Δεν είναι μόνο το μισό της ζωής μας, αλλά είναι και η καλλίτερη φιλενάδα των ευαίσθητων και ρομαντικών ανθρώπων, ου μην αλλά, και των ερωτευμένων που ξενυχτούν και ταξιδεύουν στους ουρανούς της ερωτικής φαντασίας τους. Νύχτα, τρυφερή κι αγαπημένη, που κρύβεις ή φανερώνεις, τους πόθους και τους στεναγμούς των ανθρώπων. Που συμμερίζεσαι τις ερωτικές ανάγκες και κατανοείς τις αγωνίες, τους στεναγμούς και τη θλίψη των τραυματισμένων ονείρων.
Νύχτα με ξέπλεκα μαλλιά, λουσμένα στο φεγγάρι,
έρχεται στην αγκάλη τζη κι απόψε να με πάρει.
Ευτυχώς που υπάρχεις, κι αποτελείς τον πιο πιστό σύντροφο του μοναχικού, του πληγωμένου και του ερωτευμένου ανθρώπου. Δεν έχει σημασία αν κάποιοι ψυχροί ρεαλιστές και κυνικοί νέοι, του αφυδατωμένου ερωτικού σήμερα, θα καγχάζουν ειρωνικά. Εγώ σε προσκαλώ με αληθινή ευλάβεια.
Νύχτα γλυκειά μου συντροφιά κι ερωτικό φεγγάρι,
έλα να πιάσομε μαζί τσ΄αγάπης το τροπάρι.
Αν έλειπες αλήθεια μεγάλη και λυτρωτική αγάπη, ευλογημένη σκέπη των ερωτευμένων κι ευαίσθητων ανθρώπων, πού θα έβρισκαν καταφύγιο οι λαβωμένοι του έρωντα; Πού θα κρεμούσαν του στεναγμούς και που θα απόθεταν τα κρυφά τους δάκρυα; Χωρίς το χλωμό σου φεγγάρι με ποιον θα μιλούσαν, κι από πού θα περίμεναν συμπαράσταση;
Μέσα στη νύχτα μοναχός, ωσάν το διακονιάρη,
γυρίζω και κρυφομιλώ μόνο με το φεγγάρι.
Ευλογημένη και άξια νύχτα, να ξέρεις ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που σε λατρεύουν, υπάρχουν όμως κι εκείνοι που κρύβονται μέσα σου για να πετύχουν τους άνομους σκοπούς τους, και να σκεπάσουν τα ίχνη της ανομίας τους. Εμείς σε λατρεύομε με αδιαπραγμάτευτη πίστη και εμμονή.
Χαρώ σαι νύχτα οντε θα ρθείς κι απλώνεις τα φτερά σου,
και σαν τη μάνα παίρνεις με γλυκά στην αγκαλιά σου.
Σεβαστή και αγαπημένη, λυτρωτική και μεγαλόψυχη νύχτα, για λογαριασμό όλων των ερωτευμένων παλαιάς κοπής, όλων που τρέφουν ακόμη αισθήματα και συχνά «ντρέπονται» να το ομολογήσουν, σε προσκαλώ σε μια ακόμη συνάντηση.
Νύχτα που είσαι μπιστική τση σκέψης φιλενάδα,
φέρε κι απόψε στ’ όνειρο τη βιόλα την καρνάδα.
Κι εσύ που περνάς πάντα τη νύχτα, κρυφά, απρόσμενα, και συνομωτικά, ρίξε όλες τις ευθύνες στην ευλογημένη της σκέπη. Δεν πρόκειται να σου θυμώσει. Η νύχτα είναι μεγαλόψυχη και πολύ συχνά η ίδια παίρνει την πρωτοβουλία μιας τέτοιας συνάντησης.
Περνάς τσι νύχτες πού και πού περασαριά στο νού μου,
κι αγιάτρευτες λαβωμαθιές αφήνεις του κορμιού μου.
Αρχίζει όμως σιγά σιγά η μεγαλόψυχη νύχτα, να μαζεύει τα τεράστια μαύρα της φτερά, και να ετοιμάζεται να δώσει τη θέση της, στην άλλη μεγάλη αγαπημένη, την αυγή. Προφταίνω ωστόσο να στείλω ένα χαιρετισμό στην αποψινή καλεσμένη, που η γεναιόδωρη νύχτα έστειλε στην αυλή της σκέψης μου.
Όντε στση νύχτας τη γλυκειά γαλήνη σε θυμούμαι,
σε παίρνει η σκέψη μου αγκαλιά και θέτω και κοιμούμαι.