦΙΝ το ΚΚΕ ανακοίνωσε ότι επρόκειτο για προβοκάτσια για να πληγούν το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα.
- Το πέταγμα στην Τράπεζα ΜΑΡΦΙΝ μολότωφ με δολοφονική πρόθεση (άμεσο ή ενδεχόμενο δόλο αποδοχής οποιουδήποτε αποτελέσματος- με βάση και το συνυπολογισμό της εμπόδισης της Πυροσβεστικής στην κατάσβεση της εκδηλωθείσας πυρκαϊάς -από μη έως σήμερα προσδιορισμένα άτομα) πυροδότησε έκτοτε πλήθος δηλώσεων και αντιδηλώσεων πολιτικών φορέων και μεμονωμένων ατόμων.
- Το εξ αρχής ερώτημα ως προς τις πολιτικές ευθύνες ήταν σε ποιο πολιτικό χώρο ανήκαν οι δολοφόνοι.
Μερίδα των πολιτών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απέδωσε τα γεγονότα σε ακραία αριστερά στοιχεία, μια άλλη σε αναρχικά στοιχεία και αρκετοί πολίτες τα απέδωσαν σε οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως στο ΚΚΕ, στο ΠΑΣΟΚ ή άλλο πολιτικό χώρο.
Από ποιο στοιχείο μόλις ένα μήνα μετά την απεύθυνση του ΠΑΣΟΚ, του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και της κυβέρνησής του προς το ΔΝΤ και τους εταίρους στην Ε.Ε. για το δανεισμό της χώρας θα ήταν δυνατόν να αποδώσει κάποιος την πολιτική ευθύνη στο ΣΥΡΙΖΑ και ενώ στις εκλογές του 2009 ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αποσπάσει μόλις 4,60% ή 315.665 ψήφους, δεν είναι ούτε στοιχειωδώς κατανοητό και στηριγμένο.
Για απλή σύγκριση το δημοψήφισμα του 2015 είχε υπέρ του ΟΧΙ 61,31% ή 3.558.450 ψήφους. Δεν ήσαν βέβαια οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κατ’ ανάγκη οι δολοφόνοι της ΜΑΡΦΙΝ οπαδοί κάποιου κόμματος και πολλώ μάλλον μέλη του.
- Η μη οξεία αποστροφή του ΣΥΡΙΖΑ ή παλαιότερα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ προς κάθε μορφή βίας, καθώς και η από μέλη τους μαρτυρική στήριξη σε δικαστικές αίθουσες ακόμα και δολοφόνων της 17 Νοέμβρη μπορεί μεν να θεωρηθεί ως έμμεση ιδεολογική στήριξη ή και υποκίνηση ενδεχομένως της τυφλής βίας, σε καμμία όμως περίπτωση προκειμένου και για δολοφονίες. Άλλο οι καταστροφές υλικών αγαθών και άλλο οι δολοφονίες,όταν μάλιστα προκειμένου για τις δολοφονίες από μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων ούτε ένα από τα μέλη αυτά αποδείχθηκε ότι ήταν γραμμένο στο ΚΚΕ, στο ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ κλπ.
Χαρακτηριστικά μάρτυρας στην ποινική δίκη ότι επρόκειτο για περίπου 60 άτομα, οργανωμένα σε δύο ομάδες, άλλος για 11 περίπου άτομα με δεύτερη υποστηρικτική ομάδα, στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ και στη ΜΑΡΦΙΝ ταυτόχρονα, που δεν έμοιαζαν με άτομα που πάνε στις πορείες κατά τους μάρτυρες αυτούς (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 14-10-2016).
- Συμπερασματικά η σύνδεση των γεγονότων-δολοφονιών στη ΜΑΡΦΙΝ με την Αριστερά αποβλέπει στη συκοφάντηση πολιτικών χώρων και κομμάτων με βάση την αποστροφή των κατηγόρων προς τα κόμματα αυτά με βάθος έως και τον εμφύλιο πόλεμο, άσχετα αν ουδεμία στοιχειώδης απόδειξη υπάρχει για τη στήριξη των κατηγοριών.
- Η στάση αυτή εμβαθύνει το πολιτικό μίσος, διευρύνει τον εθνικό διχασμό, διαιωνίζει τα πολιτικά πάθη, αποτελεί είδος επανάληψης των ασύστατων κατηγοριών ότι αρχηγός της 17 Νοέμβρη ήταν ο Αντρέας και στηρίζει τις εκ διαμέτρου αντίθετες κατηγορίες για στήριξη ή προέλευση των δολοφόνων του Τεμπονέρα, του Κουμή και της Κανελλοπούλου από τη συνολική Δεξιά, γεγονός παντελώς άτοπο και ομοίως διχαστικό και σπέρμα πολιτικού μίσους.
*Ο Στέλιος Βασαλάκης είναι συνταξιούχος νομικός σύμβουλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, συνταξιούχος δικηγόρος Ηρακλείου παρ’ Α.Π., πτυχιούχος Νομικής και Πολιτικών Επιστημών